ตอนที่ 22 ฟื้นแล้ว

754 คำ

Episode 22 ฟื้นแล้ว ในขณะที่ฉันยืนร้องไห้อยู่กับพี่ๆที่คอยปลอบ .. : อื้อ~ น้ำ! พวกเราหันไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียงทันที ฉัน : พี่ซิว! ฉันเดินไปหาพี่ซิวที่เตียงทันที ด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม พี่ซิว : น้ำ! ขอน้ำ~ น้ำเสียงของเขาแหบแห้ง ฉันมัวแต่ดีใจไม่ได้ทำตามที่เขาต้องการ ครูเจน : เอาน้ำให้ซิวกินก่อน พี่เขายื่นน้ำมาให้ฉัน ฉันรีบมาป้อนพี่ซิวทันที พิม : เดี๋ยวฉันไปตามพี่ๆข้างนอกนะ แล้วพิมก็ออกไป ฉัน : พี่ซิว อึก! พี่ฟื้นแล้ว น้องใจเสียหมดแล้วนะ ฮื่อๆๆ พี่ซิว : ร้องทำไมคะ? ฉันเปลี่ยนเป็นยิ้มทั้งน้ำตาพร้อมกับสะอื้นเบาๆ พี่ซิว : ไม่ร้องนะ...พี่ฟื้นแล้ว เอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ ฉันจับมือพี่เขาทันที เอามาแนบแก้ม พร้อมกับหย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้ ครูเจน : หือ ไม่ต้องร้องไห้แล้ว เห็นไหมซิวฟื้นแล้วอะ เอามือมาลูบหลังฉันเบาๆ ฉัน : อึก หนูดีใจอ่ะพี่ อึก ฉันหันไปพูดพร้อมสะอื้นกับพี่เจน ฉัน :

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม