Episode30 คิดถึง
หลังจากเราทานข้าวกันเสร็จ เจ้าสาวกับเจ้าบ่าวก็เดินไปรับแขก เพื่อนเจ้าสาวและเพื่อนเจ้าบ่าวต่างแยกย้ายเหลือแต่เราสองคน
พี่ซิว : ไปครับ
พี่เขาลุกขึ้นยืนจับมือฉัน
ฉัน : ไปไหนคะ
พี่ซิว : ไปที่ที่มีเราแค่สองคน
ฉันลุกขึ้นเดินตามพี่ซิวไปขึ้นลิฟต์ จนถึงชั้นที่พวกเราพักคือเจ้าภาพเขาจองให้ชั้นนี้สำหรับเพื่อนเจ้าบ่าวและเจ้าสาว เดินไปเรื่อยๆ เปิดประตูเข้าห้องไปพากันมานั่งที่เตียง
ฉัน : ห้องพี่เหรอ?
พี่ซิว : กอดหน่อย คิดถึงจังเลย
ฟอด! ฟอด! จุ๊ป!
พี่เขากดจมูกลงที่แก้มหอมซ้ายขวา จุ๊ปหน้าผากด้วย เราทั้งคู่มองหน้ากันโผเข้ากอดอัตโนมัติ..
ฉัน : น้องคิดถึงพี่ซิวจัง
พี่ซิว : ครับ พี่ก็คิดถึงน้อง
ฉัน : น้องขอโทษ
พี่ซิว : ขอโทษอะไรคะ
คลายกอดเล็กน้อยแล้วก้มหน้ามามองฉัน
ฉัน : ก็เรื่องที่เราคุยก่อนจะหายจากกันไง.. อึก ฮื่อ!
พี่ซิว : โอ๋... ไม่ร้อง เดี๋ยวไม่สวยนะ เครื่องสำอางจะเลอะเอา
