หลานชายผู้ลื่นเป็นปลาไหล
1200 คำ
รถจักรยานยนต์ดูคาติสีดำดุแล่นเข้าจอดในโรงรถของบ้านหลังใหญ่แห่งหนึ่งในเขตชานเมือง ก่อนร่างสูงใหญ่กำยำผิวคร้ามแดดจะลงจากรถ ถอดเสื้อหนังและหมวกกันน็อค ออก ชายวัยราวสี่สิบอันทำหน้าที่เป็นทั้งคนสวนและคนขับรถประจำบ้านชื่อนายสง่ารีบวิ่งกุลีกุจอเข้ามาหา รับสิ่งของเหล่านั้นเพื่อนำไปเก็บให้ พร้อมทั้งสัมภาระอันอยู่ในเป้สะพายหลังใบเดียวนั่นด้วย
“ ขอบคุณมากครับพี่หง่า ”
นรบดี หรือ คุณหมอหนาม เจ้าของสัมภาระเอ่ยขอบคุณ
“ รอบนี้คุณหนูจะกลับมาอยู่บ้านถาวรเลยใช่ไหม เห็นคุณท่านบอก ” นายสง่าซัก หมอหนามหัวเราะร่วน
“ คุณย่ามีตาทิพย์หรือไงนะ ทำไมถึงได้รู้อะไรต่อมิอะไรไปหมดทุกเรื่อง ขนาดผมระเห็จไปอยู่บนดอยยังจะรู้อีก ” ชายหนุ่มว่าพลางเดินเข้าไปในบ้าน และทันทีก้าวพ้นประตู เสียงทักทายก็ดังขึ้น
“ มาแล้วเหรอ ไอ้งามไส้ ! ”
มันดังมาจากร่างผอมบางบนโซฟาเบดในห้องรับแขก เป็นหญิงสูงวัยผมสีดอกเลาทว่าตัดผมซอยสั้นรองทรงทันสมัย สวมเสื้อเชิ้ต กางเกงยีน ท่าทางปราดเปรียวแข็งแรงทำให้ผู้หญิงวัยเจ็ดสิบกว่าในความเป็นจริงนั้นดูลดลงอีกหลายสิบปีนัก ข้างกายนั้นเป็นบ่าวรับใช้คู่กายวัยห้าสิบกว่าชื่อเสงี่ยม หรือที่หมอหนามเรียกว่าแม่เหงี่ยม พี่สาวของนายสง่าที่ทำหน้าที่เลี้ยงดูหมอหนามตั้งแต่เด็ก คล้ายเป็นแม่นมให้เขาด้วย
นางคือ คุณย่าแหนม คุณย่าแท้ ๆ ที่เลี้ยงหมอหนามมาแต่อ้อนแต่ออกเพราะพ่อกับแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต
“ ว้าย คุณท่าน ทำไมทักทายคุณหนูแบบนั้นล่ะคะ คุณหนูพึ่งมาถึงเหนื่อย ๆ ” แม่เหงี่ยมยกมือขึ้นทาบอกแล้วอุทานอย่างตกอกตกใจ ร่างท้วมสวมผ้าถุงสีน้ำตาลและเสื้อผ้าฝ้ายแขนสั้น มวยผมขาวโพลนไว้เรียบร้อยบนศีรษะดูนางมีอายุมากกว่าคุณย่าจอมเฟี้ยวของเขาอีก ทั้งที่อายุน้อยกว่าหลายปี
ชายหนุ่มยกมือขึ้นไหว้ทั้งคุณย่าและแม่นม ก่อนพร่ำโอดครวญ
“ ใช่ครับแม่เหงี่ยม หลานสุดที่รักอุตส่าห์กลับมาทั้งทีเพราะคิดถึงคุณย่าใจจะขาด แทนที่จะต้องรับขับสู้ด้วยคำพูดคำจาหวาน ๆ ไม่มีอะ มันน่าน้อยใจนัก ” หมอหนามตัดพ้อ อะไรบางอย่างปลิวหวือมาชนที่หน้าผากของเขาพอดิบพอดี
“ โอ๊ย คุณย่า ! ” เขาโอดครวญก่อนจะล้มลงมอง มันคือผลสตรอเบอรี่
“ ไอ้สตรอเบอแหล ฉันต้องจัดขบวนกลองยาวรับหลานชายที่มั่วผู้หญิง ที่ไปล่อเมียชาวบ้านเข้าให้จนเกือบจะโดนยิงตาย เลยต้องโดนย้ายกลับเข้าเมืองอย่างนั้นเหรอไอ้หนาม ไอ้หลานเวรตะไล ! ” คุณย่าลุกขึ้นแล้วหยิบรีโมทโทรทัศน์ไว้ในมือ เขารีบช่วงชิงจังหวะวิ่งเข้าไปกอดเสียก่อน
“ คุณย่าแหนมที่รักค้าบ ไม่เอาน่า ไม่ทำแบบนี้กับผมสิ ใจคอจะเอารีโมทขว้างหัวเลยหรือไง เกิดเลือดออกจน ตัวตายขึ้นมาจะทำไง ไม่มีหลานให้รักอีกแล้วน้า ” ย่าแหนมฟาดมือบนแผ่นหลังกว้างดังป้าบ
“ ไม่ต้องมาทำเสียงแบ๊วปะเหลาะฉันเลย แกนี่มันจริงจริ๊ง ฉันก็เลี้ยงแกสอนแกมาดิบดี ทำไมแกถึงได้ไม่เชื่อ ไม่ฟังฉันบ้างนะ ไม่ได้พ่อมาเลยสักนิด พ่อแกนะเป็นเด็กดีบอกง่ายสอนง่าย รักเดียวใจเดียว แล้วดูแกสิ เมื่อไหร่จะ เลิกทำตัวเจ้าชู้ไก่แจ้มั่วไปทั่วแบบนี้สักทีฮะ ปีนี้แกก็จะสามสิบแล้วนะเจ้าหนาม ”
“ แล้วไงล่ะครับ สามสิบแล้วไง ผมก็ยังหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวจะตาย ไม่เห็นจะเป็นปัญหาอะไรตรงไหนเลย ”
“ เพื่อนคนอื่นเขามีครอบมีครัวเป็นโล้เป็นพายกันหมด แล้ว ย่าก็แก่ลงไปทุกวันนะเจ้าหนาม เมื่อไรแกจะจริงจังกับใครสักที ฉันอยากจะอุ้มหลานเต็มแก่แล้วโว้ย แกจะให้ฉันตายก่อนหรือไงวะ ” หมอหนามรีบหอมแก้มคุณย่าฟอดใหญ่แล้วทำเสียงปะเหลาะ
“ โถ ใครจะอยากให้คุณย่าตายล่ะครับ ย่าแปลก ๆ พรรค์นี้ไม่ได้หากันง่าย ๆ นะ ”
“ เดี๋ยวจะโดนตีปาก มาว่าฉันแปลก ”
“ ผมล้อเล่นน่า ผมรักย่าจะตาย เอาเป็นว่าต่อไปนี้ผมก็จะกลับมาอยู่ที่นี่ อยู่ใกล้คุณย่าตลอดเวลา ผมจะพยายามหาเมียมาผลิตลูกให้คุณย่านะครับ ”
“ ไม่ต้องมาปากดี พูดแบบนี้มากี่ทีแล้ว นั่งลงก่อนเลย เราจะต้องคุยกันอย่างจริงจังกันเรื่องนี้ ลื่นเป็นปลาไหลเชื่อแกก็ออกลูกเป็นลิงแล้ว ”
“ คุณย่าแก่แล้วนะครับ วัยทองมาตั้งหลายปี สามีก็ไม่มี จะมีลูกอีกได้ยังไงกันเล่า ” คุณย่าแหนมฟาดผัวะเข้าที่ต้นแขนของหลานชายตัวดีหลายที เขาแกล้งร้องโอดโอยราวเจ็บเสียเต็มประดา แม่เหงี่ยมที่นั่งอยู่ข้าง ๆ โบกไม้ โบกมือห้ามพัลวัน
“ คุณท่านเจ้าขา อย่าทำคุณหนูเลยนะเจ้าคะ พอแล้ว ดูสิโดนตีตั้งหลายหน เจ็บหมดแล้ว ”
หลานชายตัวดีได้ทีวิ่งไปหลบอยู่หลังแม่เหงี่ยมทันที
“ แม่เหงี่ยมครับ ช่วยผมด้วย คุณย่าจะฆ่าผม ” คนเป็นย่าเท้าสะเอวแล้วส่ายศีรษะอย่างระอา
“ ก็ดูมันสิแม่เหงี่ยม ลื่นเป็นปลาไหลจับไม่ติด ฉันจะตายตาหลับได้ยังไงถ้าหลานชายคนเดียวยังเป็นพ่อกะล่อนทองล่าแต้มไปเรื่อยแบบนี้ มันจะสามสิบแล้วนะปีนี้ ใครจะดูแลมันหลังจากที่ฉันตายไปแล้ว ”
“ ก็แม่เหงี่ยมไงครับ ถ้าแม่เหงี่ยมตายก็มีพี่หง่าอีก เผลอ ๆ ผมอาจจะติดโรคตายก่อนพี่หง่าก็เป็นได้ ”
“ ไอ้หลานเวรตะไล ! ” คุณย่าว่าพลางดิ่งเข้าไปจะถวายผาง ชายหนุ่มกระโดดผลุงหนีแล้ววิ่งปรู๊ดขึ้นชั้นบนไปเรียบร้อย
“ ผมเหนื่อย ขอนอนก่อนนะค้าบบบ ” คุณย่าแหนมจึงได้แต่บ่นตามหลังอุบ
“ ดูมันสิแม่เหงี่ยม ปากก็ดี สันดานก็ลื่นยิ่งกว่าปลาไหล ฉันปวดหัวกับมันเหลือเกิน ”
“ โถ คุณท่านขา คุณหนูแกยังหนุ่มยังแน่นยังสนุกสนานกับชีวิตอยู่ อีกหน่อยเดี๋ยวก็คิดได้เองล่ะเจ้าค่ะ ”
“ แล้วเมื่อไรล่ะ จะรอให้ฉันหยอดน้ำข้าวหรือตายห่าไปก่อนหรือไง ฉันปล่อยมันไว้แบบนี้ไม่ได้หรอกแม่เหงี่ยม ”
“ แล้วคุณท่านจะทำยังไงล่ะคะ ”
คุณย่านิ่งไปอึดใจ ก่อนยกยิ้มที่มุมปาก
“ ฉันก็จะหาเมียให้มันน่ะสิ ขืนให้มันมั่วไปเรื่อย ๆ ประเดี๋ยวต้องโดนผู้หญิงเปิ๊ดสะก๊าดที่ไหนจับเข้าให้สักวัน ”
“ แล้วคุณหนูจะยอมเหรอคะคุณท่าน ”
“ ยอมไม่ยอม มันก็ต้องยอม ! ”
- ผู้เขียน
