มะปรางออกจากมหาวิทยาลัยในเวลาบ่ายโมงกว่า หลังจากทำรายงานที่ยืดยาดอืดอาดยิ่งกว่าเรือเกลือ เป็นเพราะต้องนั่งรอโน้ตบุ๊กโหลดข้อมูลที่ต้องการ ไหนจะต้องรอโหลดเข้าเฟรชไดรส์ ไหนจะรอโหลดเข้าอีเมล์ แต่ละขั้นตอนทำให้หล่อนหงุดหงิดไม่น้อย จุดหมายของหล่อนคือร้านกาแฟกึ่งเรสเตอรองท์ที่ตนสมัครงานพาร์ทไทม์ เมื่อวานนี้ทางร้านโทรมานัดสัมภาษณ์ตอนบ่ายสามโมง
“สวัสดีค่ะ ทางร้านนัดมะปรางมาสัมภาษณ์งานค่ะ” มะปรางบอกพนักงานร้านตรงเคาน์เตอร์ทำเครื่องดื่ม
“นั่งรอตรงโต๊ะด้านมุมนะคะ พี่ตั้มกำลังมาค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ” มะปรางเดินไปนั่งตรงโต๊ะที่อีกฝ่ายบอก ร้านแห่งนี้ค่อนข้างใหญ่มีสองชั้น ลูกค้าสามารถเลือกนั่งได้ทั้งชั้นบนและล่าง บรรยากาศในร้านตกแต่งเรียบง่ายดูน่านั่ง หล่อนชอบโคมไฟของร้านที่ต่างจากร้านอื่น เพราะมันทำจากไม้สักแบบหกฉากแกะลายฉลุสวยงาม แต่ละด้านติดด้วยกระจกแต่งลาย และแต่ละอันก็ไม่ซ้ำลายกันด้วย หลอดไฟเป็นแบบถน
