21
“ไม่มีสถานที่ทำงานประจำค่ะ หาแขกเองทางไลน์ค่ะ” มะปรางตอบ “ปรางรู้ค่ะว่า ถ้าเสี่ยรับปราง ปรางต้องทำอะไร”
เสี่ยเม่นพยักหน้าแล้วยิ้ม “ทำงานทางไลน์มานานหรือยัง”
“เดือนกว่าค่ะ เรียนไปด้วยทำงานด้วยค่ะ”
“เรียนอยู่เหรอ” เสี่ยเม่นสนใจขึ้นมา เพราะเขาอยากได้เด็กในสังกัดแบบนี้นานแล้ว
“ค่ะเสี่ย ปีสี่แล้วค่ะ”
“ถ้าเป็นงานก็ไม่ต้องสอนกันมาก เดี๋ยวฉันจะให้นีน่าสอนเธอล่ะกันว่าต้องทำอะไรบ้าง ฉันคิดว่าเธอทำได้อยู่แล้ว” เสี่ยเม่นรับมะปรางเข้าทำงานง่ายๆ อาจเป็นเพราะหนุ่มเป็นคนพามา และจากการพูดคุยกันไม่กี่ประโยค เสี่ยเม่นรู้สึกถูกชะตา ชอบในความสวยและรูปร่างของมะปราง ที่น่าทำเงินให้ตนได้ไม่น้อย หลังจากคุยกับมะปรางเสร็จ เสี่ยเม่นให้เด็กในร้านไปเรียกมาม่าซังมาหาที่ห้องทำงาน “มะปราง คนนี้คือนีน่า นี่น่าจะเป็นคนดูแลเธอ”
“สวัสดีค่ะพี่นีน่า” มะปรางยกมือไหว้นีน่าอย่างนอบน้อม “ปรางฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”
“อ
