16
ราวสี่โมงเย็นก้องเกียรตินำรถยนต์คันใหม่ป้ายแดงมาจอดหน้าคณะที่มะปรางเรียนอยู่ คราวนี้เขาไม่ได้ยืนกอดอกพิงรถรอหล่อน แต่เดินมานั่งบนโต๊ะหน้าคณะที่มีอยู่ด้วยกันหลายตัว เขาเลือกนั่งตัวหน้าสุดใกล้กับตัวอาคาร เพื่อจะได้เห็นมะปางถนัด และเมื่อเห็นมะปรางเดินลงมาจากคณะ ก้องเกียรติรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาหล่อนทันที
“ฟ้าไปพบอาจารย์เดี๋ยวคงมา” มะปรางรีบพูด
“ฉันไม่ได้มาหาฟ้าซะหน่อย มาหาเมียต่างหากค่ะ” ก้องเกียรติพูดหน้าตาย คนที่อายกลับเป็นมะปราง มีความกลัวเข้าแทรก กลัวว่าจะมีใครได้ยินคำพูดเขา
“ใครเป็นเมียคุณมิทราบ อย่ามามั่วนะ” มะปรางพูดไปหน้าแดงไป
“ยังจะมาถามอีกว่าใครเป็นเมียฉัน ก็ยืนอยู่ตรงหน้าฉันไงล่ะ” คำตอบเขาทำให้มะปรางยิ่งอาย ทว่าในใจลึกๆ รู้สึกดีใจที่ก้องเกียรติเห็นตนมีค่ามากกว่าคำว่า นางบำเรอ “ไปกันได้แล้ว ถ้าไม่รีบไปล่ะก็ ฉันจะประกาศให้ทุกคนรู้”
มะปรางถึงกับพูดไม่ออก ทำเสียงฮึดอัดในใ
