Not! Married 04 ทำงานร่วมกัน
1795 คำ
เวลาต่อมา
Bar, Drink and Restaurant
"คนนัดมาช้า" ตอนนี้เพื่อนของโฮปและวาววามาที่ร้านของโฮปและเพื่อนที่ร่วมทำด้วยกันแต่ว่าวาววายังไม่มาเลย ทำให้เพื่อนอย่างคนิ้งบ่นนิดหน่อย
"งานคงเยอะแหละมั้ง" การ์ดบอกกับเพื่อน
"คิดว่าสองคนนั้นเรียกเรามาเรื่องอะไรปกติเจอกันเป็นไม่ได้แต่นี่กลับนัดเรามาแบบนี้มันน่าสงสัยจริง ๆ เลย" ซอจุนนั่งเท้าคางครุ่นคิด
"จะเรื่องอะไรละก็เรื่องตอนงานวันเกิดคุณหญิงอารีย์ไงมึงลืมแล้วเหรอ?" เมฆถามซอจุนกลับไป
"หรือว่าสองคนนั้นจะรู้ความจริงแล้วอะ?!
"...!!" ทุกคนตกใจกับสิ่งที่การ์ดตั้งคำถามออกมา
"เป็นเรื่องแน่เลยเมฆทำยังไงดี?" เธอรีบถามเมฆซึ่งเป็นแฟนของเธอทันที เพราะเธอรู้ว่าถ้าวาววาโกรธต้องเป็นเรื่องใหญ่เลยอย่างแน่นอน
"เมฆว่าคงยังไม่รู้หรอกแต่ว่าน่าจะมาถามเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้นมากกว่าพวกเราก็บอกแค่ว่าไม่รู้เรื่องไปแล้วกัน" เมฆตอบอย่างใจเย็น
"ก็ต้องอย่างนั้นฉันยังไม่อยากโดนวาวมันหยุ่มหัวหรอกนะ" คนิ้งพูดและเอามือลูบแขนตัวเองอย่างขนลุกเพราะรู้ดีว่าเพื่อนตัวเองอารมณ์ร้ายแค่ไหนถ้าโมโหขึ้นมา
"คุยเรื่องอะไรกันวะทำไมหน้าเครียดเชียว?" โฮปเดินเข้ามาและถามเพื่อนในโต๊ะซึ่งเพื่อนของวาววาก็เหมือนเพื่อนเขาเพราะว่าเพื่อนเขาดันไปได้กับเพื่อนของวาววาซะงั้นแหละ
"ไม่มีอะไรหรอกเรื่องทั่วไปนั่นแหละแล้วมึงนัดพวกเรามาทำไมเนี่ยไหนจะวาววาอีก?" ซอจุนตอบก่อนจะถามออกไปอย่างสงสัยจนตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่รู้จุดประสงค์ของโฮปและวาววาที่เรียกพวกเขามานี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสาตร์เลยที่ทั้งสองมาเจอกันแบบนี้ แม้ว่าจะพอเดาได้แต่ก็ยังไม่ชัวร์เท่าไหร่
"นั่นสิรอนานแล้วนะทำไมคนนัดยังไม่มาอีกเนี่ย?" คนิ้งถามและกำลังจะหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาวาววาจะถามว่าถึงไหนแล้ว
"รอนิดรอหน่อยทำเป็นบ่น...ฉันก็งานเยอะนะแถมยังมีที่ต้องแวะก่อนด้วยก็เลยช้าซอรี่~~" วาววามาพอดีและนั่งลงตรงที่ว่างอยู่แต่มันใกล้กับโฮปนั่นสิทั้งคู่เลยต้องนั่งข้างกันอย่างไม่มีข้อแม้
"กินไรก่อนไหม?" การ์ดถาม
"พึ่งกินข้าวไปเมื่อบ่าย ๆ เองอะยังไม่หิวเท่าไหร่ตอนนี้สิ่งที่ฉันอยากรู้มันมีเยอะกว่าความหิวน่ะสิ" วาววามองหน้าของแต่ละคนช้า ๆ
"มีเรื่องอะไรเหรอ?" คนิ้งถามโดยที่มือของเธอกำแน่นอย่างตื่นเต้น
"เรื่องอะไรเหรอ...ฉันว่าพวกแกและพวกนายน่าจะรู้อยู่แกใจนะว่าทำอะไรลงไป?" วาววาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"พวกเราทำอะไรก็พูดมาเลยดีกว่าอย่ามาจ้องมองและพูดเหมือนพวกเราทำอะไรผิด?" ซอจุนพูดกับวาววา
"วันเกิดคุณหญิงอารีย์เกิดอะไรขึ้นพวกมึงต้องเล่ามาให้หมดไม่อย่างนั้นพวกมึงไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกูความสัมพันธ์ของเราหลายปีจบกันแค่นี้" โฮปพูดบ้างและมองหน้าเพื่อนแล้วก็หยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกจ้องมองเพื่อน ๆ อย่างกดดัน
"จะเอาตั้งแต่ตอนไหนละ?" เมฆนิ่งก่อนจะถามออกไป
"พอกูกินเหล้าไปแล้วกูจำอะไรไม่ได้เลยตื่นมาก็เจอว่าตัวเองนอนอยู่กับยัยนี่!" โฮปจิ้มหัวของวาววา
"โอ๊ย! เบา ๆ ได้ไหมไอ้นี่นิ!" วาววาโวยวาย
"จริงเหรอ?! ทั้งคู่เผลอไปนอนด้วยกันเหรอ?!" การ์ดทำหน้าตาตกใจ
"เราไม่ได้มีอะไรกันทั้งนั้นร่างกายของฉัน ๆ รู้ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้นและเพื่อความชัวร์ฉันเลยแวะโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายเรียบร้อยแล้ว! ผลออกมาว่าร่างกายของฉันยังคงปกติบริสุทธิ์เส้นพรมจรรย์ยังอยู่ครบ!!" ปึก! วาววาวางผลการตรวจร่างกายตรงหน้าของทุกคน
"นี่เธอ..ยังซิงเหรอ?" โฮปมองหน้าถามวาววา
"มันใช่เรื่องต้องมาโฟกัสไหมเนี่ยฮะ?!" เพี๊ยะ!! วาววาตีแขนของโฮปไปอย่างแรง
"ก็ไม่คิดว่าอายุขนาดนี้แล้วจะยังซิงนี่ว้าเห็นตอนมหาลัยแรดเกิน!"
"ไอ้โฮป!!"
"เฮ้ย ๆ เรียกดีนะ ๆ ฉันอายุมากกว่าเธอ!!" ทั้งตีกันโดยลืมเรื่องที่จะคุยกันไปแล้วละมั้ง
"ไม่กี่เดือนไม่นับหรอกย่ะ!!"
"เฮ้ออออ!! ตีกันขนาดนี้คงไม่แอบไปเอากันหรอกวะ" เมฆส่ายหัวไปมาหลังจากพูดกับทั้งสองแล้วเพื่อนทุกคนก็หันไปมองหน้าของเมฆ
"จะพูดอะไรก็พูดมา" วาววามองหน้าเมฆ
"เรื่องวันนี้พวกเราก็ไม่รู้อะไรหรอกนะรู้แค่ว่าไอ้โฮปมันเมาและขอไปเข้าห้องน้ำแล้วก็หายไปเลยติดต่อไม่ได้หลังจากนั้น พวกเราก็เลยคิดว่ามึงไปนอนแล้วเพราะว่าเมามาก! แค่นั้นแหละที่พวกเรารู้"
"และกูหายไปพวกมึงไม่คิดจะตามหาหรือเป็นห่วงเลยเหรอ?" โฮปถามอย่างจับผิดทันทีนี่เขายังเป็นเพื่อนมันอยู่ไหมเนี่ย??
"โตขนาดนี้แล้วและมึงก็เป็นผู้ชายแมน ๆ จะต้องห่วงอะไรอีกวะและอีกอย่างมึงก็เคยหายไปนอนแบบนี้ด้วยพวกกูก็เลยกลับบ้านกันเลยไม่ได้สนใจ ขอโทษเพื่อนด้วยที่ไม่ได้เป็นห่วงแต่มึงไม่ใช่สาวที่กูต้องห่วงเข้าใจ๊???" ซอจุนพูด
"ส่วนแกยัยวาววาแกบอกง่วงจะไปนอนตอนแรกพวกเราจะไปส่งแต่แกไม่ยอมจะไปเองและไล่พวกเรากลับ บอกว่าจองห้องที่นั่นเอาไว้แล้วพวกเราก็เลยปล่อยเพราะเห็นว่ายังพอพูดเรื่องและหลังจากนั้นพวกเราก็กลับ" คนิ้งพูดต่อ
"แน่ใจ?" วาววาถาม
"แน่ใจพวกเราจะโกหกทำไมละบางทีพวกแกอาจจะเจอกันระหว่างทางและพอกันไปนอนก็ได้" การ์ดเสริม
"เจอหน้ากันก็กัดกันขนาดจะชวนกันไปนอนเนี่ยนะไม่น่าใช่?"
"แล้วพวกแกจำอะไร...ไม่ได้เลยจริง ๆ เหรอ?" คนิ้งถามและมองหน้าทั้งสองคน
"ถ้าจำได้จะมาถามไหม?" โฮปตอบกลับไป
"เฮ้ออออออออออ~~~ ก็คงมีวิธีเดียวคือเอาผลตรวจไปให้พ่อแม่ดูและบอกว่ายังไม่เสียตัวไม่แต่ง!!" วาววาพูดเสียงดัง
"เธอทำยังไงก็ได้ให้พ่อแม่เปลี่ยนใจเข้าใจไหม?!" หมับ!! โฮปจับตัวของวาววาและเขย่า ๆ
"โอ๊ยยยย!! นายก็ไปบอกพ่อแม่นายสิ..พ่อนายอะตัวดีพูดออกมาได้ยังไงตอนนั้นว่าจะไปสู่ขอแล้วผลเป็นไง?"
"เออออ!!รู้ฉันก็อยากตีปากพ่อเหมือนกันแต่นั่นพ่อฉันนะเว้ย!!"
"อ๊ากกกกกกกกกก!!" เพื่อนมองทั้งสองคนที่เถียงกันและดิ้นรนรานเพราะต้องแต่งงานด้วยกัน ก่อนจะแอบถอนหายใจออกมาเบา ๆกัน
"พักเรื่องเครียดมาเรื่องน่ายินดีกันบ้างเถอะ" เสียงของเมฆพูดขึ้นและพยายามเปลี่ยนเรื่องให้ทั้งคู่ลืมเรื่องแต่งงานกันไปก่อน
"เรื่อง??" โฮปและวาววาพูดพร้อมกันเลย
"คือว่าพวกเรา...จะแต่งงานกันแล้วนะ >_<" การ์ดเป็นคนบอกและทั้งคู่ก็โชว์แต่งงานด้วยกัน
"แต่งงาน!!" เพื่อน ๆ ต่างยินดีเพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าตกใจอะไรเท่าไหร่หรอกเพราะเพื่อนเองก็คิดเอาไว้แล้วว่าคู่นี้ต้องแต่งงานกันอย่างแน่นอน
"อืม และแน่นอนว่าพวกเราเลือกให้พวกแกมาจัดงานแต่งให้นะ^^" การ์ดยิ้มและมองหน้าของโฮปสลับวาววา
"เลือกมา!!"
"เลือก!" วาววาและโฮปพูดพร้อมกันเพราะว่าไม่มีทางทำงานร่วมกันอีกแน่นอนเลยต้องการให้ว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวเลือกมาว่าต้องการให้ใครจัดงานแต่งครั้งนี้ให้
"ทั้งคู่นั่นแหละขนาดคุณหญิงอารีย์พวกมึงไม่รู้จักไม่สนิทยังจัดให้ได้เลยแต่นี่เพื่อนนะเว้ย! จะมาเกี่ยงกันทำไม?" เมฆถามออกไป
"เพื่อนแล้วไงวะนั่นกูโดนพ่อแม่บังคับเว้ย! เพราะว่าคุณหญิงอารีย์ท่านมีเชื้อเจ้าอะไรก็ไม่รู้ก็ยอมตกลงทำไปอะรู้ไหมตอนเนี่ยโคตรอึดอัดลำบากใจเลย!!" โฮปโวยวาย
"คิดว่านายอึดอัดใจคนเดียวหรือไงฉันเองก็เหมือนกันนั่นแหละไม่ได้อยากจะร่วมงานด้วยเลยสักนิดอะ!!! การ์ด~~แกคิดใหม่เถอะนะฉันไม่พร้อมจริง ๆ มันลำบากใจด้วยอะหรือไม่แกก็เลือกให้ใครก็ได้ทำที่ไม่ใช่มันหรือฉันงะ?" วาววาพยายามขอร้องเพื่อน
"แต่ว่างานแต่งงานของฉันมันมีครั้งเดียวนะและเราก็มีเพื่อนที่รับจัดการฝีมือดีอยู่ด้วยแล้วทำไมพวกฉันต้องไปหาคนอื่นด้วยละ ขนาดพ่อแม่แกยังขอได้งั้นพวกฉันขอร้องบ้างไม่ได้เหรอวาวนะ...งานครั้งแรก...ครั้งเดียวในชีวิตฉันก็อยากให้เพื่อนที่ไว้ใจได้เป็นคนทำ...เลิกทะเลาะกันสักครั้งเพื่อพวกเราไม่ได้เหรอ?" การ์ดพูดและมองหน้าของโฮปสลับกับวาววาเสียงสั่นเครือเธอตั้งใจให้ทั้งสองจัดงานให้จริง ๆ นะ
"เอ่อ.." วาววาเห็นเพื่อนเป็นแบบนั้นแล้วก็รู้สึกสงสารขึ้นมาและอยากช่วย
"งบร้อยล้าน!!กูกับยัยนี่จะยอม!!" โฮปที่แอบใจอ่อนไปก่อนแล้วก็พูดขึ้นและคิดว่าคนอย่างเมฆไม่น่าจะยอมเสียเงินขนาดนั้นเพื่อจัดงานแน่นอน
"นายไปพูดแบบนั้นทำไมเนี่ย?!" วาววาหันไปดุ
"มันไม่ยอมจ่ายหรอก..." โฮปกระซิบเบา ๆ กับวาววา
"เอาตามนั้น" แต่เมฆก็พูดแทรกขึ้นมาเขาพร้อมจ่ายให้ว่าที่ภรรยาของเขาอยู่แล้ว
"ฮะ?" โฮปส่งเสียงออกไปอย่างตกใจ
"ร้อยล้านแล้วจัดให้ดีนะ...พวกมึง" เมฆพูดและชี้หน้าของโฮปกับวาววา
"เอ่อ..." วาววาพูดไม่ออกเลย
"ถือว่ารับปากแล้วนะโฮป...วาววา"
"ก็ได้!!ในเมื่อมันมาขนาดนี้แล้วนิ!!" สุดท้ายโฮปกับวาววาก็ต้องร่วมกันทำงานอีกงาน...
- ผู้เขียน
