DISTANCE 09
***************************
หลายวันต่อมา
“คิดยังไงถึงพาเราออกมากินข้าวข้างนอกได้อ่ะ?”
ฉันมองหน้าธนาที่นั่งยิ้มมองหน้าฉันมาตั้งนานแล้ว ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือมากุมมือฉันเอาไว้แล้วบีบเบาๆ เพื่อที่จะบอกฉันผ่านการกระทำว่าเขาอยากทำให้ฉันมีความสุขบ้าง
เพราะพักนี้ดูฉันซึมๆ ไปและเงียบมากกว่าเดิมด้วย ทั้งที่เมื่อก่อนเวลาที่ฉันมีเรื่องอะไรฉันก็มักจะเอามาแชร์ให้เขาฟัง
มันเลยทำให้เขากลัวว่าฉันจะเบื่อเขา เขาไม่อยากให้ฉันคิดแบบนั้นก็เลยอยากตามใจฉัน
ที่ฉันต้องเป็นแบบนั้นมันก็เป็นเพราะเขาไง เขาทำให้ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้เลย เพราะเวลาอ้าปากจะพูดมันก็กลายเป็นความผิดของฉันขึ้นมาซะอย่างนั้น
ฉันเลยเลือกที่จะเงียบมากกว่า ถามว่าหลายวันที่ผ่านมาเชอรี่ยังมาตามธนาหรือเปล่า เธอก็ทำเหมือนเดิมนั่นแหละ
และถ้าถามว่าธนาได้อยู่กับเธอและตามใจเธอเหมือนเดิมมั้ย เขาก็ทำเหมือนเดิมเหมือนกัน มันเลยทำให้ฉันพูดอ
