บทที่6 หนูคิดว่าหนูป่วย

735 คำ
บทที่6 หนูคิดว่าหนูป่วย เมื่อทั้งสองนอนพักกันไปตื่นนึง ก็ตื่นขึ้นมาคุยกันเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น อาการของแก้มบุ๋มจัดว่าอยู่ในช่วงอันตราย " หนูคิดว่าหนูป่วย หนูมีความต้องการสูงผิดปกติ หรือหนูจะเป็นโรคนิมโฟมาเนียคะ" "ไม่ใช่หรอก เท่าที่เธอเล่ามาฉันว่าเธอน่าจะขาดความอบอุ่น น้อยใจ จนหลงผิดไปมากกว่า ส่วนเรื่องเซ็กซ์ถ้าเป็นโรคนั้นจริงเธอคงจะคลั่งจนเห็นผู้ชายไม่ได้ อีกอย่างเพราะเธอใช้สารเสพติดด้วยทำให้เธอมีอาการแบบนี้" "แต่หนูเห็นผู้กองครั้งแรกหนูก็อยากอมของหลวงเลยนะคะ และก็ได้อมจริงๆ" ชายหนุ่มถึงกับหัวเราะลั่นเมื่อได้ยินคำพูดของแก้มบุ๋ม เธอเป็นคนที่คิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้น "ถ้าแบบนั้นฉันก็คงป่วยแล้วล่ะ เธอไม่ได้ต้องการคนเดียวสักหน่อย ฉันเองก็อยากได้เธอเหมือนกัน" " ทำไมมองหนูแบบนี้ละคะ" เขินนะเนี่ยผู้ชายมองแบบนี้ "ทำไมล่ะ เธอออกจะน่ารักฉันขอมองหน่อยไม่ได้หรือไง" "กลัวว่าผู้กองจะหลงรักหนูนะสิ คิกๆๆ" "ขนาดนั้นเลยเหรอฮ่าๆๆๆ แต่เธอก็น่ารักนะแก้มบุ๋ม" "ดึกมากแล้วคุณตำรวจจะกลับไหมคะ หรือจะอยู่กับหนู ถ้าเกิดติดใจอยากจะอยู่กับหนูต่อก็ได้นะคะ" "เธออยากให้ฉันไปหรือเปล่าล่ะ" ผมกดจมูกลงบนแก้มเธอหนึ่งทีโทษฐานทำตัวน่ารักเกินกว่าเหตุ ตืดดด ตืดดด เสียงโทรศัพท์ของแก้มบุ๋มดังขึ้นเธอจึงกดรับพร้อมกับเปิดวิดีโอคลอ ชายหนุ่มจึงขยับออกไปแต่มือก็ยังคงลูบไล้อยู่ที่เนินสวาทอยู้ เขาอยากแกล้งเธอให้หนำใจ อยากจัดหนักให้ฟ้าสาง บอส: คิดถึงจังแล้วนี่นอนแก้ผ้าหรือไงฮะ แก้มบุ๋ม: คิกๆๆๆ อากาศมันร้อนค่ะ บอส: มาหาหน่อยดิ เ****นว่ะ ชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆถึงกับหันมามองจากนั้นก็ลุกขึ้นเพื่อดึงผ้าห่มออกแล้วจัดการใช้นิ้วสอดเข้าไปเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของแก้มบุ๋ม บอส: เป็นอะไรทำไมหน้าแดงๆอะ แอบทำอะไรหรือเปล่าฮะ แก้มบุ๋ม: ปะ เปล่าค่ะหนูแค่เหนื่อยๆ อึก~ บอส: ไม่ใช่และไหนดูหน่อยยังสวยเหมือนเดิมไหม พรุ่งนี้เย็นมาหาด้วยพี่จะจัดให้หายคิดถึงเลยคอยดู ชายหนุ่มที่ได้ยินรีบจัดการกะซวกมือเข้าออกอย่างเร็วจนแก้มบุ๋มถึงกับต้องรีบคว่ำหน้าจอโทรศัพท์แล้วอ้าขารับแรงจากนั้นน้ำใสๆก็พุ่งกระฉูดออกมาจนแก้มบุ๋มร้องลั่นเพราะความเสียวซ่าน บอส: เชี้ย!! ออกมาหาพี่เลยนะแก้มบุ๋ม แก้มบุ๋ม: ไว้หนูจะไปหานะคะเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ " ฮ่าๆๆๆๆๆ " มาเฟียทิ้งตัวลงนอนข้างๆแก้มบุ๋มก่อนจะหัวเราะชอบใจ "แกล้งหนูทำไมอ่ะ กลับไปเลยนะเกือบเกมเลย" "ขอโทษครับ แค่หมั่นไส้มันเฉยๆ" "หึยที่นอนเปียกหมดเลยอะ" ฉันรีบลุกขึ้นมาดูรอยคราบน้ำบนที่นอน เขามันคนบ้า "เดี๋ยวฉันจัดการให้รบกวนเธอสั่งข้าวให้หน่อยได้ไหม" "ก็ได้ๆ เฮ้อออ เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้" ชายหนุ่มลุกมาจัดการผ้าปูที่นอนก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง ไม่นานอาหารที่แก้มบุ๋มสั่งฟู้ดส์ก็มาถึง "พรุ่งนี้หนูต้องไปหาพี่บอสผู้กองจะให้หนูสืบอะไรไหมคะ" "ไม่ต้องไป!" "ไม่ได้ค่ะ หนูสัญญากับพี่บอสไว้แล้ว" "พรุ่งนี้ฉันต้องไปงานแต่งเพื่อนเธอต้องไปกับฉัน" "นี่ผู้กองข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ หนูกับคุณไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ ทำไมหนูต้องไปงานแต่งกับผู้กองด้วยล่ะ" "เอาขนาดนี้ยังไม่ได้ใจอีกเหรอวะ" ผมบ่นเบาๆแต่แม่นางหูดีเกิ๊น! "แต่หนูเป็นแฟนพี่บอสนะ" "หึ!!" ชายหนุ่มวางช้อนพร้อมกับหยิบจานไปเก็บจากนั้นก็เดินขึ้นห้องไปทิ้งให้แก้มบุ๋มนั่งมองด้วยสายตามึนงง "แฟนเหรอเหอะ! ฉันนี่แหละจะทำให้มันเข้าไปนอนในคุกเอง!!"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม