เช้าวันต่อมาณดารีบตื่นมาทำอาหารเช้าเตรียมเอาไว้ให้กับลูกสาวตัวน้อยที่ยังหลับสนิทอยู่บนเตียง คุณแม่ยังสาวฮัมเพลงอย่างคนอารมณ์ดี สองเท้าเรียวก้าวเดินขึ้นไปปลุกลูกสาวตัวน้อยให้ตื่น
“คนสวย ตื่นได้แล้วค่ะ” ณดาเดินไปรูดผ้าม่านเพื่อรับแสงแดดให้ส่องแสงเข้ามาภายในห้องที่มีหนูน้อยนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าสวยของเธอ
ณดาเดินเข้าไปปลุกลูกน้อยเบา ๆ ทุกการกระทำเต็มไปด้วยความอ่อนโยน สายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความทะนุถนอม
“อื้อ ตื่นแล้วค่า” เสียงเล็กตอบกลับผู้เป็นแม่ ไรอันเป็นหนูน้อยที่ค่อนข้างฉลาด ถ้าหากว่าคุณแม่อย่างณดาบอกว่าพรุ่งนี้ต้องมีธุระหรือต้องทำอะไร หนูน้อยมักจะตื่นง่ายกว่าปกติ ทำให้เบาแรงของคุณแม่ยังสาวได้ไม่น้อย
“ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวสวย ๆ กัน”
“โอเซค่า” ใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังงัวเงียตื่นขึ้นมา ยกแขนเล็ก ๆ ชูให้คุณแม่อุ้ม ท่าทางออดอ้อนของหนูน้อยสร้างความเอ็นดูปนม
