“อุ๊ย! คุณลูกค้าคะ ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ”
พนักงานสาวพูดรัวเร็ว แต่ภาพตะวันยกมือห้ามเอาไว้ไม่ให้หล่อนพูดอะไร
“XL ฮันวอลว่าน่าจะคับไปสำหรับพี่ตะวันแล้วค่ะ ใส่เป็น XXL ดีกว่านะคะ เวลาถอดจะได้สะดวกด้วย”
พูดแล้วก็อึ้งเองเพราะ ‘เวลาถอด’ นั้นทำให้ดวงตาคมเข้มตวัดมองหล่อนทันที
สรรพนามที่ลูกค้าร่างเล็กเหมือนลูกครึ่งญี่ปุ่นหรือเกาหลีพูดกับพ่อเลี้ยงภาพตะวันเจ้าของห้างสรรพสินค้า ถึงกับทำให้พนักงานสาวหน้าเจื่อน รีบก้มหน้าหลบสายตา
“ก็แล้วแต่ฮันวอล ฮันวอลคิดว่าพี่ใส่ไซซ์ไหนพี่ก็ใส่ไซซ์นั่นแหละ”
ภาพตะวันเองก็ตอบกลับฮันวอลด้วยเสียงทุ้มนุ่มไม่ได้ออกคำสั่งเหมือนตอนที่พูดกับพนักงานสาวเลยสักนิด
“งั้นเอารุ่นนี้ รุ่นนี้ แล้วก็รุ่นนี้ด้วยนะคะ ขอเป็นไซซ์ XXL ทั้งหมดเลย คิดเงินเลยนะคะ”
พนักงานสาวรีบรับคำแล้วรีบหอบเสื้อผ้าเข้าไปที่เคาน์เตอร์จ่ายเงินในทันที
ท่าทางที่ภาพตะวันมีต่อคุณลูกค้าร่างเล็กก็ไม่ได้ร
