“พ่ออุ๊ยครับ”
เสียงพ่อของเขาที่ดังมาก่อนตัวทำให้บรรยากาศคุกรุ่นเบาบางลงได้อย่างเหลือเชื่อ
“ครับพ่อเลี้ยง ออกมาจากบ้านตั้งแต่เช้าเลยครับ”
“อย่างนั้นเข้าบ้านกันก่อนนะครับ ฮันวอลพาคุณย่าเข้ามาลูก ตะวันตามมาด้วย”
จากที่มองปู่ของฮันวอลตาเขียว ดวงตาคมเข้มของภาพตะวันก็หันกลับไปมองพ่อ รู้ได้ทันทีว่าพ่อของเขากับปู่ของหล่อนเหมือนจะมัดมือชกเขาซะแล้ว แต่คนอย่างเขา ถ้าไม่ยอมซะอย่าง ใครจะทำอะไรได้
ปู่กับย่าของฮันวอลมาคุยเรื่องการจัดการแต่งงานที่จะมีในวันเสาร์เพราะแม่ของฮันวอลจะบินมาไทยในวันศุกร์ และแม้เขาจะหงุดหงิดเพียงใด แต่ก็ต้องเก็บกิริยาไว้ ทำได้เพียงรับฟังคำของผู้ใหญ่เท่านั้น
จนยามสายเขาจึงขอตัวออกมาทำงานที่ห้างฯ แต่ยังจำสายตาปู่ของฮันวอลได้ดี นึกเสียวสันหลังว่าจะถูกเสกหนังควายเข้าท้องไหม เพราะท่าทางท่านเหมือนบริกรรมคาถาอยู่ตลอดเวลา
และเมื่อเข้ามาที่ออฟฟิศเขาก็กดโทรศัพท์หาขวัญตะวันที่อยู่อ
