สองวันต่อมา...
"แม่งเอ๊ย! ทำงานกันประสาอะไรวะ!" เสียงทุ้มถามพลางแสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมาไม่หยุดเนื่องจากการทำงานผิดพลาดของหนึ่งในลูกน้องตัวเอง ณัฐวุฒิที่ได้ยินก็ก้มหน้า สองวันที่ผ่านมา เจ้านายของเขาอารมณ์ไม่คงที่เลยสักวัน เดี๋ยวก็หัวเสีย เดี๋ยวก็หงุดหงิด เดี๋ยวก็สบถคำหยาบ...
"โธ่เว้ย ไอ้เวร!!"
"..." ลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่มยังคงยืนก้มหน้าเงียบอยู่อย่างนั้นปล่อยให้เจ้านายตัวเองได้ระบายความหัวเสียออกมาไม่หยุด กระทั่งเสียงโทรศัพท์ของร่างสูงดังขึ้น ทำให้ณัฐวุฒิจำต้องเงยหน้าบอกเจ้าของใบหน้าหล่อ
"คุณริชาร์ดเรียกประชุมผู้ถือหุ้นเกี่ยวกับการตลาดใหม่ในวันนี้ครับ" สิ้นเสียงณัฐวุฒิรายงาน มาเฟียร่างสูงที่ได้ยินก็ถอนหายใจสีหน้าไม่สบอารมณ์
"จะเรียกประชุมห่าอะไรนัก!"
"..."
"แม่ง!" ถึงปากจะสบถหงุดหงิด ทว่ามาเฟียลูกครึ่งอิตาเลียนก็จำต้องลุกจากเก้าอี้ทำงานเดินออกไป ใช้เวลาไม่นาน สองเท้าหนักก็เดินเ
