PIM ON
Rrrrrrrrrr(Mom)
“อื้อ ว่าไงแม่” ฉันคว้าโทรศัพท์แล้วรับสายด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างจะหงุดหงิดนิดหน่อยเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้พักก็เกือบเช้า แถมตัวฉันยังระบมไปหมดเพราะไอ้โง่ที่นอนหลับอยู่ข้างๆ
(แกไม่ได้กลับบ้านเป็นเดือนแล้วนะ ...วันนี้แต่งตัวดีๆฉันจะพาไปเจอลูกของเพื่อนฉัน)
“อะไรของแม่เนี่ย!! น่ารำคาญ ไม่ไป!!!” ฉันตะคอกใส่โทรศัพท์เสียงดังจนเบียร์ที่นอนอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมา
...แล้วไงฉันไม่สนใจหรอก
(แต่แกต้องไปไม่งั้นฉันจะยกเลิกบัตรของแกตั้งแต่วันนี้!!) แล้วแม่ก็วางสายไป
“โว๊ย!! แม่งเอ๊ย!! ...อย่ามาจับ! น่ารำคาญ!”ฉันสะบัดแขนของมันออกแล้วหันไปมองตาขวางแล้วหยิบเสื้อผ้าใส่เพื่อเตรียมจะออกไปจากห้องนี้แต่กลับโดนไอ้โง่นี่รั้งเอาไว้อีก
...มีแต่คนน่ารำคาญ!!!
“จะไปไหนคะ หืม” ฉันแกะมือที่รั้งเอวอยู่แล้วเดินออกไปจากห้องทิ้งให้มันยืนอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ ทำตัวน่ารำคาญแค่ได้กันคืนเดียวแล้วคิดว่าฉันจ
