“เปิ้ลจะกลับห้องพักค่ะ ป่านนี้พี่นีเป็นห่วงแย่แล้ว”
“ต่อไปนี้ที่นี่คือห้องของเธอ ฉันให้สเตฟี่ไปบอกผู้จัดการของเธอแล้วว่า ต่อไปนี้เธอจะอยู่ที่ห้องนี้กับฉัน รู้อย่างนี้แล้วก็นอนพักได้แล้ว เดี๋ยวจะมาตายที่ห้องนี้ คนเขาจะหาว่าฉันฆ่าเธออีก” คาลิเอโปไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดออกไปอย่างนั้น เขาอยากให้เธอพักผ่อนร่างกายจะได้แข็งแรง หากแต่คนที่ฟังอดน้อยใจกับคำพูดนี้ยิ่งนัก หลงดีใจที่ชายหนุ่มเป็นห่วงคิดว่ามีความรู้สึกดีๆ เหมือนกับที่เธอมีให้กับเขา เขาไม่อยากให้เธอตายที่ห้องนี้ต่างหาก นี่คงเป็นเหตุผลที่แท้จริง คาลิเอโปมองดวงหน้าที่ซีดเผือด น้ำตาคลอหน่วยจวนเจียนจะไหล วรัญชิญาคงน้อยใจที่เขาพูดออกไปอย่างนั้น เขาจับร่างบางให้ล้มตัวลงนอนโดยมีร่างของเขานอนเคียงข้าง โอบรัดร่างเล็กด้วยลำแขนหนา จูบที่ขมับบางแผ่วเบา ปลอบประโลมด้วยคำพูดที่เขาไม่เคยพูดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนในชีวิต
“ฉันขอโทษ...ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดออ
