“คุณทำกับทรายอย่างนี้ไม่ได้นะ คุณเป็นแค่แฟนไม่ใช่เจ้าชีวิต จะมาบังคับให้ทรายคบกับผมหรือไม่คบไม่ได้ ผมรู้จักทรายมาก่อนคุณอีก ผมเห็นทรายเป็นน้องเท่านั้น” เสียงกวีลอยมากระทบโสตประสาทหูของภูริภัทร ก่อนที่จะเดินออกจากห้องเขาหันมามองร่างสูงหนาของกวีเขม็ง สวนกลับจนคนที่พูดเมื่อครู่อยู่ในอาการพูดไม่ออก
“รู้จักก่อนแล้วไง แล้วมีปัญญาเอามาเป็นแฟนหรือเปล่า แล้วอีกอย่างถ้าคุณเป็นพี่ชายของทรายจริงๆ ไม่ใช่พี่ชายร่วมโลก ผมจะให้คุยกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย แต่ถ้าไม่ใช่อย่าได้แหย็ม...ระวังจะได้กินลูกปืนแทนข้าว ผมขอเตือน” ภูริภัทรเดินออกไปจากห้องทันทีที่พูดจบ ปล่อยให้เจ้าของห้องยืนนิ่งอึ้งกับคำ สบประมาทที่แสนเจ็บปวดนี้คนเดียว
ปีเตอร์นั่งอยู่ในรถยนต์ของทางโรงแรม หลังจากได้รับรายงานจากโจเซฟว่าภูริภัทรเดินทางมาที่นี่ เขาจึงละงานจากโกดังเก็บสินค้ามาที่นี่ทันที สายตาของเขาจ้องมองร่างของภูริภัทรที่เดินออกมาพร้อ
