“แต่เผอิญฉันอยากนอนกับเธอและต้องได้ด้วย” ชายหนุ่มพูดเสียงหนักแน่น ก่อนจะถอดเสื้อเนื้อดีออกจากร่างกาย วรัญชิญามองดูเรือนร่างที่อุดมสมบูรณ์ หัวใจของเธอเต้นรัว กระเถิบร่างหนีซาตานที่กำลังก้าวขึ้นมาบนเตียง ในใจคิดหาทางรอดที่แสนจะริบหรี่ให้ได้ ความคิดของเธอช้ากว่าความไวของเขา เพียงแค่เธอเอี้ยวตัวเพื่อลงจากเตียง ร่างหนาได้กระโจนเข้าทาบทับร่างบาง วรัญชิญาทั้งดิ้นและร้องเพื่อให้ได้ซึ่งอิสรภาพ มือนุ่มทุบไปที่ร่างหนาไม่นับจำนวน เธอควานมือไปรอบๆ เพื่อหาบางอย่างที่สามารถหยุดยั้งชายคนนี้ได้
“โอ๊ย!!...” เสียงร้องดังลั่นของคาลิเอโปดังไปทั่วห้อง มือใหญ่กุมที่ศีรษะที่เริ่มปูดโนไว้แน่น เจ็บที่ศีรษะเป็นอย่างมาก มึนงงเล็กน้อย เธอทิ้งที่เขี่ยบุหรี่ที่ควานหาได้ที่หัวเตียงทิ้งลงที่เตียง ก่อนจะวิ่งไปที่ประตูหวังเพียงรอดจากเงื้อมมือของเขา ชายหนุ่มสะบัดศีรษะสองสามครั้งไล่ความมึนงง ดวงตาสีน้ำเงินเข้มเปล่งประกายด้วย
