บทที่10. ไม่ทอดทิ้ง

1398 คำ

รถม้าเคลื่อนไปอย่างช้า ๆ และค่อย ๆ เพิ่มความเร็วขึ้นตามความคุ้นเคยของเหมยซิง เมื่อนางมั่นใจว่าการบังคับม้าของตนนั้นรอดปลอดภัยแน่ ๆ นางก็เหลือบไปมองด้านหลัง  ชายคนนั้นยังนอนนิ่งอยู่ แน่นอนว่าเขาคงทำอย่างอื่นไม่ได้นอกจากนอน  ชายที่ชื่อเสียเอี๋ยนเตรียมข้าวของให้ได้รวดเร็วราวกับมีเวทมนตร์เสกสร้าง ในรถมีลังไม้ใบย่อมหน้าตาธรรมดาใส่เสื้อผ้า และอีกลังใส่อาหารแห้ง  เขายังให้เงินนางไว้จำนวนหนึ่งที่นางยังคงต้องคำนวณมันให้ดี เพราะไม่แน่ใจว่าเงินก้อนนี้จะใช้จ่ายได้มากเท่าไร  อดคิดถึงรายการเกมโชว์ในโลกที่จากมาไม่ได้ มีเงินให้ใช้จำนวนหนึ่ง เมื่อทำภารกิจสำเร็จก็จะได้เงินเพิ่ม               “ใช้เวลาเดินทางสิบวัน ถ้าเป็นม้าเร็วก็ใช้เวลาแค่ครึ่งหนึ่ง ถ้าเช่นนั้นหมู่บ้านที่อยู่ก็ไม่ไกลเมืองหลวงมากซินะ” เหมยซิงพูดกับตัวเองแต่ให้ดังพอที่คนข้างหลังได้ยิน  แม้เขาโต้ตอบนางไม่ได้ก็เถอะ นางอยากส่งเสียงให้รู้ว่าเข

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม