รถม้าเคลื่อนไปอย่างช้า ๆ และค่อย ๆ เพิ่มความเร็วขึ้นตามความคุ้นเคยของเหมยซิง เมื่อนางมั่นใจว่าการบังคับม้าของตนนั้นรอดปลอดภัยแน่ ๆ นางก็เหลือบไปมองด้านหลัง ชายคนนั้นยังนอนนิ่งอยู่ แน่นอนว่าเขาคงทำอย่างอื่นไม่ได้นอกจากนอน ชายที่ชื่อเสียเอี๋ยนเตรียมข้าวของให้ได้รวดเร็วราวกับมีเวทมนตร์เสกสร้าง ในรถมีลังไม้ใบย่อมหน้าตาธรรมดาใส่เสื้อผ้า และอีกลังใส่อาหารแห้ง เขายังให้เงินนางไว้จำนวนหนึ่งที่นางยังคงต้องคำนวณมันให้ดี เพราะไม่แน่ใจว่าเงินก้อนนี้จะใช้จ่ายได้มากเท่าไร อดคิดถึงรายการเกมโชว์ในโลกที่จากมาไม่ได้ มีเงินให้ใช้จำนวนหนึ่ง เมื่อทำภารกิจสำเร็จก็จะได้เงินเพิ่ม “ใช้เวลาเดินทางสิบวัน ถ้าเป็นม้าเร็วก็ใช้เวลาแค่ครึ่งหนึ่ง ถ้าเช่นนั้นหมู่บ้านที่อยู่ก็ไม่ไกลเมืองหลวงมากซินะ” เหมยซิงพูดกับตัวเองแต่ให้ดังพอที่คนข้างหลังได้ยิน แม้เขาโต้ตอบนางไม่ได้ก็เถอะ นางอยากส่งเสียงให้รู้ว่าเข