เวลาต่อมา
มหาวิทยาลัย H
“มาด้วยกันแบบนี้ คิวไม่กลัวเพื่อนในกลุ่มเห็นหรือไง” เจนเอ่ยขึ้นระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินไปที่คณะ
“แล้วไง ก็บอกไปว่าบังเอิญเจอก็จบ” คิวพูดออกไปอย่างไม่ได้แยแสอะไร
“อืม” เจนได้แต่พยักหน้ารับ เพราะคนอย่างคิวคงไม่ได้มาใส่ใจเรื่องพวกนี้นักหรอก คนอย่างเขาพูดอะไรสนใจใครซะทีไหน
“ไอ้คิว” เสียงทุ้มเรียกคิวดังขึ้นไม่ไกลไม่ใกล้ จนทั้งคู่หันไปก็พบว่าเป็นนอทที่กำลังเดินเข้ามา
“อ้าว เชี้ยนอท นี่มึงพึ่งมา” คิวเอ่ยถามนอทออกไป
“เออ” แต่นอทกลับตอบกลับมาแบบสั้น ๆ และห้วนมากตามแบบฉบับของเขา ก่อนสายตาของนอทเหลือบมองไปทางหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างคิว
“กูเจอเจนหน้าป้ายรถเมล์เลยรับมาด้วย”
“หึ..” แต่นอทถึงกับสบถออกมา เขาไม่ใช่คนโง่..
“ไป ๆ จะได้เวลาล่ะ” คิวเลยเปลี่ยนเรื่องทันที
“เอาไม่เลือก” นอทเอ่ยออกไปตามหลัง
ทั้งสามคนกำลังเดินไปทางตึกคณะที่ตัวเองนั้นมีเรียน แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อ
