เวลาต่อมา..
“ทำไมนานจัง หรือว่า..” ริสาดูเวลาบนหน้าจอมือถือ คิวหายไปในห้องน้ำนานครึ่งค่อนชั่วโมงแล้ว เธอจึงลุกเพื่อจะเดินเข้าไปตามคิวด้วยความเป็นห่วงเพราะดูแล้วคิวก็ดื่มไปเยอะ
“จะรู้ไหมว่าอยู่ฝั่งไหน..ไปทางนี้ก่อนแล้วกัน” ริสาเอ่ยกับตัวเองมองทางแยกซ้ายขวา เพราะในโซนนี้มีห้องน้ำอยู่สองฝั่งด้วยกัน เธอจึงเลือกไปยังฝั่งขวาก่อน เพราะมันดูใกล้กับโต๊ะของเธอ
หมับ!
“อ๊ะ.. นี่” ริสาออกมาอย่างตกใจ ก่อนหันไปหาบุคคลที่จับข้อมือของเธอไว้ ดวงตาใสถึงกับเบิกกว้าง
“มาทำไมที่นี่?” เสียงทุ้มเอ่ยถามร่างบางออกไปด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ไม่เกี่ยวกัน..อย่ายุ่ง” ริสาเอ่ยออกไป ก่อนจะพยายามสะบัดแขนออกจากชายหนุ่ม
“หึ แน่ใจเหรอริสาว่าไม่เกี่ยว..”
คำพูดของชายหนุ่มทำให้ริสาชะงัก ร่างบางยืนนิ่งไร้แรงขัดขืน เธอจ้องมองเขาอย่างเครียดแค้นที่ยังเอาเรื่องนี้มาขู่เธอ ทั้งที่ก็ตกลงกันแล้วว่ามันเป็นแค่ความผิดพลาด
2 วันต่อมา..
