หลายวันผ่านไป
HOME NOEY
19.30 น.
“เนย..” เสียงหญิงสูงวัยเอ่ยเรียกหลานสาว
“จ้ายาย” เนยขานรับทันที ตอนนี้เธอกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอก เธอจึงเดินเข้ามาหายายนิ่มก่อน
“เหนื่อยไหมลูก?” ยายนิ่มเอ่ยถามออกไป ยกมือขึ้นลูบแก้มของหลานสาวอย่างเอ็นดู
“ไม่เลยจ้ะ ทำงานไป เรียนไปสนุกจะตายไป” เนยรีบตอบกลับไป เพื่อให้ยายของเธอนั้นสบายใจ
“ความจริง เนยไม่ต้องทำก็ได้นะงานน่ะ..ที่ยายเก็บเอาไว้ให้หนู มันก็ยังพอมีอยู่นะลูก” ยายนิ่มเอ่ยบอกหลานสาวไปด้วยความเป็นห่วง ใช่ว่าแกจะไม่มีเงิน ถึงฐานะที่บ้านจะไม่ร่ำรวยอะไร แต่เงินจากที่แกนั้นขายขนมหวานตั้งแต่เนยยังเด็ก มันก็มีมากพออยู่แล้วที่จะส่งหลานสาวให้เรียนสูง ๆ ได้
“ไม่จ้ะ เงินนั่นเนยจะเก็บเอาไว้รักษายาย..เนยไม่เหนื่อยหรอกนะยาย เนยอยากทำงานเก็บเงินให้ได้เยอะ ๆ เราเหลืออยู่กันแค่สองคนนะ เนยมียายคนเดียวให้เนยทำอะไรเพื่อยายบ้างนะจ้ะ” เด็กสาวเอ่ยออกไป เธอสวมกอดยาย
