BAD PLAYBOY 4
939 คำ
เวลาต่อมา
STUDIO CANDY
“นี่จ้ะเนย ค่าเหนื่อยวันนี้” เสียงของพี่เกดเอ่ยขึ้น เธอยื่นซองขาวให้กับร่างบางตรงหน้าที่ยืนอยู่หน้ากระจก
“ขอบคุณนะคะพี่เกด” ^.^
“หุ่นเนยดีนะ พี่อยากได้เนยถ่ายคอลเลคชั่นใหม่ปลายปีนี้ของฟิตเนสชื่อดัง ส่งรูปเนยไปพี่ว่าบริษัทพี่ได้รับงานนี้แน่นอน” เกดเอ่ยออกไป เพราะบริษัทของเธอมักหานางแบบถ่ายส่งตามงานอยู่แล้วบางคนก็ได้รับเลือกเป็นพรีเซ็นเตอร์ชื่อดังกันหลายคน
“เอ่อ ยังไงเนยขอคิดดูก่อนนะคะ ขอบคุณพี่เกดอีกครั้งนะคะที่มอบโอกาสดี ๆ ให้เนย” เนยเอ่ยขึ้นเธอรู้ดีว่าถ้าเธอรับถ่ายงานนี้ มันจะโชว์รูปร่างเธออย่างแน่นอน แล้วที่เธอนั้นห่วงที่สุดก็คงจะเป็นยายนิ่มถ้าแกรู้ แกคงไม่สบายใจและต้องคิดมากเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเสียอีก
“จ้ะ ไม่เป็นอะไร ยังไงก็เอาไปคิดดูก่อนได้”
“ค่ะ” เนยยกยิ้มออกไปเล็กน้อย ก่อนเตรียมตัวกลับ เพราะตอนนี้ก็มืดแล้วกว่าจะถ่ายเสร็จ การถ่ายแบบเสื้อผ้ามันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย ต้องเปลี่ยนชุด ต้องเซ็ตผมใหม่อีก
-i********:-
ถูกใจโดย Risa.ri,Deef.13และคนอื่นๆ อีก1,479 คน
Nory.Nara: งานคือเงิน เงินคืองาน ✌?
Risa.ri : สวยมากเลยเนย?
TreeTER69 : คนสวยของเตอร์ ?
Bankgh : น้องเนยสวยจัง
Deef.13 : คิดถึงนะ
MUAYlyy : โอยย จะสวยไปไหนคะ ??
LEE.Pumin : ....?
เวลาต่อมา
CONDO Q
22.00 น.
“เฮ้อ..” เด็กสาวถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ ตอนนี้เธอจ้องมองหน้าประตูห้องของผู้ชายคนนั้นที่ทำให้จิตใจของเธอหน่วงทุกครั้งเวลาที่มาที่นี่ แต่เธอกำลังจะกดกริ่งหน้าห้อง
“เอาวะ ป้าแคทฝากมาบอกหนิ..” เธอยังคงพึมพำออกมา เพราะวันนี้เธอมาหาเขาโดยที่ไม่มีอะไรติดมือมาเลย ไหนจะเวลาดึกดื่นป่านนี้แล้วด้วย ปกติมาหาตอนกลางวันก็ด่าเธอเสีย ๆ หาย ๆ อยู่แล้ว ครั้งนี้คงไม่ต้องพูดถึง แต่เธอยังไม่ได้ทันกดกริ่งก็มีเสียงที่เธอนั้นคุ้นเคยดีดังขึ้นจากทางด้านหลัง
“หึ มายืนหน้าห้องผู้ชายเวลานี้ เธอนี่เป็นเด็กแบบไหนกันวะ?”
‘นั่นไง? คำพูดถากถางดังมาแต่ไกลคิดผิดซะที่ไหน’ เนยพลางคิดในใจ ก่อนหันหลังกลับไปมองบุคคลที่เดินเข้ามาหาเธอแทบจะประชิดตัว
“เจอก็ดีแล้ว แม่พี่ฝากให้เนยมาบอกว่าพ่อของพี่ไม่สบาย แกไม่ยอมไปหาหมอ ยังไงพี่ก็แวะไปเยี่ยมแกหน่อยก็ดีนะ” เนยเอ่ยบอกออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เหอะ..คงไม่ตายง่าย ๆ หรอกมั้ง” คิวสบถออกมาอย่างเย้ยยัน ก่อนเสมองไปทางอื่น
“พี่พูดบ้าอะไร! นั่นพ่อพี่นะพี่คิว” เนยถึงกลับเดือดดาลขึ้นมาในคำพูดของชายหนุ่ม เป็นลูกแท้ ๆ จิตสำนึกไม่มีเลยหรือไง
“แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วยวะ! เป็นคนอื่นอย่าสะเออะให้มันมาก” คิวตวาดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด จ้องมองร่างบางด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น
“นี่พี่..” เนยที่เห็นใบหน้าของชายหนุ่มอย่างชัดเจน เธอเรียกเขาอย่างแผ่วเบา มือบางยกขึ้นไปแตะที่มุมปากที่มีรอยช้ำอยู่ด้วยความเป็นห่วง
พรึ่บ!
“อย่ามาเสือก!” คิวปัดมือบางออกอย่างแรง เขาตะคอกเธอกลับไปดั่งลั่น ก่อนเดินชนไหล่บางของเนยเปิดประตูเพื่อที่จะเข้าไปภายในห้อง
ติ้ด แกร็ก..
หมับ..
“เดี๋ยวพี่คิว..” เนยรีบหันตัวกลับรั้งประตูเอาไว้ ก่อนแทรกตัวเข้าไปในห้อง เธอยังคงจ้องมองมุมปากของคิวที่มีรอยช้ำอยู่อย่างอดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ
หมับ!
“โอ้ย!” เนยร้องออกมาด้วยความเจ็บข้อมืออย่างแรง เมื่อคิวคว้าแล้วบีบข้อมือของเธอยังไม่คิดว่าเธอนั้นจะเจ็บหรือเปล่า
“บอกแล้วไง..ว่าอย่าเสือก ไม่ฟัง?” คิวเลิกคิ้วสูงถามร่างบาง ด้วยน้ำเสียงกดต่ำ ก่อนที่จะเพิ่มแรงบีบขึ้นอีก
“อึก..” เนยนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เธอกัดฟันทนความเจ็บปวดนี้ไว้ เพื่อไม่ให้มันเผยออกมา
“หึ เงียบ..ฉันถามจริง ๆ เถอะเนย..” คิวสบถออกมาเขายกยิ้มขึ้นมุมปากเอ่ยถามร่างบางตรงหน้า ด้วยสายตาที่ดูถูกเธออย่างเห็นได้ชัด “..ที่ทำอยู่ อ่อยฉันอยู่เหรอ?”
“พี่นี่..คงมีแต่ความคิดต่ำๆ สินะ..” คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวตาเบิกกว้าง อ้าปากค้างคือเธอไม่รู้จะพูดอะไรออกไป ก่อนเอ่ยกับเขาไปด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน เธอพยายามแกะข้อมือออกจากมือหนา ยิ่งเธอดิ้นคิวก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบมากขึ้นกว่าเดิม “..ปล่อย!”
“หึ เล่นตัวเพื่อ?”
“ปล่อย! บอกให้ปล่อยเนยไง!” เนยเริ่มโวยวายขึ้นมา เมื่ออยู่ ๆ คิวก็ดันเธอให้เขาไปในห้อง เธอจะไม่พยายามดีดดิ้นเลยถ้าห้องนั้น ไม่ใช่ห้องนอนของเขา!
“เงียบ..จะโวยวายเพื่อ?” คิวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกดต่ำ เขาฉุดกระชากเด็กสาวให้ตามเขาเข้ามาภายในห้อง
“ปล่อยเนยนะพี่คิว! ปล่อย!” เนยยังคงดื้อดึงไม่ยอมตามคิวไปง่าย ๆ แต่เธอเป็นผู้หญิงไงจะสู้อะไรเขาได้ละ รู้อย่างนี้ไม่น่าเป็นห่วงเขาเลย
พรึ่บ! ตุบ!
“กูบอกว่าให้เงียบไง!”
- ผู้เขียน
