เด็กเลี้ยงของภูมินทร์

Episode 21 : ไม่ชอบเมียแก

พ่อลูกมีโอกาสได้คุยกัน หลังจากที่ภูมินทร์แต่งตัวแล้วออกมาจิบกาแฟที่ชั้นล่างของบ้าน ธัชก็เปิดอกคุยทันที

"ฉันไม่ชอบเมียแก"

"แล้วมันเกี่ยวกับพ่อยังไงครับ พวกเรารักกัน มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถูกไหม"

"ไม่! แกจะทำให้ฉันขายหน้าไปถึงเมื่อไร ไปหาผู้หญิที่ไหนมาทำเมียก็ไม่รู้ ไม่มีหน้ามีตา คนมองมาที่บ้านเราจะคิดยังไง มีตระกูลซะเปล่า"

"ผมว่าพ่อคิดมากเกินไปแล้วนะครับ งั้นผมถามหน่อย พวกกิ๊กพ่อตามผับบลาเคลียร์หมดหรือยัง แต่งกับแม่พ่อก็แต่งการเมือง เอาจริง ๆ ผู้หยิงที่พ่อรักไม่ใช่แม่ด้วยซ้ำ"

"แกอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง"

"พ่อเป็นยังไง ลูกก็เชื้อไม่ทิ้งแถวหรอก แต่ที่ผมไม่เหมือนพ่อก็ตรง... ผมมีแค่นับดาวคนเดียว" ภูมินทร์กล่าวตอบ ก่อนจะเดินออกไป ไม่สนใจคนที่ก่นด่าตามหลัง แต่ที่เขาพูดมาก็ไม่มีส่วนไหนผิด เพราะตลอดมาพ่อทำตัวเป็นตัวอย่างยังไงเขาก็เรียนรู้มาทั้งหมด และเขาก็เข้าใจดีว่าแม่ต้องรู้สึกแย่แค่ไหน สิ่งทีเขาจะไม่ทำคือมักมาก

"เสร็จแล้วค่ะ" นับดาวเดินลงมาจากห้อง พร้อมกระเป๋าใบใหญ่ ภูมินทร์สั่งให้บอดี้การ์ดยกกระเป๋าไปขึ้นรถ เขาพาคนรักเดินก้าวออกจากบ้านโดยไม่สนใจผู้เป็นพ่อ

"คอยดูเถอะ ฉันพูดอะไรแกไม่เคยฟัง อย่ากลับมาเป็นหมาฝให้ฉันเห็นล่ะ" นับดาวไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อของภูมิถึงมองเธอในแง่ร้ายขนาดนั้น แต่ใครจะไปถูกใจคนทั้งโลกได้ เธอพยายามปล่อยวาง ยังคงยกมือไหว้พ่อสามีก่อนขึ้นรถอออกไป

"วันนี้จะไปไหนเหรอคะ"

"พาไปช็อปปิ้ง ดีไหม"

"ไปค่ะ เอ๊ะ...แต่ว่าเสื้อผ้าก็เต็มกระเป๋าแล้วนะคะ" เธอตอบ แต่ชำเลืองมองกระเป๋าใบใหญ่ของตัวเอง ก็ภูมิเล่นไม่บอกว่าจะไปที่ไหน เธอเลยขนมันมาทั้งหมดเลย

"อื้ม ช่างมัน วันนี้ฉันตามใจเธอ"

"จริงนะ" หญิงสาวดีใจ ชายหนุ่มพยักหน้า เธอจึงกอดคอเขชาแล้วหอมไปฟอดใหญ่ จนบอดี้การ์ดรู้สึกอิจฉา แสดงออกทางสีหน้า

"เก็บสีหน้าหน่อย"

"ครับเจ้านาย"

ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

คนร่างสูงยืนอยู่ห้างหรูใจกลางเมือง เพราะหุ่นสูง หล่อดูภูมิฐานจึงเป็นเป้าสายตาของทุกคนโดยง่าย นับดาวมองทุกสายตานั้นก่อนจะมองสำรวจตัวเอง

"เป็นอะไร"

"ก็..."

"ไปเถอะ" ชายหนุ่มจูงมือเธอไปยังร้านเสื้อผ้าแห่งหนึ่ง

"สวัสดีค่ะ โอ๊ะ คุณภูมินทร์ วันนี้มากับ..." พนักงานาวสวยเข้ามาทักทาย

"ภรรยาของผมเอง ช่วยดูแลเสื้อผ้าให้เธอด้วย"

"อ๋อ ยินดีค่ะ" พนักงานบริการทำให้นับดาวรู้สึกแปลกใจ ด้ยการตอบกลับเสียงแข็งมันดูขัดหูอย่างบอกไม่ถูก เซ็นส์ผู้หญิงมองกันออกไม่ยาก นับดาวเดินเลือกเสื้อผ้าก่อนจะเดินเข้าไปในห้องลองชุด แต่ทว่าพนักงานสาวคนนั้นกลับแทรกตัวเข้ามาอยู่ภายในห้องเดียวกัน ก่อนจะลงกลอนประตู

"เหอะ เธอน่ะเหรอ ภรรยาคุณภูมินทร์" นับดาววางชุดสวย ๆ ลง ก่อนจะหันไปประจานหน้ากับผู้หญิงที่เธอเพิ่งรู้จัก

"คุณกล้ามากนะคะ"

"กล้าสิ ฉันก็เป็นของเขาเหมือนกัน อย่างเธอน่ะก็เป็นเมียที่ไว้ควงออกงานสินะ"

"อื้ม งั้นเธอก็เป็นได้แค่เมียเก็บ ว้าา... จะได้ออกหน้าออกตายังไม่มีโอกาส" นับดาวยืนกอดอก พูดเย้ยคนตรงหน้า พนักงานยาวยกฝ่ามือขึ้นสูงกะจะลงไม่ลงมือกับเธอ

"เอาสิ เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ นั่น... กล้องวงจรชัดแจ๋วเลย" นับดาวชี้ไปยังกล้องที่มุมอับ พนักงานมองตามแล้วหน้าซีดเผือก รีบปฏิเสธ

"บ้ารึไง ห้องลองชุดใครเขามีกล้อง"

"เสียงสั่นเลยนะ ฉันรู้ทันเธอหรอกนะ เงินเดือนไม่พอเลยต้องเอาคลิปคนดังไปขาย ถ้าพี่ภูมินทร์รู้ ทุกคนรู้จะเป็นยังไงน้า"

"นี่เธอ!"

"ทำไม?" นับดาวถามเสียงเรียบ เธอไม่ได้สะทกสะท้านด้วยซ้ำ ถ้าภูมิจะมีบ้านเล็กบ้านน้อยจริงก็ไม่แปลก เธอเองก็ไม่ได้คาดกวังจะเป็นใหญ่อยู่แล้ว

"รีบลองชุดสิ"

"ลองบ้าเหรอ กล้องเด่นหลาขนาดนั้น!" นับดาวเดินออกมาจากห้องลองชุดด้วยเสื้อชุดเดิม ขาเรียวก้าวมาหยุดยืนที่ด้านหน้าของชายหนุ่ม

"ไม่ถูกใจงั้นเหรอ"

"ไม่ถูกใจมากค่ะ โดยเฉพาะ... ผู้หญิงของพี่" นับดาวตอบเพียงเท่านั้นก็เป็นสัญญาณอันตรายให้บ้านแตกได้ ภูมิได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินตามนับดาวไปจนถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

"โกรธงั้นเหรอ ผู้หญิงคนนั้นฉันก็แค่เคยคบ เธอพูดอะไรบ้างล่ะ"

"ก็ประกาศตัวทำนองนั้น"

"สบายใจได้ จบไปนานแล้ว" นับดาวหรี่ตามองภูมิก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนหญ้าสีเขียว มองพระอาทิตย์ที่กำลังตกดินในอากาศบริสุทธิ์

"อีกอย่างนะ... ไม่ได้ว่าไม่ชอบชุด หรือยัยนั่นหรอก"

"แล้วอะไร?"

"มันติดกล้องในห้องลองชุดน่ะสิ"

"อืม เดี๋ยวพี่จัดการเลย" ภูมิพูดเท่านั้นก็โทรไปยังเบอร์หนึ่งใช้เวลาคุยเพียงหนึ่งนาที ก่อนจะหันมาหานับดาว

"ทำไมรู้ว่ามีกล้อง"

"ทำงานในบาร์มืด ๆ มันก็เห็นแสงจากกล้อง ถึงห้องลองชุดจะสว่างมันก้ยังเห็นแสงแปลก ๆ"

"ฉลาดจังนะ"

"อยากคุยเรื่องพ่อของพี่หน่อย ท่านดูไม่ชอบดาวนะ"

"ก็ไม่ชอบนั่นแหละ แต่พี่ไม่ได้สน" มือใหญ่จับบนใบหน้าสวย ก่อนจะเคลื่อนมาที่ริมฝีปาก ร่างใหญ่โน้มตัวลงสัมผัสจูบริมฝีปากที่น่าหลงใหลนั้นอย่างนุ่มนวลโดยไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง

จ็อกกก เสียงท้องของหญิงสาวดังขึ้น ทำให้ภูมิต้องถอนจูบแล้วหัวเราะออกมา

"หิวแล้วก็กันเถอะ"

"ค่ะ" มือใหญ่กุมมือเธอเดินผ่านผู้คนมากมาย เขาไม่ได้สนใจเลยว่าคนจะมองเธอ หรือเขายังไง เขากระชับมือเธอแน่น นับดาวอมยิ้มมองแผ่นหลังของภูมินทร์ไปตลอดทาง