Ep.18 น่ารักเสียจริง
2051 คำ
Ep.18 น่ารักเสียจริง
หลังจากภูมิได้อยู่ที่บ้านพักริมทะเลได้จนถึงวันอาทิตย์ตามกำหนดกลับ ชายหนุ่มได้พานับดาวกลับมาที่กรุงเทพ โดยช่วงอาทิตย์นี้จะเป็นช่วงสอบของนับดาว
ทางด้านของภูมิ ชายหนุ่มเพิ่งได้ออกมาจากบริษัทของพ่อตัวเอง และพ่อของเขาได้ให้ลูกชายคนโตที่เอ็นพี่ชายของภูมิเข้ามาดำรงต่ำแหน่งแทน หลังจากได้ออกมาจากบริษัทของผู้เป็นพ่อแล้วชายหนุ่มได้ย้ายเข้ามาทำงานที่บริษัทของน้าชายของแม่เขา และจะเป็นของเขาในอนาคต
“อะไรยังไงเรื่องแฟนเนี่ย” เสียงของพัตน์เอ่ยถามหลายชายของตัวเอง เมื่อเข้าเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของหลานชาย หลังจากรู้เรื่องของภูมิที่ชายหนุ่มได้ของนับดาวแต่งงานที่พัทยา แต่หลายชายของเขาไม่คิดจะบอกอะไรเขาเลย
“ผมขอเธอไว้ก่อนกลัวเธอเปลี่ยนใจ” ภูมิกลัวจะเสียนับดาวเหมือนครั้งก่อน แต่ยังไงครั้งนี้เขาจะไม่ให้ใครมาพาเธอออกไปจากอกของตัวเองได้อีก
“แล้วบอกหรือยังว่าย้ายมาทำงานที่บริษัทตัวเอง” ผู้เป็นน้าเอ่ยถามออกมาเพราะเขาไม่รู้จักนับดาวกลัวว่าเธอนั้นจะไม่ชอบหลานตัวเอง ถ้ารู้ว่าเป็นแค่พนักงานในบริษัทเหมือนที่คนอื่นรู้ เขาไม่อยากให้หลานของตัวเองต้องผิดหวัง หลังจาที่ภูมิได้ผ่านเรื่องอะไรมาตั้งมากมายแล้ว
“ยังครับ วันนี้น่าจะสอบวันสุดท้าย คิดว่าจะพาไปหาอะไรทานแล้วจะบอกนะครับ” ภูมิจะได้ว่าวันนี้นับดาวเรียนเป็นวันสุดท้าย ชายหนุ่มจึงเอ่ยตอบออกมา และเขาไม่รู้ว่านับดาวจะไปตามที่เขาชวนหรือเปล่า
“ก็ดีนะ น้าคงไม่ได้เข้ามาบ่อยๆ แล้วอีกอย่างรับตำแหน่งแล้วคงมาหาบ่อยๆได้ เดี๋ยวจะดูไม่ดีเอา” น้าชายของภูมิได้รับแต่งตั้งทางการเมืองจึงได้โยนบริษัทของตัวเองให้กับหลานชาย อีกทั้งบริษัทที่ภูมิขึ้นมาเป็นประธานเป็นของแม่ชายหนุ่มครึ่งหนึ่ง
“ครับ”
ช่วงเย็นจากที่ภูมิจะได้ไปรับนับดาวเขาก็ไม่สามารถไปรับหญิงสาวได้อย่างที่ตั้งใจ เพราะงานที่ทำอยู่ยังไม่มีท่าทีจะเสร็จอย่างที่คิดเลย จนตอนนี้ภูมิเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ทางด้านของนับดาวเธอโทรหาภูมิ เขาก็ได้รับสายสักพักก็ได้ปิดโทรศัพท์หายไป ทำให้คนตัวเล็กอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเธอยังจำได้ว่าชายหนุ่มได้ไปประชุมที่พัทยาเพราะงาน แต่เขาถูกไล่ออกแล้ว และเป็นไปได้ถ้าภูมิจะเครียด เมื่อนับดาวคิดได้แบบนั้นเธอก็เครียดมากกว่าเดิม
“ขอโทษนะครับคุณนับดาว”
“คะ…”
“คุณภูมิโทรศัพท์แบตหมด ตอนนี้ยังอยู่ที่บริษัทอยู่เลยครับ คุณภูมิให้คุณนับดาวเข้าไปหานะครับ” นับดาวมองใบหน้าเลขาของภูมิ เพราะเธอยังไม่รู้เรื่องที่ชายหนุ่มได้มีงานใหม่ทำแล้ว
“คุณภูมิทงานที่ไหนคะ”
“เป็นบริษัทของคุณธพัตน์นะครับ” เลขาเอ่ยตอบออกไปย่างที่หญิงสาวต้องการที่อยากจะรู้เพราะการมารับเธอเป็นคำสั่งงของธพัตน์
“ธพัตน์ รัฐมนตรีนะเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจเพราะเธอเคยได้ยินเรื่องที่ว่าที่รัฐมนตรีมีบริษัทเนำเข้าและส่งออกมาเพราะเป็นข่าวใหญ่โต แต่จบโดยการขายบริษัทไปแล้ว
“ใช่ครับ”
“ค่ะ” นับดาวรู้กตกใจไม่น้อยเธอไม่เคยรู้เรื่องของภูมิมาก่อนเลยสักครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน
หญิงสาวได้เดินตามเลขาของภูขึ้นไปยังรถที่จอดรอเธออยู่ อย่างเงียบๆ เพราะเธอไม่อยากจะถามอะไรให้มากมาย เพราะตอนนี้เธอก็เหนื่อยเรื่องเรียนมามากแล้ว เรื่องสอบวันนี้ทำให้นับดาวกังวลใจไม่น้อย เธอกลัวว่าตัวเองจะตก และเรียนไม่จบปีนี้
เดี๋ยวขึ้นลิฟต์ไปแล้วตรงไปยังชั้ยนบนสุดนะครับ มีสองห้อง ทางซ้ายนิดหนึ่งนะครับ” เลขาเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาได้พานับดาวมาส่งหน้าลิฟต์แล้ว
“แล้วจะไปไหนคะ” หญิงสาวเอ่ยถามเพราะไม่เข้าใจว่าลูกน้องของชายหนุ่มจะไปไหนทำไมถึงให้เธอไปที่ห้องเองแบบนี้
“ผมไปหยิบเอกสารให้คุณภูมิก่อนครับ”
“อ๋อค่ะ” หญิงสาวยิ้มออกมา ก่อนเดินเข้าไปภายในลิฟต์
นับดาวที่ขึ้นมายังชั้นบนแล้วเธอได้ตรงไปยังห้องที่เลขาภูมิบอก แต่เมื่อเธอพยายามเคาะประ๖ุอยู่นานก็ไม่มีการเปิออกมา หญิงสาวจึงได้ตัดสินใจเพื่อเปิดเข้าไปภายในห้อง
การปรากฏตัวของหญิงสาวสร้างความตกใจให้กับชายหนุ่มไม่น้อยเพราะเขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะเดินเข้ามาภายในห้องแบบนี้ แต่ทำให้เขาดีใจไม่น้อย
“มาได้ไง” ภูมิเอ่ยถามออกมาพร้อมมองใบหน้าของหญิงสาวอย่าเป็นคำถาม
“อ้าว ก็คุณภูมิให้คนไปรับนับมานะคะ” นับดาวเอ่ยอยางสับสนเมื่อชายหนุ่มเอ่ยถามออกมาแบบนั้น
“รับนับมาที่นี่เหรอ ใครไปรับเรามา” ภูมิถามเพราะเขายังไม่ได้บอกให้ใครไปรับหญิงสาวมา เพราะเขายังมีงานที่ต้องทำ ซึ่งก็ใกล้จะเสร็จแล้ว
“เลขาพี่ภูมิบอกพี่ติดงานแล้วโทรศัพท์ก็แบตหมด”
“อ๋อครับ มาหาพี่มา” ภูมิได้ยินแบบนั้นเขารู้แล้วว่าใครเป็นคนให้ไปรับหญิงสาวมา และคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากน้าชายของเขาที่น่าจะรู้ว่าเขาไม่มีเวลาไปรับหญิงสาว
นับดาวได้ยินคำพูดของภูมิเธอก็ได้เดินเข้าไปหาชายหนุ่มอย่างที่ชายหนุ่มเอ่ยบอก นับดาวเดินเข้าไปหาภูมที่โต๊ะทำงานอย่างรู้ว่าเขาจะให้เธอเดินเข้าไปนั่งตรงหน้าของตัวเอง
“คิดถึงมาเลยรู้มั้ย” ภูมิไม่เพียงแต่เอ่ยออกมาเท่านั้น เขายังมีการจับให้หญิงสาวขึ้นมานั่งลงที่ตักของตัวเองพร้อมเกยใบหน้าของตัวเองลงไปไหล่ของหญิงสาว พร้อมเอ่ยออกมาอย่างอ้ออดอ้อน
“ค่ะแล้วทำไมยังไม่คิดจะกลับคะเนี่ย แล้วไหนได้งานแล้วไม่บอกกันเลย” นับดาวเอ่ยถามอย่างสงสัยเพราะชายหนุ่มไม่คิดจะบอกตัวเองเรื่องนี้เลย ทั้งๆ ที่เธอเป็นห่วงเขา
“ก็เพิ่งได้เข้ามาทำงานจริงๆ ได้อาทิตย์เดียวเองไงคะ” ภูมิเอ่ยออกมาพร้อมมือของเขาเริ่มเลื้อยไปมา ทำให้คนที่สวมชุดนักศึกษาอยู่ได้ถอนหายใจออกมา
“แบบนี้ทำงานได้เงินเดือนเหรอคะ เดี๋ยวนับเรียนจบนับจะไปสมัครงาน” นับดาวเอ่ยเพราะเธอไม่ต้องการเป็นภาระของชายหนุ่มและตอนนี้เธอก็กำลังจะเรียนจบแล้วด้วย
“สมัครงานสมัครทำไมคะ” ภูมิหยุดการกระทำของตัวเองพร้อมเอ่ยถามออกมา
“ก็ไม่อยากให้พี่ภูมิต้องเหนื่อยไงคะ นับดูเป็นภาระพี่ภูมิมากเลยตอนนี้” นับดาวเยพูดตามที่ตัวเองกำลังคิด เพราะยังไงเรื่องที่เธอพูดก็ความจริงที่หญิงสาวคิดมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว
“ไม่เลยค่ะ นับไม่ได้เป็นภาระของพี่เลยนะคะ” ภูมิเอ่ยออกมาแย้งในคำพูดของหญิงสาวเพราะเขามีเงินมากมาที่จะดูและเธออได้แบบสบายเลยก็ว่าได้
“ไม่จริงอ่ะ พี่ภูมิต้องโอนให้นับทุกเดือนไหนจะค่าเทอมไหนจะค่าใช้จ่ายอื่นๆ อีก” นับเถียงออกมาเมื่อสิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกับสิ่งที่เป็นจริงตอนนี้
“พี่มีเงินเลี้ยง นับได้สบายไม่ต้องห่วง” ภูมิเอ่ยพร้อมมองใบหน้าของนับดาวจากทางด้านหลัง
“แต่ทำงานหนักแบบนี้ก็ไม่ไหวนะคะ”
“เป็นเจ้าของบริษัทก็ต้องทำงานหนักมั้ยคะ ทำงานขอไปทีบริษัทพี่เจ๊งขึ้นมาไม่มีใครรับผิดชอบเลย”
“หมายความว่าไงคะ” นับดาวเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจเพราะเมื่อเธอจะตามเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ทัน หรืออาจจะไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับภูมิ จนตอนนี้เธออดจะน้อยใจไม่ได้
“หมายความตามที่พูด เสื้อมันเล็กไปนะคะ อึดอัดมั้ย พี่ว่าถอดออกดีกว่ามั้ยคะ” ภูมิเปลี่ยนเรื่องทันที พร้อมเอ่ยถามออกมา แต่มือของเขาเริ่มอยู่ไม่สุขแล้วตอนนี้ แถมเริ่มปลดกระดุมเสื้อของ
“พี่ภูมิ อย่านะคะ ทำงานต่อได้แล้ว” นับดาวเอ่ยพร้อมจับลงที่ข้อมือของชายหนุ่มที่กำลังล่วงเข้าไปภายในเสื้อตัวเอง
“ก็คิดถึง” ภูมิเอ่ยพร้อมเริ่มซุกใบหน้าของตัวเองลงที่ซอกคอของหญิงสาว พร้อมมือที่จับลงที่ทรวงอกของหญิงสาว ภูมิยอมรับเขาเข้าใกล้หญิงสาวมากแค่ไหนเขาก็เมื่อจะคลั่งไคล้หญิงสาวมากกว่าเดิม
“แต่งงานยังไม่เสร็จนะคะ และไหนบอกว่าจะพาไปกินข้าว อะไรจะมาแบบนี้ไม่ได้นะคะ” นับดาวเอ่ยเพื่อหาทางออกให้กับตัวเองเพราะไม่อย่างนั้นเธอคงได้ถูกจับกดในห้องทำงานของชายหนุ่มแน่นอน
“ก็ได้ครับ…งั้นวันนี้พี่กินเยอะมาว่าพี่นะ” ภูมิเอ่ยพร้อมขยับใบหน้าของตัวเองออกห่างจากหญิงสาวพร้อมปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระ
“ไม่ว่าค่ะ ถ้าไม่สลบคาอกของนับ” หญิงสาวลุกจากตักของชายหนุ่มแล้ว เธอก็ได้หันกลับไปมองใบหน้าของชายหนุ่ม ก่อนจะจูบลงที่ริมฝีปากของชายหนุ่ม การจูบที่ทั้งเร่าร้อนและรุนแรงของทั้งสองคนได้เกิดมานานพอสมควร ทั้งสองก็ได้ผละใบหน้าของตัวเองออกจากกันและกัน
“นับไปนั่งรอนะคะ” นับดาวเอ่ยพร้อมขยับตัวเองไปนั่งลงที่โซฟา โดยที่ภูมิไม่คิดจะเอ่ยอะไรออกมา เพียงแต่ปล่อยให้หญิงสาวได้ทำตามใจตัวเอง
สาวตาคู่คมมองหญิงสาวที่เดินมานั่งลงที่โซฟาเป็นที่เรียบร้อย เขาก็ได้หันกลับมาสนใจเอกสารตรงหน้าของตัวเองต่อ
ชายหนุ่มใช่เวลาในการทำงานนานพอสมควร ก่อนที่เขาจะได้ปิดเอกสารทั้งหมดลง พร้อมทิ้งตัวเองเอนลงไปที่เก้าอี้อย่างต้องการพักเหนื่อยจากงานที่เขาได้ทำ และเมื่อนับดาวได้เห็นแบบนั้น ก็ได้มองตรงมาที่ภูมิ ก่อนจะลุกเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม
“ว่าไงคะ หิวหรือยัง” ภูมิลืมตามองใบหน้าของคนตัวเล็กก่อนเอ่ยถามออกมา พร้อมมองใบหน้าของเธออย่างยิ้มๆ
“เหนื่อยเหรอคะ” หญิงสาวส่ายใบหน้าไปมาเป็นคำตอบ ก่อนเอ่ถามออกมา
“นิดหน่อยค่ะ พี่เพิ่งเข้ามาเลยยังต้องอ่านใหม่หมดเลย” ภูมิขยับตัวเองลุกขึ้นนั่งก่อนเอ่ยออกมา เขาเพิ่งเข้ามาทำงานที่นี่ทำให้เขาต้องอ่านเอกสารใหม่ทั้งใหม่ทั้งเก่า เพราะเขาต้องเรียนรู้ ให้ทุกอย่างดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ ไม่อย่างนั้นจะให้เขาลำบากในตอนทำงาน และอาจจะทำให้ทุกอย่างเกิดปัญหาได้
“แบบนี้ก็คงยุ่งเลย กลับคอนโดก็ได้นะคะ เดี๋ยวนับทำอะไรให้กิน” หญิงสาวเอ่ยออกมาเพราะตอนนี้เธอไม่อยากให้ชายหนุ่มเหนื่อยไปมากกว่านี้ จึงได้เอ่ยออกมา
“น่ารักเสียจริงเลยนะเราเนี่ย” ภูมิเอ่ยพร้อมใช้มือโอบที่เอวของหญิงสาว พร้อมเอ่ยออกมา ทำให้คนตัวเล็กได้โน้มตัวเองลงมาหอมที่แก้มของชายหนุ่ม
- ผู้เขียน
