ตอนที่ 25
เป็นน้ำเสียงที่เนิบนุ่มอนาทรบอกหล่อน
เมื่อฬวิกตัดสินใจถอดเสื้อเชิ้ตสีเข้มที่สวมใส่อยู่ซึ่งสะอาดของตนเอง หากเขายังมีเสื้อยืดคอกลมสีขาวที่สวมทับอยู่ข้างใน นั่นเป็นเพราะหนาวจริงๆทำให้ปาฏลิณ เอื้อมมือไปรับจากเขาที่ยื่นส่งมา
“ขอบคุณค่ะ”
ปาฏลิณพึมพำเบาๆและรู้สึกเก้อเขินไม่น้อยต่อ ดวงตาคมกล้าของเขาตรงหน้าที่ดูแสนอ่อนโยนอบอุ่น ส่วนอนุราชคิดว่าเวลานี้เขาคงจอดรถพักหลบฝนอยู่ข้างทางและในขณะนั้นโทรศัพท์ก็ขาดการติดต่อ และปาฏลิณห่อกายด้วยความหนาวอย่างมากเย็นยะเยือก เพราะความเหน็บหนาวแทบซึมเข้าเนื้อกระดูกและเขาก็ไม่ได้พกติดร่มมาด้วยสิ ลืมไปและก็ไม่นึกว่าฝนพายุนั้นจะตกหนักในช่วงเวลานี้
ปาฏลิณซึ่งนั่งครุ่นคิดด้วยความกังวลเช่นกัน ศาลาทรงไทยแห่งนี้ มีที่นั่งเป็นเหมือนระเบียงไม้และค่อนข้างกว้าง ไม่มีใครนออกจากหล่อนและเขา
“อีกหน่อยเขาก็คงมาถึงล่ะคิดว่ารถคงติดอย่า
