ตอนที่ 23
เพราะว่าเจ้าของโรงแรมเท่านั้น ทายาทและ ลูกจ้างของโรงแรมถึงจะมีสิทธิ์เข้าออกตรงนี้ได้แต่วันนี้เขาต้องวานให้ช่างซ่อมบำรุงของโรงแรมนำกุญแจมาเปิดให้
ครู่ต่อมาจึงได้เห็นภาพนี้นั่นเอง
ครั้นในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งสองสาวหยุดเล่นเทนนิสกลางสนามแล้ว เพื่อที่จะหยุดพักผ่อนอีกครั้งจากการเหนื่อยล้าเพราะทุ่มเทในการออกกำลังกายจนเหงื่อไหลชุ่มเสื้อผ้าและดวงหน้า
เมื่อชายหนุ่มได้ก้าวเท้าไปเรื่อยๆผ่านพื้นหญ้านุ่ม และแล้วเขาก็มาหยุดเบื้องหน้ากับสาวร่างระหงทั้งสองที่ พากันนั่งพักใต้ต้นไทรทองที่เห็นเป็นรากไทรย้อยทิ้งรากย้อยลงมาและนั่นก็ทำให้ปาฏลิณได้ตวัดดวงตากลับไปมอง อีกครั้ง เพราะรู้สึกได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาใกล้และเหยียบย่ำเศษใบไม้แห้งตรงนี้หล่อนนั่งอยู่บนเก้าอี้พร้อมกับยกขาขึ้นไขว่ห้าง ในมือเรียวนั้นถือแก้วน้ำส้มคั้น
“สวัสดีครับ” ฬวิกเอ่ยทักขึ้นก่อนกับสองสาว อย่างสุภาพที่สุดและ
