หนุ่มนักเรียนนอก
1200 คำ
ตอนที่ 2
เขารับรู้ จึงถามและเข้าใจ
“เป็นไงครับ สาวๆถูกใจไหม”
ฬวิกยิ้มนิดหนึ่ง ก่อนเอ่ย
“ใช่ ถูกใจพี่มาก ก็พี่ไม่นึกเลยนะว่า เดี๋ยวนี้ ผู้หญิงไทยจะสวยกันอย่างนี้นะ”
“อ้าว งั้น ก็แสดงว่างานนี้ พี่ปิ๊งใครเข้าแล้วสิครับ”
“ก็ใช่ล่ะ เธอสวยมากจริงๆ”
เขาตอบน้องชายแบบตรงๆไม่อ้อมค้อมด้วยรอยยิ้ม
“ ดีนะ อาร์ มาชวนพี่ไปด้วย แล้วนี่พอไปก็ไม่ผิดหวังเลยสักนิด”
เขารู้จักชื่ออาริมาที่เป็นเพื่อนสนิทของพี่ชายที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่เรียนชั้นประถมแต่หล่อนก็เป็นผู้หญิงลักษณะแบบทอมบอย แก่น ห้าว ซึ่งพอรู้ว่าพี่ชายอยู่ไหน และในขณะนี้ ไรเมศ เขา นั้นกำลัง ระรื่นชื่นบานอยู่กับกลุ่มสาวๆ ในผับสนุกสนาน และมันเป็นความสุขของเขา แบบที่เขาชอบนักหนา
“ขอฝากหน่อยครับ ถ้าพี่กลับเข้าบ้านไปก่อน ก็ช่วยบอกแม่ด้วยว่าผมจะกลับดึกคืนนี้ แค่นี้ก่อนนะครับ” เขารับรู้ จากนั้น ฬวิกพยักหน้า แล้วเขา ก็ปิดเครื่อง คิดว่าชีวิตวัยรุ่นไม่มีอะไรมากมายนักมันนอกจากการกินเที่ยวและเที่ยวป้อจีบสาวๆเพลินเป็นที่สนุกสนานเฮฮา ของคนที่มีอันจะกิน
และเขานั้นถึงเวลาที่เบนรถเข้าไปในเขตของบ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่าจอดรถเก็บสนิทในโรงจอดหลังจากเที่ยวเสร็จแล้วก็กลับมาถึงบ้านและบ้านหลังนี้ที่น่าจะเรียกว่าคฤหาสน์มากกว่า เพราะมันเด่นตระหง่านอยู่ในท่ามกลางแสงจันทร์สาดสว่างไสวนุ่มละมุนตาในคืนนี้ เงาของคฤหาสน์ สาดสะท้อน กับ แสงไฟ เป็นภาพทะมึนใหญ่โต
เมื่อร่างของคุณคณากานต์ในชุดนอนที่นางจ้องสายตาไปทางบุตรชายคนโต
“กลับเสียค่ำเชียวแล้วนี่ก็ไม่โทร.มาบอกแม่บ้างเลย นะ เอ้อ แล้วงานเดินแบบล่ะที่เขาจัดขึ้นนี่ที่ไผ่ไปกับเพื่อนนะ มันเป็นยังไงบ้างล่ะสนุกมั้ย”
“สนุกดีมากครับคุณแม่และจัดได้หรูอลังการ ประทับใจ ที่สำคัญนางแบบนั้นสวยน่ารักมากเลยครับ แม่”
สีหน้าเหมือนอิ่มใจของฬวิก นั้น หากแต่บางครั้ง ก็ดูคล้ายเหม่อลอยไปด้วยเลยทำให้นางคณากานต์ก็อดไม่ได้ ที่จะมองจ้องบุตรชาย ด้วยความแคลงใจนิดหน่อย
นี่ เพราะมันเหมือน ราวกับ ว่า เขาไปสะดุดพบเจออะไรที่ถูกใจ เข้าแล้ว ซึ่ง นาง เองก็มีบุตรชายเพียงแค่สองคนเท่านั้น คนนี้เป็นคนโตมีนิสัยเงียบขรึม ชอบอยู่คนเดียว ชอบ อยู่กับธรรมชาติ ส่วนคนน้อง โน่น ชอบเฮฮารื่นเริงนิสัย ออกไปทางเจ้าชู้สักหน่อยไม่ได้ซักไซ้อะไรลูกชายมากนัก เห็นว่าเขาเพิ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ ก็อยากจะให้กลับขึ้นไปพักผ่อนและนางเองก็เช่นกัน
เมื่อลูกชายคนโตมาบอกด้วยว่าลูกชายคนเล็กจะกลับเข้าบ้านตอนดึก นางก็เข้าใจและถอนใจมันก็เป็นปกติของลูกชายคนเล็ก ที่ชอบเที่ยวดึกๆดื่นกับเพื่อนฝูง เป็นปกติของชายหนุ่มวัยนี้ แต่นางไม่อยากให้เขาเข้าไปหาเรื่องหรือทำความเดือดร้อนให้ใคร คุณคณากานต์จะคอยสอนบุตรชายแบบนี้เสมอ หากแต่บุตรชายคนเล็กก็ยังทำหูทวนลม จนนางอิดหนาระอาใจยิ่งนัก จะทำประการใดดี
และครั้นเมื่ออนุราชได้หักเลี้ยวชอปเปอร์สีดำรถคู่ใจของเขาพาเข้าไปในซอยบ้านพักซึ่งเป็นตึกแถวของอาคารพาณิชย์มีด้วยกันสองคูหาซึ่งที่พักของเขา นั้น ตั้งอยู่ชั้นสาม คิดว่าจะต้อง รีบอาบน้ำอีกรอบ เพราะ รู้สึกวันนี้ เหนียวตัวจะแย่ ก็ในวันนี้นั้นเขาได้อิ่มท้องไป อีกหนึ่งมื้อ ที่บ้านของปาฏลิณสาวคนรักคุณแม่แฟนทำกับข้าวให้ทาน ส่วนที่บ้านของเขา ในบริเวณชั้นสอง ของบ้าน เป็นที่เก็บชิ้นส่วนอะไหล่รถยนต์กับอุปกรณ์ต่างๆของเครื่องยนต์ ประเภทสินค้าประดับยนต์
เมื่อครู่นั้นชายหนุ่ม ได้ถอดหมวกกันน็อกแขวนและเกี่ยวห้อยวางพาดที่แฮนด์ด้านหนึ่งอย่างปลอดภัย เพราะอยู่ในเขตข้างในบ้านของเขา มีประตูรั้วเหล็กกั้นเอาไว้อีกชั้น ก่อน ที่ จะพาร่างตัวเองลงจากรถ กลับมาถอดเปลี่ยนเสื้อผ้า ชุดเก่าโยนใส่ตะกร้าผ้า เพื่อ เตรียมตัวอาบน้ำ จากนั้นก็ออกมาจากห้องน้ำ ด้วยหยิบผ้าขนหนู มาพันกาย ไว้ และเดิน ตรงไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ในมุมห้อง
แต่ว่า เวลานี้ เขา เห็นที จะต้องโทร. ไปรายงานตัวหาหวานใจ เสียก่อนเข้านอน
ที่เขาคิดถึงหล่อนคือปาฏลิณเพราะว่ามันเป็น ความรักที่บริสุทธิ์ ผุดจากใจเขาครั้นเมื่อเอื้อมมือกดเบอร์ของหล่อน
ทำให้ปาฏลิณที่กำลังทอดกายอยู่บนเตียงนอนในห้องส่วนตัว ต้องพลิกตัว เพื่อเอื้อมมือหยิบมือถือ มารับโทร. ที่มารบกวนในเวลานี้ พอเห็น ว่าเป็นชื่อของเขา ที่ หล่อนเมมเอาไว้ในเครื่อง หล่อนก็ยิ้มอีกครั้ง
“ค่ะ ป่านพูด มีอะไรหรือนุ”
เสียงของหล่อนเหมือนกำลังงัวเงียมากกว่าและกำลังจะปิดดับไฟเช่นกัน ในเวลานี้เพราะถึงเวลาแล้ว หากเครื่องมือถือของ อนุราชนั้นไม่ดังขึ้น มา รบกวนก่อน
“ก็ นุ คิดถึงป่าน แล้ว ตอนนี้ ป่านทำอะไรหรือจ้ะ”
เขาเอื้อนเอ่ยเสียงเพราะกล่อมหู
“ป่านเหรอ ตอนนี้ กำลังจะเข้านอนแล้ว จ้ะ เพราะพรุ่งนี้ป่าน นั้นมีงานด่วน ต้องรีบไปทำ เพราะตะกี้พี่แอ๊วเพิ่งโทร.มา บอกย้ำคอนเฟิร์มเรื่องงานด้วย พลาดไม่ได้”
ที่หล่อนเอ่ย นั้น หมายถึงผู้จัดการส่วนตัว
เนื่องจากว่าขณะนี้ งานการของหล่อนนั้นกำลังมีต่อเนื่องเพราะเป็นช่วงที่ชีวิตกำลังรุ่งโรจน์ ฟูเฟื่อง เรียกว่าเป็นวาสนาและโอกาสทองของหล่อน เหมือนคนโบราณเขาว่าน้ำขึ้นควรต้องรีบตัก รีบกอบโกยโอกาสและเวลา นั้น ในบางครั้งมันไม่ได้มีตลอดไปหรอก อีกอย่าง หล่อนไม่ได้ทะนงอะไรมากมาย กับชื่อเสียง แม้เป็นดาวดัง ก็ตาม มันย่อม ที่จะร่วงตกต่ำ ลงได้เช่นกัน เพราะ กล่าวกันว่า ยังมี คลื่นลูกใหม่เสมอซึ่งคลื่นลูกใหม่ย่อไล่แซงคลื่นลูกเก่า ทิ้งห่างไป
สำหรับอาริมานั้นเธอเห็นว่าฬวิกนั้นคงจะเหนื่อยล้ามากนักเลยไม่อยากจะชวน แต่ หากว่าฬวิกก็โทร. มา และเสียงของฬวิกถามย้ำอีกครั้ง อาริมาเลยลุกขึ้นขอตัวจากกลุ่มเพื่อนสนิท คุยกับเขา
“กำลังอยู่ในผับหรือเปล่า นั่น”
“ใช่ล่ะ ก็ที่นี่ไง เพื่อนชวนมาขอโทษทีที่ไม่ได้ชวนไผ่ มา ด้วยเห็นว่าเพลีย แต่ถ้าเกิดนอนไม่หลับ ก็มาที่นี่ได้นะ”
“แล้วมันที่ไหน ล่ะ”
“แถวรัชดาไง”
- ผู้เขียน
