คืนที่ดาวเต็มฟ้า

กรรมที่ไม่ได้ก่อ

"ไอ้จอนมันเจอบ้านคนที่สงสัยแล้วครับนาย" คมสันรายงานตุนท์ทันทีที่ได้รับสานส์มาจากลูกน้อง

"แน่ใจหรือไอ้จอน" ตุนท์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิงแบบผู้บริหารหมุนตัวมาถามลูกน้องสามคนที่ยืนเอามือกุมอยู่ข้างหน้า

"ผมไม่เห็นไอ้ตัวต้นเหตุหรอกครับนาย แต่ผมเห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากซอยเดียวกันและถือเสื้อแจ็คเก็ตแบบเดียวกับที่มันใส่มาเหมือนเดินอออกมาตามหากันแต่ไม่เจอ ผมก็เลยคิดว่าสองคนนี้จะต้องมีความเกี่ยวข้องกันหรือไปมาหาสู่กันครับนาย" จอนรายงานตามความเป็นจริงที่เห็น

"แล้วรู้ไหมว่ามันอยู่ที่ไหน"

"ผมสะกดรอยตามไปดูบ้านหลังที่ผู้หญิงคนนั้นกลับเข้าไปอยู่ครับนาย"

"เดี๋ยวผมกับไอ้อัทจะลองไปสืบดูอีกรอบและแอบถามจากชาวบ้านแถวนั้นดูครับนาย เพราะตอนที่ผมไปถามหาพวกมันที่ร้านสะดวกซื้อผมได้ยินคนที่ร้านเรียกไอ้สองหัวขโมยนั่นว่า กร กับ ตะวัน ครับนาย" จอนเป็นลูกน้องมือดีที่ช่างสังเกตุของคมสัน

"ดีมากไอ้จอน แล้วรีบกลับมารายงานฉัน หากเป็นบ้านของมันจริง ฉันจะบุกไปเจอหน้าพวกมันด้วยตัวเอง" ตุนท์ยิ้มมุมปากดวงตาไม่ค่อยเป็นมิตร หมายมั่นว่าถ้าเจอจะต้องเอาความให้ได้

.................................................

ตั้งแต่วันนั้นเติมตะวันก็ไม่ได้กลับมาหาดาวเต็มฟ้าอีกเลยมีเพียงการโทรมาหาเพื่อสอบถามความเป็นไปเป็นระยะเท่านั้น

"ฮัลโหลพี่ตะวัน" ดาวเต็มฟ้ารับสายพี่ชายที่โทรมาหาแต่เช้า

"เต็มฟ้าอย่าลืมเอาเงินไปจ่ายค่าเทอมให้เรียบร้อยล่ะ" เขาเตือนน้องสาวกลัวจะเรียนจนหลงลืม

"ไม่ลืมค่าพี่ตะวัน แล้วตกลงจะไม่บอกเต็มฟ้าจริงๆหรือคะว่าเอาเงินมาจากไหน" ดาวเต็มฟ้ายังซักไซ้เขา

"พี่เอาเงินไปลงทุนกับไอ้กรมาน่ะแล้วดวงดีได้กำไรมา"

"ลงทุนอะไรคะไม่เห็นเคยเล่าเลย"

"เต็มฟ้าอย่าเพิ่งถามพี่เลย ซอกแซกเป็นเด็กไปได้ ดูแลตัวเองดีๆล่ะ พี่อาจจะไม่ค่อยได้โทรมาเท่าไรนะ พี่กับไอ้กรต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดงานยุ่งมากไม่ค่อยมีเวลาโทรบ่อยเหมือนเดิมแล้วนะ" เติมตะวันเสียงเศร้า

"แล้ว..." ไม่ทันได้ถามอะไรต่อเติมตะวันก็ชิงตัดสายไปก่อนแล้ว

"อ้าว วางไปละ เดี๋ยวนี้ทำตัวแปลกนะพี่ชายเรา" เธอพึมพำแล้วก็ออกไปเรียนตามปกติ โดยที่ไม่ทันได้ระวังว่าจะมีใครบางคนคอยจับตามองอยู่

"กูว่ามึงอย่าโทรไปหาน้องสาวบ่อยนักนะ ห่างๆบ้างกูกลัวว่าจะเป็นสื่อทำให้ถูกจับตาได้ว่ะ กูว่าพวกมันไม่หยุดตามหาง่ายไหรอก" กรเตือนเติมตะวันหลังจากที่เขาวางสายเธอไปแล้ว

"อืม กูรู้ ถึงได้โทรอีกครั้งวันนี้แล้วจะห่างไปก่อน" เติมตะวันอดคิดถึงน้องสาวไม่ได้

"กูก็ไม่ได้อยากให้มันออกมาเป็นแบบนี้หรอกเพื่อน แต่กูอยากให้มึงมีเงินให้น้อง อย่างน้อยเขาก็มีอนาคตที่ดีกว่าพวกเรา" กรตบบ่าเพื่อน

"เออ กูเข้าใจ กูไม่โทษมึงหรอก" เติมตะวันน้ำท่วมปากเพราะกรก็คือคนที่ช่วยเขามาหลายครั้งหลายคราเรื่องเงินทอง

...................................................

ดาวเต็มฟ้าออกจากบ้านไปเรียนและแวะไปที่ธนาคารเพื่อนำเงินส่วนหนึ่งที่ได้มาจากเติมตะวันไปจ่ายค่าบ้านที่ค้างชำระกับทางธนาคารตามที่เขาได้สั่งเธอเอาไว้

จอนและอัทที่มาเฝ้าดาวเต็มฟ้าที่บ้านแต่เช้าและแอบหลบอยู่ที่มุมของซอยข้างบ้านเธอ เมื่อแน่ใจว่าเธอออกไปพ้นจากแถวนั้นแล้วก็ทำทีเหมือนไปถามหากรกับเพื่อนบ้านแถวนั้น

"ป้าครับ รู้จักบ้านคนชื่อตะวันกับกรไหมครับ" จอนเอ่ยปากถามคุณป้าที่กำลังอุ้มหลานเดนเล่นอยู่หน้าบ้าน วันนี้พวกมันสองคนมาในชุดสีสันปกติธรรมดาไม่ให้ดูเป็นที่น่าสงสัย

"มีธุระอะไรหรือพ่อหนุ่ม" คุณป้าที่ไม่คุ้นหน้าสองคนนี้จึงถามกลับไปด้วยความสงสัย เพราะคุณป้าเองก็พอจะรู้จักกับสองพี่น้องนี้

"คือผมมาตามเขากลับไปทำงานน่ะครับ เห็นว่าไม่ไปทำงานที่ร้านหลายวันแล้ว โทรติดต่อก็ไม่ได้" จอนหัวไวโกหกแต่ด้วยความไม่แน่ใจว่าใครคือกรกับตะวันจึงถามหว่านไป

"อ๋อ นั่นไงบ้านหลังนั้นแต่ว่ามีแค่ชื่อตะวันนะกรไม่มี ลองไปถามหากับน้องผู้หญิงที่อยู่ด้วยกันดู แต่ตอนนี้น่าจะออกไปเรียนแล้วล่ะ" คุณป้าบอกพร้อมชี้มือไปทางบ้านของสองพี่น้อง

"หลังนั้นใช่ไหมครับหลังคาสีเขียว" จอนย้ำถามเพื่อความแน่ใจว่าจะไม่ไปบุกบ้านผิดหลัง

"ใช่ หลังนั้นแหล่ะ" คุณป้ายืนยัน

จอนพยักหน้าให้อัทเป็นการเรียกว่าให้ไปดูกัน เมื่อมาดูบ้านเลขที่แน่ชัดแล้วก็พากันกลับไปรายงานเจ้านายตามคำสั่ง

"นายครับได้ความแล้วครับ ไอ้จอนมันเจอแล้ว" คมสันเดินเข้าไปรายงานตุนท์

"ไอ้จอนเอ็งรายงานนายไปสิ" คมสันหันไปบอกจอน

"ใช่บ้านหลังที่สงสัยจริงๆครับนาย ผมแอบไปถามคนแถวนั้นเขาบอกว่ามันคือบ้านของคนชื่อตะวัน" จอนบอกเล่าตามที่ไปสืบมาได้

"แล้วเจอกัน ไอ้ตะวัน!" ตุนท์ทุบกำปั้นลงโต๊ะอย่างแรงเพราะความโกรธและคำสบประมาทจากพ่อของเขาเอง