คืนที่ดาวเต็มฟ้า

พี่จำเป็นต้องไป

กรและเติมตะวันเมื่อได้หอบเงินมาก็พากันไปหาสถานที่แบ่งเงินกัน

"โห เกิดมากูไม่เคยเห็นเงินเยอะขนาดนี้มาก่อนเลยว่ะ เงินล้านมันหอมแบบนี้นี่เอง" กรดีใจยิ้มตาโตพร้อมเอาเงินแบงค์สีเทาเป็นปึกๆขึ้นมาจูบมาดอมดม

"กูก็เพิ่งเคยเห็นว่ะ แต่พวกมันจะไม่รู้หรือวะ"เติมตะวันเองก็ดีใจ แต่อีกใจก็กลัว

"อย่าเพิ่งคิดเลยมึงเอาวันนี้ให้รอดก่อน เอ้าส่วนของมึง" กรแบ่งสรรปันส่วนให้กับเพื่อนเป็นจำนวนเท่าๆกัน

"เฮ้ยนั่นอะไรวะ" เติมตะวันทักเมื่อเห็นเพื่อนหยิบกระเป๋าสตางค์และนาฬิกาขึ้นมาชื่นชม

"ของแถมติดไม้ติดมือ" กรยักคิ้วให้เพื่อน

"ไอ้นาฬิกาน่ะกุเข้าใจ ว่าเขาจ่ายมาแทนเงิน แต่กระเป๋าสตางค์น่ะ อะไรวะ" เติมตะวันคิ้วขมวดเหมือนไม่ค่อยโอเคเท่าไร

"นิดหน่อยน่าเพื่อน" กรพูดเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อย

"แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนี่มึงยังจะล้วงกระเป๋าเขามาอีกหรือวะ อย่างนี้ก็ยิ่งทำให้พวกมันอยากออกตามหาเราหรือเปล่าวะ มึงเล่นไปล้วงคองูเห่าแบบนั้นกูว่าเจ้าของกระเป๋าไม่ธรรมดาว่ะ" เติมตะวันเริ่มวิตกกังวล

"กูเอาแค่เงินที่เหลือกูไม่สน อย่าคิดมาน่ะมึง เงินนี้อาจจะเป็นก้อนสุดท้ายที่พวกเราจะมีไว้ตั้งตัว" กรพูดพร้อมโยนกระเป๋าสตางค์ทิ้งลงไปในถังขยะแบบไม่แยแส

เติมตะวันได้แต่ทำหน้าหนักใจในความคิดน้อยของเพื่อนแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเหตุมันเกิดขึ้นมาแล้ว

...........................................................................

"น้องๆ รู้จักคนรูปร่างลักษณะแบบนี้บ้างไหม" ชายรูปร่างสันทัดสองคน สวมเสื้อยืดสีดำทั้งคู่ กางเกงยีนส์ เดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆหน้าตลาดระแวกบ้านของเติมตะวัน

ทั้งสองคนพยายามเอารูปถ่ายที่ถ่ายมาจากหน้ากล้องวงจรปิด รูปไม่ชัดร้อยเปอร์เซ็นแต่ก็พอจะเดาทางได้ว่าเป็นใคร ชายทั้งสองคนยังไม่มีจุดหมายชัดเจนว่าจะต้องไปหากรกับเติมตะวันจากที่ไหนเป็นพิเศษเพียงแต่ว่าออกตามหาไปทั่วทั้งละแวกที่ใกล้เคียงกับพื้นที่ของคาสิโน

"ไม่รู้จักครับ"

"ไม่รู้จักค่ะ" คนแล้วคนเล่าที่ที่ชายลึกลับสองคนเข้าไปถามก็มักจะตอบว่าไม่รู้จัก

จนในที่สุดความบังเอิญของโลกใบนี้ก็ชักจูงให้ชายทั้งสองคนมาแวะนั่งพักกินก๋วยเตี๋ยวที่อยู่หน้าร้านสะดวกซื้อที่กรและเติมตะวันทำงานอยู่และถามไถ่กับพ่อค้าก๋วยเตี๋ยว

"อาแปะ รู้จักคนในรูปนี้ไหม" ชายเสื้อดำถามพ่อค้าพร้อมเอามรูปในมือถือขึ้นมาให้ดู

"ไหนๆดูใกล้ๆซิ หน้ามันคุ้นๆอยู่นา" พ่อค้าอายุเลยวัยกลางคนไปแล้วเลยมีปัญเรื่องสายตานิดหน่อยมองไม่ค่อยชัดหรี่ตาตอบ

"จริงหรือแปะ ช่วยนึกหน่อย" ชายเสื้อดำเข้ามาประชิดมีความหวัง

"อ่อ นึกออกแล้ว อีสองคนเป็นพนักงานร้านนี้แหล่ะ" พ่อค้าก๋วยเตี๋ยวพูดพร้อมชี้มือไปที่ร้าน

"ขอบใจมากแปะ" ชายเสื้อดำทั้งสองจ่ายเงินแล้วพยักหน้าให้กันก่อนเป็นการชวนว่าให้เข้าไปดูกันเลย

"โทษนะน้อง รู้จักสองคนนี่ไหม" ชายเสื้อดำเดินไปถามกับพนักงานที่หน้าเคาว์เตอร์คิดเงิน ซึ่งเขาทำเหมือนเดิมคือการเอารูปในมือถือส่งให้ดู

"รูปไม่ชัดเท่าไร อ๋อ พนักงานร้านผมเองครับน่าจะจัดของอยู่ตรงหัวมุม" ตอนแรกไม่แน่ใจแต่พอใช้มือขยายรูปขึ้นจึงเห็นว่าเป็นกรกับตะวัน

"กร ตะวัน มีคนมาหาน่ะอยู่หน้าร้าน" พนักงานที่เคาว์เตอร์ช่วยตะโกนเรียกให้

"ใครวะ" กรพูดเบาๆกับตัวเองแปลกใจว่าใครมาแต่เขาก็ผงะเมื่อชะเง้อหน้าออกจากมุมไปดู

"ไอ้ตะวัน มึงแย่แล้วเผ่นเร็ว" กรรีบวิ่งไปตามตะวันที่เช็คสต็อคหลังร้านอยู่

"อะไรวะไอ้กร" เติมตะวันเห็นเพื่อนวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา

"ไปก่อนมึงค่อยว่ากัน เร็ว พ่อมึงมา" ตะวันกำลังจะโผล่หน้าออกไปดูแต่กรคว้าคอเสื้อให้วิ่งตามกันไปก่อน เขาทั้งคู่พากันออกไปทางหลังร้านและพากันขี่มอเตอร์ไซค์หนีไป

"ไหนอ่ะน้องไม่เห็นมีเลยพนักงานที่น้องบอก" ชายเสื้อดำหันไปถามพนักงานที่เคาว์เตอร์

"ก็นี่ไง อ้าวหายไปไหนละทั้งคู่เลย กร ตะวัน" พนักงานเดินมาช่วยดูและเมื่อไปดูที่ห้องหลังร้านก็ไม่เจอ

"ไปเร็วเผื่อมันรู้ตัว" ชายเสื้อดำสองคนพากันรีบออกจากร้านไป

................................................................

กรและเติมตะวันพากันไปหลบยังสถานที่หนึ่งเพื่อพักและปรึกษากันก่อน

"กูว่าต้องเป็นคนในบ่อนแน่" กรพูดขึ้น

"เอาไงดีวะ" เติมตะวันถามพร้อมเหนื่อยหอบ

"คงกลับที่ร้านไม่ได้อีกแล้วว่ะ ต้องหนีไปต่างจังหวัด" กรเสนอทางออก

"แล้วน้องสาวกูล่ะ" ดาวเต็มฟ้าคือสิ่งแรกที่เติมตะวันนึกถึงและห่วงหา

"ถ้ามึงกลับ น้องมึงจะซวยไปด้วย" กรบอกสิ่งที่อาจจะเป็นไปได้

"กูจะทิ้งน้องได้ยังไงวะ"

"หนีไปก่อนค่อยหาโอกาสกลับไปเจอ ไปตอนนี้น้องมึงโดนไปด้วยแน่" กรย้ำว่ามันเกิดขึ้นได้

"ไป มึงกับกูรีบไปกันก่อน" กรพาเติมตะวันไปเก็บข้าวของที่ห้องเขาและรีบออกเดินทางไปต่างจังหวัดหาแหล่งกบดานก่อน

..............................................

"ฮัลโหล เต็มฟ้าพี่ต้องไปงานศพญาติไอ้กรที่ต่างจังหวัดด่วนวันนี้เลยอาจไปนานสักสองสามอาทิตย์นะอยู่ช่วยงานมันก่อน พี่คงไม่ได้กลับบ้านนะวันนี้" เติมตะวันกดมือถือแล้วเอามือป้องปากโทรหาน้องสาวขณะที่ทั้งคู่อยู่บนรถทัวร์แล้ว

"อ้าวพี่ตะวัน เต็มฟ้าอุตส่าห์ซื้อกับข้าวมาของโปรดพี่ตะวันทั้งนั้นเลยนะ เสียดายแย่" ดาวเต็มฟ้าทำเสียงอ่อยที่พี่ชายไม่อยู่กะทันหัน

"วันหลังพี่จะไปกินข้าวด้วยนะเต็มฟ้ากลับเข้าบ้านแล้วปิดประตูหน้าต่างให้ดีนะแล้วถ้ามีคนแปลกหน้ามาอย่าไปพูดคุยด้วยเด็ดขาด" เติมตะวันเป็นห่วงน้องสาวมาก

"แหมพี่ตะวัน เต็มฟ้าไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ" เธอทำเสียงกระเง้ากระงอดเล็กน้อยที่พี่ชายสั่งเหมือนเป็นเด็กเล็กเวลาที่พ่อแม่ไม่อยู่

"ทำตามที่พี่สั่งแล้วพี่จะติดต่อไป" เติมตะวันทำเสียงดุน้อง

"จ้า คุณพ่อตะวัน" ดาวเต็มฟ้าทำเสียงประชดแบบน่ารักน่าชัง เธอยังไม่รู้ว่าหลังจากนี้พี่ชายและเธอกำลังจะเจอจุดเปลี่ยนอะไร

"เล่นแรงนะมึงไปงานศพญาติกู" หลังจากที่ดาวเต็มฟ้าวางสายไปแล้วกรก็หันหน้าไปแกล้งต่อว่าเพื่อน

"ทำไงได้ หึๆ" เติมตะวันหัวเราะแต่ก็หัวเราะได้แบบไม่เต็มเสียงเพราะว่ามันเป็นตลกร้าย

.............................................................................