“วันนี้ฉันจะเข้าไปซื้อของในเมืองกับลุงแห้ว อาจจะกลับเย็น ๆ เลยจะรีบมาบอกให้แกไปช่วยจัดสำรับไว้ให้พ่อเลี้ยง”
พอป้ารักษ์บอกแบบนั้นลินินก็ถึงกับตาสว่างขึ้นมาทันควัน
“ป้าจะกลับเย็นเหรอ”
“เออ...วันนี้มีรายการต้องไปซื้อของเยอะ ฉันจะให้แกไปช่วยจัดอาหารให้พ่อเลี้ยง...ฉันรู้นะว่าแกน่ะชอบอยู่แล้ว”
“อุ๊ย! ป้ารู้ได้ไง” ทำหน้าทะเล้น
“เดี๋ยวเถอะนังลินิน...ทำปั้นจิ้มปั้นเจ๋อไปเถอะ รู้ไว้ด้วยว่าพ่อเลี้ยงน่ะไม่ชอบผู้หญิงแบบม้าดีดกระโหลก อยู่กับพ่อเลี้ยงแกต้องทำตัวเรียบร้อยนะรู้มั้ย”
ได้อยู่แล้ว...ลินินยิ้มในหน้าและนึกในใจอย่างมีความหวัง หล่อนเหลือบมองป้าของหล่อน วันนี้ป้ารักษ์มีสีหน้าเหมือนเป็นกังวล แต่ยังไงเสียป้าของหล่อนก็คงยังไม่รู้ตัวหรอกว่าหล่อนไปรู้ความลับอะไรบางอย่างมาแล้ว
“ป้ายุ่งแบบนี้ฉันต้องช่วยป้าสิจ๊ะ...แหม...แค่ไปจัดอาหารให้พ่อเลี้ยงเองน่ะ หรือว่าป้ามีอะไรอย่างอื่นจะให้ฉันทำอีกล่ะจ๊ะ”
