“นายท่าน เธน่ารักนายท่าน”
เธน่ารำพันด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ คิดถึงวูฟร์ในทุกนาที อยากจะเข้าไปหาเจ้าของนัยน์ตาสีเขียวคมกริบ แต่ก็กลัวว่าจะเห็นอีกฝ่ายกำลังระเริงรัก ประคองกอดหญิงอื่นอยู่ อีกทั้งยังกลัวว่าจะถูกอีกฝ่ายไล่ออกมาจากห้องด้วย
หญิงสาวผู้น่าสงสารอย่างเธน่า ตกอยู่ในความหมองเศร้า นั่งน้ำตาซึมจนกระทั่งรุ่งสาง ลำแสงสีทองสาดส่องเข้ามาในห้อง จึงตัดสินใจไปหาวูฟร์ในห้องนอนของเขา
เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องนอนของวูฟร์แล้ว เธน่าก็เปิดประตูออกกว้างโดยไม่ได้เคาะประตูส่งสัญญาณให้คนภายในห้องรับรู้ถึงการมาถึงของเธอ
ดวงตากลมโตกวาดมองทั่วห้องนอนว่ามีหญิงอื่นอยู่ภายในห้องนี้ด้วยหรือไม่ ดวงตาทั้งคู่ทำหน้าที่สอดส่ายมองไปทั่วห้อง พอเดินมาถึงเตียงนอนใหญ่ ที่ตนเองเคยหลับนอน ระเริงรักมอบความสุข ตักตวงความกระสันเสียวกับวูฟร์ในทุกค่ำคืนที่ผ่านมา ก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความแปลกใจ เพราะเตียงนอนยังอยู่ในสภาพเ
