แพทตี้กับแอมมี่กลับจากการทำงานในค่ำคืนนี้ก็เป็นเวลาเกือบตีสาม สองสาวพากันแวะรับประทานอาหารมื้อดึกก่อนที่จะกลับคอนโดไปพักผ่อน เมนูอาหารที่สองสาวเลือกก็คือส้มตำรสเด็ดกับข้าวเหนียวร้อนๆ ทันทีที่ได้ลงมือทานก็ไม่มีใครที่จะเอ่ยอะไรออกมาอีก จู่ๆ เสียงข้อความเข้าจากแอปพลิเคชันที่คุ้นเคยดังขึ้นมาเป็นระยะ แพทตี้รู้สึกเกรงใจโต๊ะข้างๆ กับเพื่อนสาวตรงหน้า มือบางจึงล้วงกระเป๋าแล้วหยิบมันออกมาเปิดดู
สตีเวน : แพทตี้... ทำไมคุณไม่ตอบข้อความผมเลย
สตีเว่น : คุณเลิกงานหรือยัง ผมโทรหาได้ไหม
สตีเว่น : ถ้าคุณไม่ขัดข้องส่งข้อความตอบกลับผมมาหน่อยนะ ผมคิดถึงคุณแทบบ้าแล้ว
ดวงตากลมโตกวาดสายตาอ่านทุกตัวหนังสือภาษาอังกฤษที่ปลายสายส่งมา ริมฝีปากงามยกยิ้มขึ้นมาเพียงเล็กน้อย ใบหน้าสวยก็แสดงออกถึงความสุขก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเศร้าซึม แอมมี่ที่แอบมองอยู่ถึงกับรู้สึกไม่ดีไปด้วย เธอเห็นใจเพื่อนสนิทอยู่ไม่น้อยที่แอบมีใจให้ลู
