รถที่แล่นมาจอดหน้าบ้านไม่คุ้นตา ทำให้ลูกสาวเจ้าของบ้านต้องโผล่หน้าออกไปดู บ้านของเธออยู่สุดซอยบ้านหลังสุดท้าย ที่มีอาณาเขตกว้างขวาง บริเวณบ้านมีต้นไม้น้อยใหญ่มากมายให้ความร่มรื่น ผู้เป็นพ่อสร้างบ้านนี้เพื่อเอาไว้ให้แม่โดยเฉพาะได้พักผ่อน ถ้ายามหน้าบ้านปล่อยให้เข้ามาได้ แสดงว่าเป็นแขกของที่นี่แน่ๆ
"มาหาใครคะ"
รถเอสยูวีกำลังจะดับเครื่อง เจ้าของบ้านลงไปต้อนรับ ขณะนี้คุณพ่อกำลังดูแลคุณแม่อาบน้ำอยู่ แองเจิ้ลจึงต้องเป็นเจ้าบ้านที่ดี ประตูรถเปิดออกพร้อมกับสายตาที่ทั้งคู่มองกัน เจ้าของบ้านกรี้ดลั่นออกมาแล้วนึกขึ้นได้จึงเอามือปิดปาก
"อานิธ"
เสียงเธอเรียกชื่อเค้าด้วยความดีใจ นิธิยิ้มกว้างอย่างที่สุด เค้าบอกเสียงเบาออกมา
"คิดถึงแฟนค่ะ" คนฟังหน้าแดงก่ำด้วยความอาย
"คิดถึงเหมือนกันค่ะ"
ก่อนจะส่งมือตัวเองออกไปให้เค้าจูบ นิธิจับมือบางแล้วจูบเบาๆ ในใจอยากกอด อยากจูบปากบางเหลือเกิน แต่คงไม่เหมาะนัก
