รักข้างบ้าน

6 ลูกชายเพื่อนแม่

ตอนที่

6

ลูกชายเพื่อนแม่

ขิมถูกแม่โทรเรียกให้กลับบ้านเธอจึงต้องกลับบ้านทั้ง ๆ ที่เธอกับวาฬยังทำกิจกรรมอย่างว่าไม่เสร็จทำให้ทั้งสองต่างฝ่ายต่างอารมณ์ค้างด้วยกันทั้งคู่

“ขิมยังไม่กลับไม่ได้หรอ เนี่ย ! แม่ก็ออกไปข้างนอกเหลือแค่เราสองคนแล้วนะ เรามาต่อกันดีกว่ามา” วาฬกำลังจะจับขิมนอนบนเตียงแต่เธอรีบลุกขึ้นก่อนจะบอกกับวาฬว่าแม่ของเธอโทรมาตามให้เธอกลับบ้านตอนนี้

“ขิมต้องกลับแล้วพี่วาฬถ้าช้าขิมต้องโดนแม่บ่นหูชาหนูขี้เกียจทะเลาะกับแม่ ขิมกลับบ้านก่อนนะ” วาฬได้แต่พยักหน้า ขิมเดินไปจุ๊บที่หน้าผากวาฬก่อนจะเดินออกจากห้องไป

เมื่อขิมมาถึงบ้านก็เห็นมาอยู่กับผู้ชายหน้าตาดีอายุน่าจะมากกว่าเธอไม่กี่ปีซึ่งเดาไม่ผิดน่าจะเป็นผู้ชายที่แม่หามาปรนเปรอตัวของเธอเหมือนกับผู้ชายหลาย ๆ คนที่แม่พามา “ว่าแต่ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้หล่ออย่างนี้เนี่ย ขนาดฉันยังสาวยังสวยยังหาหล่อได้ไม่เท่าแม่เลย” ขิมได้แต่คิดในใจก่อนจะเดินผ่านแม่ไปโดยไม่ได้เอ่ยอะไร

“ขิมแกไปทำอะไรมาทำไมผมเผ้ายุ่ง ๆ” ละออทักท้วงลูกสาวของเธอ

“กิจกรรมที่มหาวิทยาลัยยุ่ง ๆ ขิมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ขิมพูดพร้อมกับกำลังจะเดินขึ้นบ้านไปเพื่อที่จะได้ไม่เป็นก้างขวางคอแม่กับผู้ชายคนใหม่ของแม่

“อย่าพึ่งมาทำความรู้จักกับพี่เขาก่อน” ละออชี้ไปที่ผู้ชายหน้าตาดีคนนั้นที่เธอคิดว่าเป็นผู้ชายคนใหม่ของแม่

“แคมป์นี่ขิมลูกสาวคนเดียวของป้านะ ขิมนี่พี่แคมป์ลูกชายของเพื่อนแม่ต่อจากนี้เขาจะมาอยู่กับเราจนกว่าเขาจะหาที่อยู่ใหม่ได้ ยังไงก็ทำความรู้จักกันไว้นะ” ขิมยกมือไหว้ก่อนจะเดินขึ้นห้องไปส่วนแคมป์ยิ้มบาง ๆ ให้เธอพร้อมกับคิดในใจคนเดียวว่า “เด็กคนนี้นี่มันยังไงนะดูทำหน้าเข้าไปเรียนต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยหรือไง”

“อย่าไปสนใจยัยขิมเลยนะแคมป์ ยัยขิมมันผีเข้าผีออกเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อยู่ที่นี่ก็ตามสบายเลยนะคิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเองก็แล้วกัน ป้าออกไปซื้อกับข้าวมาทำกินเย็นนี้ก่อนนะ” ละออพูดพร้อมกับเดินออกจากบ้านไป

แคมป์จึงเอาของขึ้นไปเก็บซึ่งห้องของแคมป์อยู่ตรงข้ามห้องของขิม แคมป์เดินไปเกือบถึงหน้าห้องก็เห็นขิมเดินออกมาในเสื้อสายเดี่ยวสีแดงตัวบางกับกางเกงขาสั้นสีเดียวกันกับเสื้อ แคมป์เห็นอย่างนั้นถึงกับตาโตเพราะผิวขาว ๆ ของเธอกับชุดสีแดง ๆ ดูแล้วมันช่างยั่วยวนอารมณ์ชายเหลือเกินแต่เขาก็ยังไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านั้นเพราะขิมพูดขึ้นมาหยุดความคิดนั้นก่อน

“มองอะไรมารยาทนิดหนึ่งนะคะมาอยู่บ้านคนอื่นก็หัดทำตัวดี ๆ หน่อยไม่ใช่มาทำตัวรุ่มร่ามใส่เจ้าของบ้านอย่างนี้” แคมป์ได้ยินอย่างนั้นก็ไม่ได้นึกถือสาเธอเพราะคิดว่าเธอยังเด็กและมันก็จริงอย่างที่ขิมพูดเขาเผลอไปมองรูปร่างของเธอจริง ๆ

“พี่ขอโทษนะ” แคมป์พูดแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าห้องไป

ขิมรู้สึกไม่พอใจที่แม่พาใครก็ไม่รู้เข้ามาอยู่ในบ้านโดยที่ไม่ได้ปรึกษาเธอเลยสักนิด เธอตั้งใจจะลงไปถามแม่ว่าทำไมต้องให้ผู้ชายคนนี้มาอยู่บ้านแต่กลับไม่เจอแม่แต่กลับเจอวาฬที่มาหาเธอที่บ้าน

“พี่วาฬมีอะไรหรอคะ เราพึ่งห่างกันเมื่อกี้นี่เองนะคะ” วาฬไม่พูดอะไรเขาเดินเข้าไปกอดหอมขิมอย่างไม่เกรงกลัวว่าแม่ของเธอจะมาเห็น

“พี่วาฬทำอะไรคะ เดี๋ยวแม่มาเห็นเข้าจะเป็นเรื่องนะคะ” ขิมพูดเหมือนห้ามวาฬแต่เธอก็ไม่ได้ขัดขืนปล่อยให้วาฬดมดอมเธออยู่อย่างนั้นจนแคมป์ที่เก็บของเสร็จแล้วจึงเดินลงมาข้างล่างเพื่อจะหาอะไรทำ แคมป์จึงได้เห็นพฤติกรรมของทั้งสอง แคมป์เดินลงมาเงียบ ๆ แต่วาฬที่หันหน้าไปทางที่แคมป์เดินมาจึงเห็นพอดี

“ใครขิมทำไมมาอยู่ที่บ้านขิมได้ล่ะ” วาฬถามทันทีเมื่อเห็นแคมป์ส่วนแคมป์ก็ไปหน้าบ้านเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ลูกชายของเพื่อนแม่ค่ะแต่ขิมก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าทำไมแม่ถึงให้มาอยู่ที่นี่” ขิมพูดพร้อมกับมองไปที่แคมป์

“มีผู้ชายมาอยู่ในบ้านอย่างนี้พี่หวงขิมจัง อย่าเผลอไปชอบมันล่ะ” วาฬพูดพร้อมกับบีบหน้าอกเธอ

“ไม่อย่างนั้นพี่เอาตายจริง ๆ ด้วย” วาฬพูดจบละออก็กลับมาถึงบ้านพอดีแต่เธอไม่ได้มาคนเดียวเธอพาแชมป์คู่ขาของเธอที่พามาที่บ้านหลายครั้งจนขิมจำได้แล้ว วาฬเห็นละออก็ยกมือไหว้ทันที

“สวัสดีครับน้าละออ” วาฬทักทายตามมารยาท

“จ๊ะ วาฬมาหาขิมหรอตามสบายนะ”

“ครับกำลังจะกลับพอดีเลย แม่ฝากมาบอกว่าพรุ่งนี้อยากชวนน้าละออไปทำบุญด้วยกัน”

“จ๊ะ ฝากบอกแม่ด้วยนะ น้าว่างพอดีเดี๋ยวน้าโทรบอกแม่เราอีกทีนะ” ลออพูดพร้อมกับพาชายหนุ่มคู่ขาของเขาเข้าบ้าน

“พรุ่งนี้เจอกันนะคะพี่วาฬ” ขิมพูดจบวาฬก็แอบหอมแก้มขิมหนึ่งทีซึ่งแคมป์ที่กำลังสอยมะม่วงเพื่อมากินกับน้ำพริกน้ำปลาหวานเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

วาฬเดินผ่านแคมป์ที่กำลังสอยมะม่วงอยู่ก็หยุดเดินก่อนจะพูดอะไรออกมาบางอย่าง “แกอย่ายุ่งกับขิมเด็ดขาดถ้าฉันรู้ว่าแกคิดเกินเลยกับขิมฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่” แคมป์ไม่ได้พูดอะไรเขาคิดว่าสงสัยวาฬจะหึงจนคิดมากไป วาฬเดินกลับบ้านพร้อมกับหันมาขึงตาใส่แคมป์อย่างดุดัน

“เป็นบ้าอะไรของเขายังไม่ได้คิดจะทำอะไรเลย เราหล่อกว่าเลยกลัวมั้ง” แคมป์พูดพร้อมกับหยิบมะม่วงที่เขาสอยมาก่อนจะเดินเข้าบ้านไปโดยไม่ได้สนใจคำพูดหรือใครทั้งนั้น

ขิมที่นั่งอยู่หน้าทีวีเห็นแคมป์เดินถือมะม่วงเข้ามาในบ้านก้เกิดอาการไม่พอใจที่แคมป์ทำตัวเหมือนบ้านตัวเอง “ใครใช้ให้ไปสอยมะม่วงมากิน” ขิมทำเสียงเข้มใส่แคมป์

“แม่นี่แหละใช้ แม่ทำน้ำปลาหวานไว้แม่อยากกินมะม่วงเลยวานให้แคมป์ไปสอยมาให้ แกมีปัญหาอะไรมั้ยขิม” แคมป์อมยิ้มเหมือนอยากจะขำที่ขิมหน้าเสียจนต้องเดินหนีขึ้นบ้านไปเหมือนเด็ก ๆ ที่กำลังโกรธ

“อะไรของเขาเด็กคนนี้” ละออพูดพร้อมกับหันหน้าไปหาแคมป์พร้อมกับบอกแคมป์ว่าอย่าไปสนใจเลย