ตอนที่ 2 บทนำ
1367 คำ
บทนำ
>>>>>@@@@@@@@<<<<<
เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก
เสียงไก่ขันในตอนเช้าบัวตองต้องตื่นมาช่วยป้าของเขาเตรียมอาหารเช้าให้กับเจ้านายที่บัวตองกับป้าอาศัยอยู่ บัวตองเป็นเด็กสาวกำพร้า อาศัยอยู่กับป้าของเธอที่บ้านหลังนี้ตั้งแต่อายุได้ 7 ขวบตอนนี้บัวตองก็อายุ 17 แล้ว ปีหน้าเธอก็จะขึ้นมหาวิทยาลัย
“บัวตองไปโรงเรียนก่อนนะคะป้า”สาวน้อยวัย 17 ปีเดินเข้าไปกอดป้าผู้ให้ชีวิตใหม่กับเธอตั้งแต่พ่อแม่เธอทิ้งไป
“ตั้งใจเรียนนะลูก โตมาจะได้ไม่ลำบาก”เป็นคำที่ป้าจันทร์บอกกับสาวน้อยก่อนไปโรงเรียนทุกวัน
“บัวตองจะตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีค่ะป้า”สาวน้อยเดินไปกอดกับป้าเธอจะทำแบบนี้ในทุก ๆ เช้า
“ไปได้แล้วรถคุณภาวินทร์รอนานแล้ว มัวโอ้เอ้อยู่นั่นแหละ” ป้าจันทร์บ่นให้หลานสาวไม่จริงจังเท่าไหร่นัก
¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡
“บัวตองมาเราถือกระเป๋าให้”เมื่อมาถึงโรงเรียนภาวินทร์ก็จะอาสาถือของให้กับบัวตอง ประจำอยู่แล้วเพราะที่นี่เด็กทั้งสองสามารถแสดงความรู้สึกของตัวเองออกมาได้อย่างไม่มีปิดบัง เขาสองคนรักกัน เป็นึวามรักของเด็กวัยรุ่นที่แอบคบหากันโดยไม่ให้คนที่บ้านไร่รู้
“ขอบใจนะ ดูแลเราแบบนี้ตลอดไปนะภาวินทร์”
“เราสัญญาแล้วนี่ว่าเราสองคนจะดูและกันแบบนี้ตลอดไป”
¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡
“ป้าจันทร์ดูแลหลานป้าจันทร์ด้วยนะ อย่าให้มายุ่งกับตาวินทร์อีก แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ”เสียงคุณผู้หญิงของบ้านสั่งหัวหน้าแม่บ้านด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด เมื่อรู้ว่าหลานแม่บ้านแอบคบกับลูกชายคนโตของบ้าน
“ค่ะคุณท่าน ป้าจะดูแลเจ้าบัวไม่ให้มายุ่งกับคุณภาวินทร์อีก”
¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡
“วินทร์จะมาลำบากทำไม เราไปได้ แค่นี้สบายมาก”บัวตองที่ออกมารอรถโดยสารที่หน้าประตูทางเข้าไร่ เพราะถูกคุณผู้หญิงของบ้านสั่งห้ามไม่ให้ไปกับรถของที่ไร่ทีเทียวไปรับไปส่งภาวินทร์
เพื่อแยกเด็กสองคนออกจากกัน แต่เหมือนคุณผู้หญิงของบ้านจะคิดผิด ยิ่งห้าม ยิ่งขัดขวาง ภาวินทน์ก็ยิ่งต่อต้าน
การนั่งรถโดยสารไปเรียนก็ไม่ได้ลำบากอะไร ถึงจะไปถึงโรงเรียนช้ากว่าเดิม และต้องรีบออกมารอรถก่อนตั้งครึ่งชั่วโมงก็ไม่ได้มีปัญหาสำหรับบัวตองหลานสาวของแม่บ้าน
“เรื่องอะไรเราจะให้บัวตองนั่งรถโดยสารไปคนเดียวล่ะ” ภาวินทน์แอบคนรถ และคุณแม่ออกมาเพื่อนั่งรถไปโรงเรียนพร้อมกับคนรัก
“เดี๋ยวคุณท่านก็ดุอีกหรอก”บัวตองไม่ได้ห่วงว่าตัวเองจะลำบากหรือไม่มีเพื่อน เพราะมีเด็กนักเรียนรุ่นราวคราวเดียวกับเธอก็มีนั่งไปเรียนตลอดสายจนถึงโรงเรียน
“อย่าไปพูดถึงแม่วินทร์เลย”ภาวินทร์ทำหน้าเศร้าเมื่อนึกถึงหน้าคุณแม่ของตัวเอง การที่เขาสองคนรักกันทำไมมันมีอุปสรรคมากมายขนาดนี้ การมีคนรักมันต้องมีความสุขซิ
¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡
“เลิกยุ่งกับหลานป้าจันทร์เดี๋ยวนี้นะวินทร์ ทำไมแม่บอกไม่ฟัง ถ้าแกดื้อแม่จะส่งไปเรียนต่างประเทศ”เสียงคุณผู้หญิงของบ้านโวยวายเมื่อลูกชายคนโตไม่ยอมเชื่อฟัง
“ถึงคุณแม่จะส่งผมไปไหน ผมก็จะรักบัวตอง ผมรักบัวตองคนเดียว และผมก็ไม่ไปด้วย”
“แกกล้ากับแม่เหรอตาวินทร์”
“คุณแม่ไม่มีสิทธิ์มาห้ามไม่ให้ผมรักใคร ยังไงผมรักบัวตอง”
"ตาวินทร์"เสียงคุณแม่ดังจนคนฟังถึงกับสะดุ้ง
“อย่ามาขึ้นเสียงกับแม่นะ”
“คุณแม่ไม่มีทางมาห้ามไม่ให้ผมรักบัวตองได้ ผมไม่ยอม ไม่มีวัน คุณแม่ไม่มีสิทธิ์มาบังคับผม”เสียงของเด็กหนุ่มวัยระเริงยืนเถียงกับแม่ตัวเองคอเป็นเอ็นอย่างไม่ลดราวาศอกตามนิสัยของเด็กวัยรุ่นทั่วไป
เพี้ยะ!!!!!
“ตาวินทร์ลูก แม่ขอโทษ”
“วินทร์เราไปด้วย”
ปรื๊นนนนนนนนน
¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡
ด้วยความโมโหและโกรธคุณแม่จนขาดสติ ภาวินทร์หยิบกุญแจรถและขับออกไปด้วยความเร็ว คุณผู้หญิงร้องโวยวายให้คนในบ้านรีบเอารถออกขับตามลูกชายคนโต
"ตองจะหนีไปกับเราไหม เรารักตองนะ"
"เราไปอยู่ในที่ที่มีแค่เราสองคนนะตอง ไปกับวินทร์นะครับ"
เอ้ยยยยยยยยย
"วินทร์ระวัง"
เอี๊ยดดดดดดดด
โคร่มมมมมมมม
“บัวตองอย่าเป็นอะไรนะ รถพยาบาลกำลังมาแล้ว แข็งใจหน่อย ฮืออออ ตองอย่าหลับนะ”ภาวินทร์กอดร่างคนรักที่มีเลือดไหลออกมาจากขยับเพราะได้รับการกระแทกอย่างแรง
“บัวตองเจ็บมากไหม วินทร์ขอโทษ ฮึก วินทร์ขอโทษ”
“ตองรักวินทร์นะ วินทร์อย่าเสียใจ อย่าโทษตัวเอง”เสียงพูดแผ่วเบาแทบไม่ได้ยินของบัวตองพยายามที่จะพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“ตองวินทร์ขอโทษ ตองอดทนนะ คนกำลังมาช่วยเรา ฮึก”
“วินทร์ปลอดภัยตองก็ดีใจแล้ว รอตองนะ ตองสัญญาจะกลับมาวินทร์” เด็กสาวในเฮือกลมหายใจสุดท้ายเอามือเปื้อนเลือดลูบแก้มของแฟนตัวเองก่อนมือนั้นจะตกลงพื้นอย่างไร้ทิศทาง
“ม่ายยยยยย บัวตองอย่าทิ้งเราไปแบบนี้ ฮืออออออ ตื่นขึ้นมา อย่างทิ้งวินทร์ไป ฮึก”เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของเด็กหนุ่มวัย 17 ปี ร่างไร้วิญญาณของบัวตองยังคงลืมตามองคนที่เธอรักทั้งที่หมดลมหายใจไปแล้ว
“บัวตอง อย่าทิ้งวินทร์ไป ฮึกก ฮืออออ”ภาวินทร์กอดร่างไร้ลมหายใจของแฟนสาวตัวเองร้องไห้จนน้ำตาจะกลายเป็นสายเลือด ทำไมต้องเป็นบัวตอง ทำไมไม่เป็นเขา เขาเองที่วู่วามหุนหันออกจากบ้านมาแบบนั้น
ภาวินทร์เฝ้าโทษตัวเองว่าเขาเป็นต้นเหตุทำให้แฟนสาวต้องตาย เขาค่อย ๆ เอามือลูบปิดตาให้กับบัวตองด้วยหัวใจที่แตกสลาย แทบจะอยากหมดลมหายใจไปพร้อมกับคนรัก
¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡
“เราขอโทษ” เสียงสะอื้นจากเด็กหนุ่มที่ชอบฝันร้ายเกี่ยวกับเรื่องของบัวตองกับภาวินทร์ ตั้งแต่จำความได้ และทุกอย่างเริ่มชัดเจนขึ้นตอนที่เขาอายุ 17 ปี เขาเห็นหน้าของสองคนนั้นชัดขึ้นทุกวันตามอายุของเขาเอง ทุกครั้งที่เขาฝันถึงสองคนนี้จะรู้สึกเจ็บปวด เศร้า เสียใจ อยากร้องไห้ เจ็บจี๊ดที่หัวใจทุกครั้งที่ลืมตาตื่นขึ้นมา และคำที่เขาพูดบอกกับคนในความฝัน มีเพียงแค่คำว่า เราขอโทษ ไม่รู้ว่าขอโทษใคร ทำไมต้องขอโทษ
“เราฝันถึงเธอสองคนอีกแล้ว พวกเธอเป็นใคร”อ้นสะดุ้งตื่นกลางดึก เขาเอามือเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม
ทุกวันพระอ้นจะฝันแบบนี้ เป็นประจำ จนถึงตอนนี้เขาอายุ 22 ปีแล้วเขายังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลย เขาถามแม่บ่อยครั้งว่าชีวิตเขาเคยรู้จักกับใครที่มีชื่อแบบนี้ไหม คำตอบที่ได้ก็คือ “ไม่” ชีวิตของเขาตั้งแต่เด็กจนโตก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคนสองชื่อนี้ญาติทางพ่อที่อยู่ที่ต่างจังหวัดก็ไม่มีชื่อนี้
และนั่นคือสิ่งที่ค้างคาใจของอ้นมาตลอดอายุของเขา อ้นจะหาคำตอบเรื่องนี้ด้วยตัวของเขาเอง
และทุกครั้งที่นึกถึงคนที่ชื่อภาวินทร์ หน้าของภาวินทร์มักจะชัดเจนในความรู้สึกของอ้น บางครั้งน้ำตามันก็ไหลเอ่อล้นออกมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ สิ่งที่อ้นรับรู้และรู้สึกและไม่อาจปฏิเสธได้ คืออ้นสงสารภาวินทร์จับใจ
❣@@@@@@@@@@❣
ฝากติดตาม สนับสนุน
และให้กำลังใจไรท์อย่างที่ผ่านมาด้วยนะคะ
☆คำผิดรอการแก้ไข☆
- ผู้เขียน
