หนึ่งอาทิตย์ต่อมา ณ คฤหาสน์ตระกูลอัมฟาล อัล ราเฟล ในอิสตันบูล,สาธารณรัฐตุรกี
“คุณหนีผมไปไม่พ้นหรอกนรีกานต์”
“คุณมันบ้า ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ”
“เรื่องอะไรที่ผมจะปล่อยคุณ อย่าลืมสิว่าตอนนี้คุณเป็นนักโทษของผม จำไม่ได้เหรอว่าคุณนะเป็นคนยักยอกเงินของโรงแรมผมไปเกือบห้าล้านดอลลาร์” ควาริมเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี ในเมื่อเขาขอดีๆ แต่สาวน้อยคนนี้ไม่ยินยอม เขาก็ต้องใช้แผนนี้แหละ
“ฉันไม่ได้ยักยอกเงินของคุณไป คุณต่างหากที่ทำ”
นรีกานต์โวยวายอย่างเคียดแค้น หญิงสาวรู้สึกเจ็บแค้น ควาริมไม่น้อย เพียงแค่เธอไม่ยอมรับข้อเสนอบ้าๆ ของเขา เธอถึงกับต้องเจอปัญหาร้ายแรงถึงขนาดนี้เลยรึ
“ถึงฉันทำ แล้วใครจะเชื่อเธอล่ะ นรีกานต์” ควาริมบอกด้วยน้ำเสียงเหี้ยม ใบหน้าคมจ้องมองใบหน้างามอย่างชอบใจ ในเมื่อขอกันดีๆ ไม่ชอบ เขาก็ต้องใช้แผนนี้แหละ
“คนเลว ไอ้คนเฮงซวย ไอ้ผู้ชายทุเรศ”
“หยุดด่าฉันเดี๋ยวนี้นะ นรีกานต์” เขาเองก็
