“ดาวบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าตามมา”
ทัดดาวปั้นปึ่งใส่แฟนหนุ่ม เธอยังโกรธที่ท็อปโทรเข้ามาป่วนจนเธอต้องปิดมือถือหนี แต่ท็อปยังตามตื้อราวีด้วยการโทรเข้าเครื่องของแป้งแทน
“อย่าโกรธท็อปเลยนะดาว ที่ท๊อปต้องมาเพราะป๊าคะยั้นคะยอ”
ท็อปเอาชื่อพ่อมาอ้าง เพราะรู้ว่าทัดดาวต้องเกรงใจพ่อของเขา เหมือนทุกคนในจังหวัด
หญิงสาวยื่นมือไปรับของฝากแบบเซ็งๆ เธอรู้ทันลูกเล่นเดิมๆ ของท็อปแต่ไม่อยากสาวความให้ยืดยาวไปมากกว่านี้
“ฝากขอบคุณคุณพ่อท็อปด้วยนะ”
“รีบดื่มนะดาว ป๊าบอกว่าน้ำเห็ดหลินจือเนี่ยเก็บไว้นานเดี๋ยวตัวยาจะเสื่อมคุณภาพ”
ทัดดาวพยักหน้า ฝืนยิ้มที่มุมปาก
“ดาวขอตัวนะ วันนี้เหนื่อยมากอยากนอนพัก ไปกันเถอะแป้ง”
เธอหันหลังให้แฟนหนุ่มแล้วจูงมือแป้งเดินกลับไปที่เรือนนอน โดยไม่สนใจคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง พอคิดว่าพวกเธออยู่ในระยะที่ห่างไกลจากสายตาท็อป ทัดดาวก็ทำท่าจะโยนของฝากจากซัวเถาลงถังขยะ
“เฮ้ยดาว! แกจะท
