หนุ่มสาวกอดคอกันวิ่งทิ้งช่วงห่างจากคู่แข่งไปหลายก้าว นับว่าโชคเข้าข้าง เพราะทางบ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับห้องพัก ชาคริตจึงรู้ว่าที่ไหนคือจุดบอดซึ่งทุกคนมองข้าม
“เราจะขึ้นไปซ่อนบนห้องเก็บถังพักน้ำ”
ทัดดาวรู้สึกทึ่งในความรอบคอบของพี่รหัส เมื่อชายหนุ่มกระซิบบอกจุดหมายปลายทาง และเธอก็ไม่กล่าวคัดค้านให้เป็นการเสียเวลา นอกจากจะไม่ใช่จุดสนใจแล้วการขึ้นไปบนนั้นก็ลำบากไม่ต่างจากเข็นครกขึ้นภูเขา
“กว่าจะขึ้นมาได้”
หญิงสาวบ่นพึมพำ พลางหอบหายใจด้วยความเหนื่อยจนตัวโยน พอเธอหันไปทางชาคริตก็พบว่าเขามีสภาพลิ้นห้อยไม่ต่างกัน
“คิดว่าพวกนั้นจะหาเราเจอไหม” เขาถามเสียงเบา
ทัดดาวปิดปากกลั้นเสียงหัวเราะจนน้ำตาไหล
“พี่คริตนี่โคตรจริงจังกับชีวิตเลย ถามเหมือนเรากำลังถูกผู้ร้ายไล่ยิง”
ชาคริตอมยิ้มแก้มปริ เพราะคำพูดของทัดดาวทำให้เขารู้สึกเหมือนเขากับเธอเป็นพระเอกนางเอกในละครที่หนีการตามล่ามาด้วยกัน
“เอ้า!
