เงียบ
ภายในห้องคอนโดราคาแพงชั้นสูงสุดของตึกมีแต่เพียงความเงียบงัน โดยเจ้าของห้องเอาแต่นั่งกินหยิบกระป๋องเบียร์แบรนด์ดังขึ้นกระดกดื่มอยู่อย่างนั้นไม่พูดหรือเอ่ยอะไรออกมา จนหนึ่งในเพื่อนที่นั่งอยู่ทนไม่ไหว
“กูคิดว่ามึงจะหยุดแล้วซะอีก” เสียงเซอร์เวย์พูดขึ้น
“...” แทนไทก็นิ่ง
“ไอ้เหี้ยแทนไท มึงอย่าเอาแต่เงียบ”
“...” เจ้าของใบหน้าหล่อยังคงนิ่งไม่ตอบ จนกระทั่ง...
“ตกลง...มึงไม่ได้จริงจังอะไรกับบัวงั้นเหรอ” กิตที่นั่งเงียบอยู่มองหน้าถามเพื่อนตัวสูงขึ้น ซึ่งทันทีที่กิตถามจบ ดวงตาคมก็หันไปมองหน้าคนที่นั่งอยู่โซฟาตัวถัดไปทันที
“ถามทำไม” ริมฝีปากหนาเอ่ยถามเสียงนิ่ง
“...” กิตเงียบไม่ตอบ จ้องมองหน้าอีกคนกลับแววตาเรียบ
“อย่าให้กูต้องเตือนมึงบ่อยนัก” แทนไทเค้นเสียงเอ่ยบอก
“แล้วมึงจะเตือนกูทำไม”
“...” คนตัวสูงก็นิ่งมองหน้าเพื่อน
“ถ้ามึงไม่ได้จริงจังอะไรกับบัว...”
“แล้วมึงรู้ได้ยังไงว่ากูไม่จร
