หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...
@ห้องใบบัว
“อื้อ...” เสียงริมฝีปากบางอมชมพูสะลึมสะลือลืมตาขึ้นมาด้วยความงัวเงียหลังจากตื่นนอน ดวงตากลมโตค่อยๆ เลื่อนสายตาลงไปมองยังแขนแกร่งของใครอีกคนที่นอนกอดรัดร่างเธอไว้อย่างรู้สึกเริ่มชินไปกับมัน เพราะตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เธอตื่นนอนจะต้องเจอมือของเพื่อนตัวสูงกอดอยู่ที่ลำตัวเธอแบบนี้อยู่เป็นประจำทุกวัน ตั้งแต่ที่เขาให้คนมาติดแอร์ที่ห้องเธอใหม่ แทนไทก็ไม่ได้กลับห้องของเขาอีกเลยราวกับว่าห้องของเธอในตอนนี้ เป็นอีกห้องของเขาไปแล้ว
“เฮ้อ” ใบบัวก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างทำอะไรไม่ได้ นอกจากพยายามจับแขนหนาออกจากบริเวณลำตัวของตัวเองก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินตรงเข้าไปยังห้องน้ำภายในห้อง ซึ่งวันนี้ค่อนข้างดูเร่งรีบกว่าทุกวัน เนื่องจากวันนี้เป็นการเปิดเรียนวันแรกของการเรียนปีสามเทอมสองของคนตัวเล็ก
แอ๊ดดด~
ใช้เวลาไม่นาน สองเท้าเล็กก็เดินออกมาจากห้องน้
