บทที่ 34
นายทหารพูดถึงอ้ายเหรินในทางที่ดี
ด้านเฉินหลงยืนมองรถของห่าวกั๋วขับออกไปจนไกลสุดตา เขาก็เดินกลับเข้าไปในอาคารที่พัก
และก่อนจะถึงห้องพักก็เดินสวนกับจี้หยวนพอดี
“นายหลอกฉัน”
จี้หยวนมองสหายด้วยสายตาเคลือบแคลงใจ เขาไปพบท่านนายพลแล้ว ท่านบอกว่าไม่ได้เรียกหาเขาเลย ไม่รู้ว่าเฉินหลงจะทำอะไรกันแน่
“ฉันหลอกอะไรนาย” เฉินหลงทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แล้วเดินเข้าไปในห้อง พร้อมทั้งทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของตนเอง
“ท่านนายพลไม่ได้เรียกฉัน” หลิวจี้หยวนตอกกลับ พร้อมทั้งจับสังเกตเพื่อนรัก
“อ้าวหรือ ฉันคงหูแว่วไปเอง โทษที” เฉินหลงหลับตาเมื่อพูดปฏิเสธเพื่อน
“นี่น้องสาวฉันไปไหน” จี้หยวนยืนมองเพื่อน แล้วถามหาน้อง เมื่อไม่เห็นน้องสาว
“ไม่รู้” เฉินหลงบอกทั้งที่นอนเปลี่ยนท่ายกแขนสองข้างหนุนแทนหมอน
“นายไล่น้องฉันออกจากห้องหรือ นายมีสิทธิ์อะไรวะ ถึงไล่น้องฉัน ห้องนี้ก็เป็นห้องฉันเหมือนกัน” จี้หยวนเตะเตียงที่
