บทที่ 64
หลบหน้าหลบตา
หนึ่งเดือนต่อมา..
หลังจากเกิดเรื่องครั้งนั้น อ้ายเหรินก็เก็บตัวไม่ยอมออกไปไหน แขกเหรื่อมาหา แม้แต่มีเฉินหลงมาเยี่ยม เธอก็ไม่ยอมลงมาพูดคุยด้วย
แต่ถึงเธอจะเก็บตัวเงียบ ไม่ยอมพบปะใคร แต่เธอก็ทำงานอยู่ในบ้าน โดยที่เธอไม่ยอมเสียงาน เพราะเธอได้มอบหมายหน้าที่ให้หัวหน้าเจามารับงานที่บ้านเอาไปทำและจัดส่งให้คุณนายซื่อ
แม้แต่หุ้นส่วนทั้งสองก็ได้รับงานตามที่ตกลงไว้ ส่วนปิ่นโตอาหาร เธอได้ให้แม่บ้านเจียงและเหลียนเป็นคนเอาไปส่งที่ค่ายทหาร..
“อ้ายเหรินลูกแม่ นั่นลูกจะไปไหนรึ”
แม่หลิวถามเมื่อเห็นลูกสาวคนรองแต่งตัวเหมือนจะออกจากบ้านเดินลงบันไดมา ตั้งแต่อ้ายเหรินอยู่แต่ในบ้านไม่ยอมไปไหน แม่หลิวก็ไม่ได้ออกไปทำงานกับพ่อหลิวเลย เพราะนางเป็นห่วงลูกสาวมาก
“คุณแม่ หนูจะไปห้างค่ะ จะเอางานไปให้คุณนายซื่อดูค่ะ”
อ้ายเหรินเมื่อทำใจได้ และเรื่องก็เงียบไม่มีผู้คนเอ่ยถึงเลย ‘ข่าวของเธอที่ถู
