บทที่ 54
ใครคือเจ้าของผ้าเช็ดหน้า
ที่บ้านหลิวเวลาสองทุ่ม..
หลังจากกินข้าวมื้อค่ำแล้ว อ้ายเหรินและเหม่ยเหมยก็ขอขึ้นชั้นบน ซึ่งอ้ายเหรินขอไปทำงานที่ค้างไว้ ส่วนเหม่ยเหมยก็ขอขึ้นไปอ่านหนังสือสอบ ในห้องรับแขกจึงมีแค่พ่อแม่หลิว และจี้หยวนที่ยังไม่ยอมขึ้นห้อง เพราะเขายังคาใจว่าของที่ทำหายเมื่อวันก่อน ต้องหล่นอยู่ในห้องนั่งเล่นนี้แน่..
พ่อหลิวที่นั่งดูเอกสารอยู่นั่น ถูกแม่หลิวสะกิดให้ดูลูกชายที่เอาแต่ก้มหาของใต้โต๊ะ แล้วพ่อหลิวจึงบอกลูกชายว่า
“ขึ้นไปพักเถอะใหญ่ ไม่ต้องนั่งเป็นเพื่อนพ่อกับแม่หรอก”
“ไม่เป็นไรครับ ผมว่าจะนั่งอ่านหนังสือพิมพ์สักหน่อยครับ” จี้หยวนทำเป็นอ่านหนังสือ เมื่อพ่อบอกให้ขึ้นข้างบน
แม่หลิวค้อนสามีที่ถามลูกชายไม่ตรงใจ ซึ่งนางจึงเอ่ยถามเองว่า
“หาอะไรรึใหญ่”
“ไม่ได้หาอะไรนี่ครับ” จี้หยวนบอกแม่ออกไป ทั้งที่ยังแกล้งอ่านหนังสือพิมพ์ แต่สายตากลับเหลียวมองหาของที่ทำหาย
“เธอเ
