บทที่ 52
สืบหาแม่ค้าขายผัก
ที่ค่ายทหาร..
หลิวจี้หยวนขับรถออกจากบ้านตั้งแต่เช้าด้วยความรู้สึกตึงๆ ที่ตัวเองยังหาผ้าผืนนั้นไม่เจอ
“หายไปไหนนะ ในรถก็ไม่มี” จี้หยวนจอดรถที่ลานจอดของค่ายทหาร แล้วมองหาของชิ้นนั้นจนทั่วรถ
“หรือจะอยู่ที่โต๊ะทำงานวะ” จี้หยวนขมวดคิ้ว เมื่อนึกถึงเมื่อวานหลังจากกลับจากไปส่งเธอคนนั้นแล้วเขาก็กลับมาที่ค่ายและถูกท่านนายพลเรียกพบ และมีพบท่านนายพลแล้วเขาก็กลับห้องพัก..
ช่วงเวลาที่กำลังลงจากรถ จี้หยวนก็ต้องหันไปมองเมื่อเสียงถามของลูกน้องดังอยู่ข้างหลัง
“หัวหน้าหลิวครับ”
“เฮ้ย ตกใจหมด มีอะไรวะ” จี้หยวนสะดุ้งตกใจ เมื่อหันไปมองเห็นลูกน้อง
“หาอะไรครับ ให้ผมช่วยหาไหมครับ” เทียนหยูยืนยิ้มยิงฟันเมื่อได้เห็นหน้าเจ้านาย
“ยุ่ง” จี้หยวนทำเสียงไม่พอใจแล้วปิดประตูรถ เดินไปยังตึกห้องพัก
“แฮ ผมอยากช่วยนี่ครับ” เทียนหยูยิ้มแห้งๆ แล้วเดินตาม
“นายมายุ่งแบบนี้ นายเตรียมงานจะออกลาด
