บทที่ 47
เงินก้อนที่สองให้พ่อหลิว
ในร้านอาหาร..
ทั้งสี่เข้ามาในร้านอาหาร แล้วพนักงานก็ออกมาต้อนรับพาพวกเขาไปนั่งที่โต๊ะข้างในสุด อ้ายเหรินและเหม่ยเหมยนั่งคู่กัน ส่วนจี้หยวนนั่งคู่กับโฉโจที่นั่งตรงข้ามเหม่ยเหมย
“อยากกินอะไรก็สั่งเลยนะ เหม่ยเหมย”
โฉโจเอาแต่มองหน้าเหม่ยเหมยเวลาบอกเธอ จนจี้หยวนชักสงสัยในอาการของเพื่อน แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร
“ได้ทุกอย่างหรือคะ” เหม่ยเหมยถามโดยที่ไม่ได้มองหน้าโฉโจ เพราะเธอเอาแต่มองรายการอาหาร
“ครับ อ้ายเหรินด้วยนะ สั่งเลย” โฉโจขานรับ แล้วบอกให้อ้ายเหรินโดยที่ไม่มองหน้าเธอ
“ค่ะ” อ้ายเหรินพยักหน้า แล้วช่วยน้องเล็กเลือกอาหาร
อาการยิ้มไม่หุบเอาแต่จ้องน้องเล็ก ทำให้จี้หยวนใช้เท้าเตะขาเพื่อน แล้วโน้มหน้าไปกระซิบเบาๆ ข้างหูเพื่อนให้ได้ยินกันแค่สองคนว่า
“จะจ้องนานไหม น้องฉันจะละลายเพราะสายตานายแล้ว”
“แฮๆ” โฉโจเมื่อถูกจับผิด เขาก็ละสายตาละห้อยมามองเพื่อน แล้วย
