รถจอดด้านหน้ารั้วบ้าน ตามคำบอกเล่า นาฎสุรีย์เปิดประตูลง ยามหน้าบ้านเปิดต้อนรับ สีหน้าแปลกใจที่เห็นสภาพของเจ้านาย
“เอ่อ คุณนาเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ” ลุงสมชายเอ่ยถาม สีหน้ากังวล
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะลุง นาขอเข้าบ้านก่อนนะคะ” เธอบอกปัด แล้วเร่งฝีเท้า เพื่อไปหาคนที่ทำให้เธอ ต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตู ทำเอาคนในห้องชะงัก คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ก่อนตัดสินใจเดินไปเปิด เห็นหน้าตาคนคุ้นเคย เธอกำลังมองมาทางเขา แววตาวาวโรจน์ เธอผลักอกอีกฝ่ายจนเซเข้าด้านใน สองร่างยืนเผชิญหน้ากัน นาฎสุรีย์กัดริมฝีปากแน่น น้ำตาคลอ พีรดลจ้องมองสีหน้าแววตาสับสน ทำไมเธอถึงกลับมาสภาพนี้ เกิดอะไรขึ้น
“เป็นบ้าไปแล้วหรือไง!” เขาถามเสียงรอดไรฟัน
“ใช่! เป็นบ้าไปแล้ว เพราะคนอย่างนาย นายมันเลวที่สุด!” หญิงสาวตวาดลั่น ทำเอาคนถูกตวาดขบกรามสีหน้าไม่พอใจ
“ถ้าจะมาทำนิสัยแบบนี้ โดยไม่อธิบายอะไร ก็ออกไป ฉันไม่อ
