Chapter 3
1458 คำ
Alice Talk
"อื้ออออ"
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาปวดเนื้อปวดตัวไปหมด หันไปรอบๆมองหานาฬิกาบอกเวลา 08.00น. เห้ย สายแล้วนี่หว่า มีเรียนเช้าด้วย เมื่อคืนกว่าจะได้นอนปาไปตี5กว่า อึดสุดๆพี่โดอ่ะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าเขาหยุดทำฉันตอนไหนอ่ะ
"โอ๊ยยยย"
ฉันร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวด ระบมช่วงล่างสุดๆ ทั้งเจ็บทั้งแสบแทบจะขยับร่างกายไม่ได้ หันไปมองคนข้างๆที่เอามือใหญ่พาดตัวฉันไว้หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ฉันก็ไม่ได้เสียใจมากมายนักหรอกที่เสียครั้บแรกให้กับพี่เขาอ่ะ แต่ต้องไม่ใช่ในเวลาที่เขามีอารมณ์แล้วฉันต้องเป็นที่ระบายสิ นี่คนนะเฟ้ยไม่ใช้โถส้วม ฉันพยุงร่างกายตัวเองลงเตียงมาอย่างยากลำบาก พยายามไปให้ถึงห้องน้ำก่อนจะส่องกระจกดูสภาพตัวเอง
"นี่เราโดนรุมโทรมป่ะเนี้ย"
สภาพตามเนื้อตามตัวมีแต่รอยดูด รอยกัด นี่เขาสาดิสหรือไงเนี้ย ฉันเดินไปตรงอ่างอาบน้ำเปิดน้ำอุ่นๆลงไปแช่ ฮ้าาา สบายตัวมานิดหนึ่งแล้วละ ร่างกายก็เริ่มระบมน้อบลงไม่ค่อยเจ็บแล้ว ฉันนอนเล่นอยู่อย่างนั้นสัก15นาที ก่อนจะเช็ดตัวแต่งดนื้อแต่งตัวออกมาจากห้องน้ำ เขาก็ยังไม่ตื่นอยู่ดี ฉันเดินตรงไปห้องครัวเปิดตู้เย็นแล้วทำข้าวต้มกุ้งที่พี่โดชอบทาน ทำเสร็จก็ปิดฝาไว้ แล้วเขียนโน๊ตติดไว้ตรงกระจกห้องน้ำ จากนั้นก็เดินออกจากห้องเขาแล้วกลับคอนโดตัวเองทันที
@Condo A
ฉันกลับมาถึงห้องรู้สึกปวดหัวนิดๆ เหมือนตัวจะร้อนๆหนักหัวไปหมด ฉันกดส่งข้อความไปหาเพื่อนวันนี้คงต้องหยุดเรียนละมั่ง ไม่ไหวจริงๆ ฉันกดโทรศัพท์เข้าไปในไลน์ กดแชทหาเพื่อนสนิทของฉันชื่อเลมอนนะ
LINE..
Alice : แกวันนี้ฉันปวดหัวฝากเลคเชอร์หน่อยนะ
Lemon : ไหวป่ะหาหมอไหมเดี๋ยวไปส่ง
Alice : ไม่เป็นไร กินยานอนเดี๋ยวก็หาย แกตั้งใจเรียนละ
Lemon : เคๆๆ
ฉันกดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วก็ล้มตัวลงนอนทันทีไม่ไหวจริงๆ ขอนอนก่อนนะ zZZZ
Domino Talk
ผมขยี้ตาตื่นมามือควานหาร่างบางที่ผมรังแกไปเมื่อคืนนี้ แต่ไม่เจอแหะ ผมลืมตามองซ้ายมองขวาก่อนจะเห็นคราบเลือดติดบนเตียงนอน หึ ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เจอกระดาษโน้ตแปะอยู่ตรงกระจก
(พี่โดตื่นแล้วทานข้าวต้มกุ้งด้วยค่ะอลิสทำไว้ให้แล้ว)
ผมวางกระดาษลงก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวผิวปากอาบน้ำอย่างอารมณ์ดี ได้ปลดปล่อยอารมณ์ใคร่แล้วสบายตัวสุดๆ เอาจริงๆผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรอลิสหรอกนะ อาจจะรู้จักกันมานานมากพอเปลี่ยนสถานะมาเป็นคู่หมั้นมันเลยรู้สึกเฉยๆ ผมก็ไม่รู้สินะว่ารักหรือเปล่า ถ้าถามจริงๆคงไม่มั่ง ไม่ใช่สเปคอ่ะ แต่ผมชักติดใจร่างกายยัยเด็กนั้นซะแล้วสิ นมใหญ่ตัวนุ่มนิ่มน่าฟัดน่ากัดสุดๆ เอาไปเรื่อยๆคงไม่เสียหายอะไรเนาะยังไงก็ต้องแต่งกันอยู่ดี หลังจากอาบน้ำทำอะไรเสร็จผมก็ออกมาอุ่นข้าวต้มทาน อลิสทำกับข้าวอร่อยนะผมชอบทานแล้วก็มาทำให้ผมทานบ่อยๆด้วย ข้อเสียของยัยเด็กนั้นก็คือ เวลาผมขัดใจชอบเอาแม่ผมมาขู่ น่าเบื่อจริงๆ
ตู้ดดดดดดด
ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์มากดดูก่อนจะเห็นเบอร์ไอ้ปอร์เช่ ผมกดรับสายแล้วทานข้าวต้มต่อ
"มีไร"
(มึงโอเคป่ะเมื่อคืนมึงเมาหนักมากอ่ะ)
ไอ้ปอร์เช่เอ่ยถาม ผมยิ้มมุมปากเล็กๆ
"ก็สบายดีนิ"
(มีอะไรหรือเปล่า เมื่อคืนโทษทีพอดีพวกมึงสี่ตัวเมาพร้อมกันกูเลยเอากลับหมดไม่ได้เลยโทรเรียกคู่หมั้นมึงมารับไม่โกรธกูนะ)
ผมหัวเราะหึหึในลำคอ
"กูให้อภัย"
(อะไรวะ ทำไมง่ายจัง ปกตินี่โวยวายแล้วนะมึงอ่ะถ้ากูโทรตามคู่หมั้นมึงอ่ะ มีอะไรดีๆป่ะ)
เสียงกรุ่มกริ่มมาตามสาย สู่รู้อีกละไอ้บ้านี่
"เสือก กูจะวางล่ะเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอน"
พูดจบผมก็กดวางสายทันที ผมวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆโต๊ะก็รู้สึกนึกถึงยัยเด็กแสบ หายไปเลยแหะปกติเช้าโทรเย็นโทร โทรกลับไปหาซักหน่อยดีมั้ยนะ ไม่ดีกว่าอ่ะเนาะ เดี๋ยวจะว่าผมหลงรักเธออีก เหอะ!!
Alice Talk
17.00น
ฉันนอนซมอย่างนี้มาหลายชั่วโมงและไม่มีทีท่าว่าไข้จะลดเลย เห้อ พี่โดก็ไม่คิดจะเป็นห่วงฉันเลยสินะ จะโทรมาถามไถ่สักนิดก็ไม่มี ทำไงได้ฉันไม่ใช่คนที่เขารักเขาห่วงนี่เนาะ ทำทุกอย่างแล้วแต่เขาก็ไม่หันมามองฉันสักนิด จะตัดใจก็ไม่ได้ยิ่งไปเสียตัวให้เขาอีก หนักเลยความรู้สึกฉันถอนตัวยากแล้วล่ะ
ติ้งงงง
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฉันรีบกดขึ้นมาดูเผื่อจะเป็นพี่โดโทรมาหา แต่ไม่ใช่แหะ เพื่อนฉันนี่เอง นี่ฉันคงหวังอะไรลมๆแล้งๆสินะ ฉันกดเข้าอ่านข้อความของยัยเลมอน
LINE..
Lemon : ชะนีอลิส แกดีขึ้นยัง ฉันกดตอบกลับไป
Alice : ลุกไม่ขึ้นเลยแกหนักหัวไปหมดแล้ว
Lemon : เดี๋ยวไปรับ รอแปป
Alice : ขอบคุณนะแก ขอบคุณมาก ฉันไม่ไหวจริงๆ
ฉันวางโทรศัพท์ลงก่อนจะหลับตาลง น้ำตาไหลออกมาช้าๆ ถอนหายใจออกมาอย่างช้าๆ ปวดหัวสุดๆไม่ไหวแล้ว
ก๊อกๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันพยายามพยุงตัวเองออกไปตรงประตูอย่างยากลำบาก กว่าจะเดินไปถึงเล่นเอาเหนื่อยไปหลายนาที
แอ๊ดดด
"เห้ยอลิสทำไมสภาพเป็นแบบนี้เนี้ย .. อ๊ะ ตัวร้อนจี๋เลย"
ฉันสะบัดหัวไล่ความเจ็บปวด ก่อนที่เพื่อนฉันจะพยุงฉันเดินออกไปจากห้องแล้วพาไปส่งโรงพยาบาลทันที
@โรงพยาบาล S
"คนไข้มีไข้สูงถึง40.2องศา ดีนะครับที่ไม่ช็อคไป หมอจะให้นอนดูอาการซักคืนนะครับ เดี๋ยวพยาบาลจะมาใส่สายน้ำเกลือให้เพราะร่างกายอ่อนแอมาก พักผ่อนเยอะๆนะครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ"
ฉันพยักหน้าเบาๆเอ่ยขอบคุณหมอเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงบนหมอนใบใหญ่ ตอนนี้ตาร้อนผ่าวไปหมดไม่มีแรงเลย
"ขอบคุณมากนะเลมอน ถ้าไม่มีแกฉันคงจะตายคาห้องแล้วล่ะ"
เลมอนส่งยิ้มกลับมาให้
" ให้โทรบอกพ่อแม่แกป่ะ"
ฉันส่ายหน้าเบาๆ
" ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก พรุ่งนี้ก็หายแล้ว แกไปพักผ่อนเถอะขอบใจมากนะเลมอน"
หล่อนพยักหน้าเบาๆ เดินมาจับมือฉันไว้
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกไปโดนอะไรมา ฉันจะไม่ถามเอาเป็นว่าวันนี้ฉันขอนอนเฝ้าแก โอเคนะ"
ฉันพยักหน้าเบาๆน้ำตาคลอเบ้า
" อื้มมม ขอบคุณนะ"
"นอนเถอะ ฉันจะนั่งเล่นตรงโซฟาเนี้ยแหละ ยังไงพรุ่งนี้วันเสาร์ไม่มีเรียนอยู่แล้วนิ"
ฉันพยักหน้าจากนั้นก็หลับตาลงแล้วก็เข้าสู่ห้วงนิทรา
@Season Pup
Domino Talk
ยัยเด็กอลิสหายไปเลยแหะ ปกติโทรเช้ากลางวันเย็นก่อนนอนอ่ะ แต่ก็ช่างเถอะผมก็ไม่ซีเรียสอยู่แล้วอ่ะ ไม่โทรมากวนก็ดี ผมนั่งดื่มกับเพื่อนๆอยู่นี่ได้สักครึ่งชั่วโมงแล้วละ จู่ๆไอ้แบร์รี่ก็พูดขึ้นมา
"ไอ้โดอลิสอยู่ไหน"
ผมยักไหล่ไม่รู้ไม่ชี้และไม่สนใจไม่ว่าอะไรทั้งนั้น ก็คนมันไม่รู้อ่ะ ก่อนที่มันจะยื่นบางอย่างส่งมาให้ผม ผมถึงกับนิ่งเงียบไปอย่างรู้สึกแปลกๆกับตัวเอง
ถูกใจโดย Flow.me และคนอื่นๆอีก2,540คน
Lemon เพื่อนอลิสไข้สูง40.2 ไม่ช็อคก็บุญล่ะ เห้อ พักยาวเลยนะมึง @Alice_D
Golg.Club @Alice_Dคนสวยของพี่เป็นอะไรคะ
Cherry อลิสเป็นอะไรนอนโรงบาลทำไม
Jooppy อร๊ายชะนีอยู่โรงบาลไหนเดี๋ยวกูไปหา
Lemon @Jooppy มึงมานอนเฝ้ามันเป็นเพื่อนกูหน่อย โรงพยาบาล S
- ผู้เขียน
