“คิมหันต์คนเดิมไม่มีแล้วครับ มีแต่คิมหันต์คนใหม่ที่จะรักหนูไปตลอด” ผมพูดขึ้นทันที สาบานได้เลยว่าชีวิตนี้ไม่เคยพูดจาแบบนี้กับใครมาก่อน
“พี่คิมหันต์”
“เรียกทำไมครับ อยู่ใกล้กันแค่นี้เองคิดถึงแล้วหรอ” ผมถามกลับไปทันทีเพราะต้องการจะแกล้งคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อย่าพูดแบบนี้สิ หนูเขินจะแย่อยู่แล้ว”
“เวลาหนูเขินมันน่ารัก” เพราะเวลาเธอเขินเนื้อตัวหน้าตานี่แดงไปหมด อย่างเช่นตอนนี้ที่แดงไปถึงใบหูสวยๆ ของเธอแล้วล่ะ
“ห้ามพูดแล้วนะตั้งใจขับรถไปเลย” เธอพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะหันหน้าหนีมองไปยังนอกกระจกด้านข้าง
แน่นอนว่าระยะทางจากบ้านของเธอมาถึงบ้านของผมก็ไกลกันพอสมควร เราใช้เวลาฝ่ารถติดในวันหยุดมาเกือบสองชั่วโมงและตอนนี้ผมก็ถึงหน้าหมู่บ้านเรียบร้อยแล้ว
“แค่หน้าหมู่บ้านก็หรูแล้ว”
“ถึงบอกไงร้อยล้านที่ให้ไป ขนหน้าแข้งไม่ร่วง” ผมพูดขึ้นอย่างติดตลกเพราะผมให้เธอได้มากกว่านี้อีก
“พ่อคนรวย” ก็รวยจริงๆนั่นแหล
