EP 7 : ควงไม่ซ้ำหน้า
1267 คำ
ตอนที่ 7 : ควงไม่ซ้ำหน้า
หลังจากข่มขวัญรุ่นน้องเสร็จสรรพได้ปล่อยให้เด็กไปทำความรู้จักกับรุ่นพี่คนอื่น มีกิจกรรมแกล้งกันบ้างตามประสารับรุ่นน้องเข้าคณะ
ชาวินท์นั่งรวมกับแก๊งเพื่อนสนิทและแก๊งรุ่นพี่ปีสี่ พูดคุยอย่างเป็นกันเองราวกับรุ่นเดียวกัน ไม่มีใครกล้าว่าอะไรชาวินท์ที่พูดคุยคำหยาบ
ต่อให้ชาวินท์ปากร้าย พูดจาก้าวร้าว แต่เวลามีกิจกรรมที่ต้องใช้งบประมาณชาวินท์จะช่วยออกทุกบาททุกสตางค์ ไม่ว่าจะทำกิจกรรมอะไรชาวินท์ทุ่มได้สุดตัว
"ปีนี้สนใจน้องคนไหนวะ" หนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นแต่สายตาจับจ้องไปที่ชาวินท์
"หึ"
"หัวเราะ ค อะไรครับ แดกทุกปีไม่ใช่เหรอไง"
"เด็กมันอ่อยเองช่วยไม่ได้" ชาวินท์ไม่ได้ปฏิเสธและไหวไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน
"พูดแบบนี้แสดงว่ามีเข้าตา" ต้นกล้าตบบ่าเพื่อน
ชาวินท์ส่ายหัวเป็นคำตอบ ทำเอาทุกคนมองหน้ากันด้วยความงุนงงและแปลกใจ
"ถอดเขี้ยวแล้ว?"
"กูไม่สนใจปีหนึ่ง แต่กูกำลังสนใจปีสี่" สายตาคมกริบมองตรงไปยังรุ่นพี่สาวสวยที่กำลังส่งสายตามองมาพอดี
"ป๊อปปี้"
"แต่วันนี้ยัยนั่นพึ่งไปอาละวาดเด็กคณะบริหารที่แย่งผัวไปนะ"
"งั้นเหรอ แสดงว่าของคงขาด กูอาจจะสนองให้ลืมผัวเก่า"
"มึงกำลังเล่นกับไฟ พี่ป๊อปปี้กัดไม่ปล่อยแน่ถ้าได้มึง" เรนเตือนด้วยความหวังดี
"ไม่ปล่อยก็แค่สะบัดให้หลุด ไม่เห็นจะยาก ถ้าคิดจะนอนกับกูก็ต้องทำตามคำสั่งกู นิสัยข่มผัวคงใช้ไม่ได้กับกู"
"เอาจริงดิ"
"แก้เหงาเป็นครั้งคราว ยิ่งประสบการณ์เยอะกูยิ่งชอบ สมัยนี้หาผู้หญิงบริสุทธิ์ไม่ได้แล้วล่ะ ถ้าอยากได้ซิงๆคงไปเอากับเด็กอนุบาล"
คำพูดของชาวินท์ทำเอาแก๊งหนุ่มๆขำไปตามกัน
ชาวินท์ใช้สายตากะลิ้มกะเหลี่ยไปที่หญิงสาวเป้าหมาย ถ้าผู้หญิงที่มีประสบการณ์จะเข้าใจดีว่าเขาต้องการอะไร
เธอคงเข้าใจในความต้องการของเขาแล้ว เพราะริมฝีปากอวบอิ่มกำลังยิ้มแบบเขินอาย ทั้งที่ไม่มีอะไรให้น่าอาย
ช่วงค่ำของวันเดียวกัน
ผับบราในยามค่ำคืนเปิดไฟสว่างล่อตาล่อใจนักท่องราตรี ชักชวนให้นักดื่มนักเต้นเข้ามาในร้าน เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันศุกร์ทำให้พื้นที่แถวนี้ครึกครื้นไปด้วยผู้คน จุดนัดพบของเหล่าวัยรุ่นและวัยทำงานที่อยากผ่อนคลายความเครียด
แต่ละคนแปลงโฉมให้เข้ากับสถานที่ เสื้อผ้าน้อยชิ้น เน้นโชว์เรือนร่าง แต่งหน้าจัดเต็ม ตามแบบฉบับนักท่องราตรีที่รอช่วงเวลาแห่งการพักผ่อน
ทุกสายตาที่อยู่ในร้านจับจ้องมาที่หญิงสาวร่างอรชรในชุดเดรสสั้นสีดำทรงรัดรูป ความยาวของชุดเดรสแค่คืบจนเผยให้เห็นหน้าขาอันขาวเนียนล่อตาล่อใจชายหนุ่มที่พบเห็น ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางให้ดูเด่นและโฉบเฉี่ยวกว่าตอนไปเรียน ริมฝีปากบางที่เคยทาลิปสติกสีอ่อนเปลี่ยนมาเป็นสีแดงเพลิงให้เข้ากับสไตล์การแต่งตัว
"ว้าว...สาวสวยเจ้าประจำ"
"เครือญาติมึงนี่ใช้ได้นะ"
เรนและต้นกล้าเอ่ยแซวเมื่อเห็นอันดาเดินเข้ามาในร้านราวกับนางพญา สามารถหยุดทุกความเคลื่อนไหวให้มองเธอได้ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เจออันดาที่นี่เพราะเป็นผับประจำของเธอ เหมือนกับพวกเขาที่นี่คือที่ประจำเช่นกัน
"ไม่เคยอยากนับญาติ แค่ลูกเพื่อนพ่อ เสียบรรยากาศชะมัด" ชาวินท์กระดกเหล้าสีอำพันเข้าปากอย่างเบื่อหน่าย สายตาคมมองหญิงสาวที่ตัวเองไม่ชอบหน้ากำลังเดินไปโต๊ะประจำ
ไม่ได้สนใจเธอ ไม่ได้รู้ทุกความเคลื่อนไหวของเธอ แต่ร้านประจำของเขากับเธอก็คือร้านนี้ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น
"ทำไมมึงไม่ลองหน่อยวะ ดูจากพฤติกรรมแล้วประสบการณ์คงเยอะ ข่าวคราวเรื่องผู้ชายเยอะใช่เล่นใครๆก็รู้" ต้นกล้ายุเพื่อน เพราะอันดาสวยตรงสเปคชาวินท์ทุกอย่าง
"เอาไม่ลง"
"หรือว่าคนที่เอาลงคือคนนั้น" เรนส่งสายตาไปที่รุ่นพี่สาวที่กำลังเดินนวยนาดเข้ามา
ชาวินท์มองขาเรียวสวยก่อนที่จะมองหน้าตาด้วยซ้ำ ภายใต้ชุดเดรสสีแดงคงมีอะไรให้น่าตื่นเต้นไม่น้อย
"มึงแม่งเจ๋งวะ คุยกันตอนเย็น ตอนดึกนัดออกมาถึงที่ ดูจากสีหน้าคงลืมผัวเก่าไปแล้วล่ะ" ต้นกล้ากระซิบเบาๆ
"หึ...อะไรที่กูอยากได้ก็ต้องได้ อะไรที่กูเบื่อก็แค่เขี่ยทิ้ง ในเมื่อยอมรับข้อเสนอก็ไปกันต่อได้ ไม่ผูกพันทั้งสองฝ่าย"
ชาวินท์ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับรุ่นพี่สาวสวยที่เดินมาหยุดพอดีหลังจากพูดจบ สายตาคมไล่ระดับสายตาตั้งแต่ต้นขามาจนถึงหน้าอกอวบอิ่มที่พยายามดันออกมาให้ล้นเดรสตัวสั้น
"มองหน้าพี่บ้างก็ได้นะ"
"เพราะสนใจอย่างอื่นมากกว่า"
รุ่นพี่สาวใส่จริตความเขินอายทั้งที่รู้ความต้องการของรุ่นน้องหนุ่มที่หล่อเหลา ตรงสเปคเธอทุกอย่าง
รู้อย่างนี้ไม่น่าไปหาเรื่องอีนังเด็กอันดานั่นเลย เสียแรงเสียเวลาเปล่าๆ เพราะของใหม่มันดูเร้าใจกว่าเยอะ
สาวสวยเดินไปยืนเคียงข้างจนแทบจะสิงร่างชาวินท์ สะโพกงอนสวยถูไถท่อนขาแกร่งไปตามจังหวะเพลง ใส่จริตเสือสาวยั่วสวาทเต็มที่ เพราะรู้อยู่แล้วว่าคืนนี้จะได้รับแรงกระแทก
"ดื่มอะไรที่ร้อนท้องหน่อยไหม จะได้ซาบซ่านจนเร่าร้อน" ชาวินท์กระซิบข้างหูรุ่นพี่สาวด้วยน้ำเสียงกระเส่า ความเจ้าชู้และความเจ้าเล่ห์มีอยู่เต็มตัว
"สั่งให้พี่หน่อยสิ ถ้าสิ่งนั้นมันทำให้คืนนี้ของเราเร่าร้อน"
ชาวินท์ส่งยิ้มพราวเสน่ห์ให้กับรุ่นพี่สาว และยกมือเรียกพนักงานมารับออเดอร์
ทางด้านอันดา
"นั่นพี่ป๊อปปี้ที่มาหาเรื่องแกเมื่อเช้านิ จะเป็นจะตายเรื่องผัว แล้วทำไมตกดึกขั้วอยู่กับชาวินท์" เนเน่ส่งสายตาเป็นสัญญาณให้เพื่อนสาวมองตาม
อันดามองไปยังจุดหมายพร้อมกับกระตุกยิ้มที่เห็นชาวินท์กำลังคลอเคลียกับรุ่นพี่สาว
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เธอเห็นชาวินท์มั่วสาว เพราะมันเป็นเรื่องปกติ และทุกครั้งที่เธอมาผับนี้ก็มักเห็นผู้หญิงหน้าใหม่เสมอ
เธอมักมาดื่มที่ร้านนี้เป็นประจำ เพื่อคลายความเครียดกับการเรียนในช่วงที่ไม่มีสอบ และทุกครั้งที่มาก็จะเจอชาวินท์ แต่เราทั้งคู่ทำเหมือนไม่รู้จักกัน
การที่อันดามาเที่ยวพ่อจัสตินกับแม่นับดาวรับรู้ทุกอย่าง การเลี้ยงของครอบครัวเราถึงจะทะนุถนอมมาตั้งแต่เด็กแต่เมื่อโตขึ้นที่พอจะดูแลตัวเองได้พ่อกับแม่จะไม่บังคับลูกและไม่วาดกรอบให้ชีวิตลูก ทำให้เธอสามารถเที่ยวไหนมาไหนได้ แต่เธอไม่เคยหลงระเริงจนเสียนิสัย รู้ขอบเขตของตัวเอง
เธอยังคงเป็นหนูน้อยอันดาใสซื่อ น่ารักกับพ่อจัสตินแม่นับดาวเสมอ
- ผู้เขียน
