EP 13 : เอาคืนทันควัน
1745 คำ
ตอนที่ 13 : เอาคืนทันควัน
ช่วงดึกของวันเดียวกัน
ในยามค่ำคืนนักท่องราตรีออกมาล่าเหยื่อและสังสรรค์กันอย่างสนุกสนาน ภายในผับเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังเมามันกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ทุกคนรื่นเริงและดื่มกินกันอย่างมีความสุขโดยเฉพาะอันดาที่วันนี้ตั้งใจมาเลี้ยงฉลองกับเพื่อนแบบไม่มีสาเหตุ แค่รู้ว่าตัวเองชนะก็อยากสังสรรค์ให้มีความสุขยิ่งขึ้นกว่าเดิม
มือเรียวเล็กถือแก้วเหล้าและโยกร่างกายไปกับเสียงเพลง ใบหน้าหวานเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและความสนุกสุดขีด ไม่ใช่เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่เป็นเพราะล้มล้างผู้ชายหมั่นหน้าคนหนึ่งได้
เธอไม่ได้บอกใครกับเรื่องที่เกิดขึ้น และเธอไม่ได้ต้องการประจานคนอื่น แค่ต้องการเอาเรื่องนั้นมาเหยียบย่ำชาวินท์อย่างเดียวเท่านั้น
"วันนี้แกดูมีความสุขนะอันดา" ใบหม่อนแซวเพื่อนสาว
"จริง ตอนบ่ายแกเข้าเรียนสายแต่ดูแกมีความสุขที่ได้เข้าเรียนสาย ทุกทีจะตื่นตระหนกเวลามาเรียนสาย และอยู่ดีๆก็ชวนพวกฉันมาดื่มทั้งที่พรุ่งนี้ไม่ใช่วันหยุด"
"อยากให้พวกแกมีความสุขเหมือนกับฉันก็เท่านั้น คิดอะไรมาก แค่พาเพื่อนมาเลี้ยงเหล้าเหมือนทุกครั้งไม่มีอะไรน่าแปลกใจ มาๆชนแก้วกันดีกว่า"
อันดายื่นแก้วเหล้าสีเหลืองอร่ามไปตรงกลางวงทำให้เพื่อนสาวสองคนยื่นแก้วมาชนด้วย เมื่อแอลกอฮอล์เข้าสู่ร่างกายความสงสัยก็ได้หายไป สนุกสนานไปตามเสียงเพลง
"เอาอะไรเพิ่มไหม ของฉันหมดแล้ว" อันดาชูแก้วเปล่าที่ถูกดื่มเหล้าสีเหลืองอร่ามจนหมดไปแล้ว
"แกสั่งเลย ของพวกฉันยังอยู่ ดื่มเบาๆหน่อยแม่คุณ พรุ่งนี้มีเรียน เดี๋ยวจะลากสังขารไม่ไหว" เนเน่พูดด้วยความเป็นห่วงอันดาเพราะเห็นดื่มหนักตั้งแต่มา
"คนอย่างอันดาซะอย่าง ไม่มีทางไม่ไหว"
อันดาไหวไหล่ไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของเพื่อน จัดการสั่งเครื่องดื่มราคาแพงมาเพิ่ม รวมถึงของเพื่อนด้วย แต่ละคนดื่มไม่เหมือนกัน คนที่ดื่มเข้มสุดและแรงสุดคืออันดา ทำให้ทั้งสามแก้วที่สั่งเพิ่มแตกต่างกันอย่างชัดเจน
"พอมาผับนี้แล้วนึกถึงวันที่แกหิ้วผู้ชายกลับ ความรู้สึกเป็นไงละคืนนั้น"
"ก็ถึงใจอยู่ ติดใจจนลืมผัวเก่า ไม่ได้จริงจังแต่มีไว้แก้เหงา"
"แน่ใจว่าแค่แก้เหงา ไม่ได้แก้เงี่..." อันดาแซวขำๆ และแสดงออกทางสีหน้าชัดเจน
"ถ้าแกได้สัมผัสถึงความแซ่บ แกจะรู้ว่าทำไมถึงเอาไว้แก้เงี่... ลองหาสักคนไหมล่ะ ฉันรู้นะว่าแกอ่อยผู้ชายแค่สนุกๆ ไม่ได้คิดอยากนอนด้วย ลองนอนกับผู้ชายดูสิมันจะทำให้แกมีประสบการณ์ชีวิตที่เพิ่มขึ้น เดี๋ยวนี้โลกเปิดกว้างหมดแล้ว ไม่มีอะไรน่ากลัว แค่รู้จักป้องกัน"
"ยังไม่มีใครน่าสนใจสักคน"
"แต่ที่เข้ามาหาแกนั่นหล่อขั้นเทพทั้งนั้นเลยนะ"
"หล่อก็จริง แต่มันมีความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้ฉันไม่อยากสานต่อ รอเจอผู้ชายที่อยากสานต่อก่อนนะแล้วจะสร้างประสบการณ์ชีวิต"
อันดาพูดไปตามความรู้สึก เพราะยังไม่เจอผู้ชายที่รู้สึกถูกชะตา เจอแต่ผู้ชายหน้าหม้อที่หวังเอาอย่างเดียว ต่อให้เธอแรดแต่ใช่ว่าจะมั่วไม่เลือก
"เหล้ามาแล้ว ดื่มที่เหลือให้หมด ยุงลงไปไข่หมดแล้ว" อันดาไม่ได้สนใจประสบการณ์ชีวิตอะไรทั้งนั้น และยื่นแก้วเหล้าราคาแพงให้เพื่อน
เหล้าสีเหลืองอร่ามที่คุ้นเคยถูกกระดกลงคออึกใหญ่ ความขมของมันบาดลึกไปทั่วทั้งลำคอ แต่พอทิ้งระยะเวลาไปสักพักความหวานได้เข้ามาแทนที่ เลือดในร่างกายสูบฉีดเมื่อเติมสายน้ำแห่งความสุขเข้าไป
ร่างอรชรในชุดเดรสสีดำอวดรวดลายอันยั่วยวนไปตามจังหวะเพลง เหล้าราคาแพงถูกกระดกเข้าปากอึกใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่า จนหมดแก้ว
แต่แล้วร่างกายกลับรู้สึกไม่ชอบมาพากลทั้งที่ดื่มมานักต่อนักไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน คิ้วเรียวสวยขมวดเล็กน้อยกับอาการภายในร่างกาย ไม่ได้ร้อนรุ่มเหมือนฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เคยดื่ม
ภาพของผู้คนที่กำลังสนุกสนานเริ่มเป็นภาพซ้อน หูเริ่มอื้อ ร่างกายร้อนรุ่มจนรับรู้ได้ถึงกลางหว่างขามีน้ำเมือกไหลออกมา มันเป็นความรู้สึกที่ต้องการเพศตรงข้ามอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้น พอเห็นผู้ชายที่ยืนรายล้อมทำเอาขนอ่อนตามร่างกายลุกชูชัน
"ทำไมแกทำหน้าเหมือนเสือจะขย้ำเหยื่อแบบนั้นล่ะ อย่าบอกว่าเจอผู้ชายที่อยากสานต่อแล้ว" ใบหม่อนหันมาเห็นสีหน้าสุดเร่าร้อนของเพื่อน ยิ่งเวลามองผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆเหมือนเสือสาวยั่วสวาท
"แกเซ็กซี่มากเลยนะ ยั่วมากระวังจะได้ประสบการณ์ชีวิตตั้งแต่คืนนี้" เนเน่เห็นหน้าอันดาอดที่จะแซวขำๆไม่ได้
อันดาพยายามควบคุมร่างกายตัวเอง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้กำลังทำสีหน้าแบบไหน ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ตั้งใจยั่วสวาทใคร
"แกดื่มเหล้าแล้วมีอาการแปลกๆไหม" อันดากัดฟันถามด้วยความแปลกใจ
"ไม่นะ ก็เหมือนเดิม"
"งั้นเหรอ...งั้นฉันกลับก่อนนะ ส่วนนี่เงินค่าเครื่องดื่ม ฉันออกให้ ไม่ต้องเอามาทอน" อันดาวางเงินจำนวนหนึ่งไว้ที่โต๊ะและหมุนตัวเดินออกจากวงของเพื่อนหน้าตาเฉย
ทุกสายตามองไปที่อันดาแสดงความงุนงงไปตามๆกัน อยู่ๆก็เดินออกไปหน้าตาเฉย ทั้งที่บรรยากาศกำลังสนุก
ทันทีที่หันหลังให้เพื่อนสาว ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความกังวลและแปลกใจกับอาการตัวเอง พอมองผู้ชายแล้วรู้สึกอยากได้ อยากสัมผัส กลางหว่างขาผลิตน้ำเมือกออกมาจนเปียกแฉะ ข้างในกำลังประท้วงอย่างหนัก มันต้องการระบายออก
"นี่มันอาการบ้าอะไร" อันดาสบถเบาๆ และเอาร่างกายตัวเองออกจากสิ่งเร้ารอบตัว
"ทำไมมันยิ่งต้องการขึ้นเรื่อยๆ" อันดากอดตัวเองและเดินออกมาอย่างรวดเร็ว จิกแขนตัวเองแน่น กัดฟันแน่นข่มอาการ
เท้าเรียวเล็กก้าวเดินฉับๆกึ่งวิ่ง ร่างกายกระสับกระส่ายอย่างบอกไม่ถูก ต้องการเข้าไปในรถตัวเองโดยเร็วที่สุด ถึงจะชอบยั่วผู้ชายแต่ไม่ชอบมีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้า และมันต้องไม่เกิดขึ้นในวันนี้เด็ดขาด ถึงแม้ร่างกายจะร้อนรุ่มจนต้องการอย่างหนัก
"ทำไมมันร้อนแบบนี้...อื้อ" อันดากัดฟันแน่นและส่งเสียงเบาๆ
ทันทีที่เห็นรถสปอร์ตคันหรูสีดำจอดอยู่ ร่างบางรีบสาวเท้าด้วยความเร็ว มือเรียวเล็กเปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว แต่ต้องชะงักไปเมื่อมีชายหนุ่มร่างสูงที่คุ้นตานั่งอยู่ฝั่งคนขับ คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปม
ใบหน้าคมคายหันมองคนที่เปิดประตูรถ มองขาเรียวสวยก่อนจะมองใบหน้าหวาน ริมฝีปากหนาเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ คิ้วเข้มยักขึ้นเล็กน้อย
"นายมานั่งที่รถฉันได้ยังไง"
"ไหนรถเธอ นี่มันรถฉัน ดูดีๆสิ" ชาวินท์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ได้แปลกใจเพราะจงใจให้เธอเข้าใจผิดตั้งแต่แรก
อันดาสังเกตรถสปอร์ตคันหรูซึ่งมันเป็นของชาวินท์จริงๆ ตอนที่เธอขับมาจอดบริเวณนี้ไม่มีรถของชาวินท์จอดอยู่เลยคิดว่ารถคันนี้คือรถตัวเอง และพอมองไกลออกไปเห็นรถสปอร์ตสีเดียวกันจอดอยู่ คราวนี้คนที่พลาดคือเธอเอง
หมับ
ชาวินท์คว้าข้อมือเรียวเล็กเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินหนีไป มือหนากำข้อมือเธอไว้แน่นและทำสีหน้านิ่งเฉย สายตาคมกริบเหลือบดูนาฬิกาเรือนหรูของตัวเองราวกับคำนวณเวลา
"ใกล้ออกฤทธิ์เต็มที่แล้วสินะ"
"ปล่อย ฉันไม่มีเวลาว่างมาทะเลาะกับนาย" อันดาไม่สนใจคำพูดของชาวินท์ แต่พยายามสะบัดมือออกจากฝ่ามือหนา การที่ทำแบบนี้ไม่ได้รังเกียจเขาเหมือนทุกครั้ง แต่เมื่อถูกสัมผัสมันทำให้รู้สึกต้องการมากยิ่งขึ้น ปฏิกิริยาของเธอแสดงความเกลียดชัง ส่วนความรู้สึกข้างในกำลังต้องการอย่างหนัก
พรึบ
"อ๊ะ..." อันดาอุทานออกมาจนเสียงหลงเมื่อถูกกระชากข้อมืออย่างแรงจนร่างกายเสียการทรงตัว และเข้ามานั่งตักชายหนุ่มโดยไม่ได้ตั้งใจ มือเรียวเล็กเกาะบ่าแกร่งไว้แน่นโดยอัตโนมัติ ดวงตากลมโตเบิกตาโพลงทั้งที่ไม่เคยพลาดท่าให้ชาวินท์แบบนี้
"ปล่อย" น้ำเสียงหวานพยายามข่มเสียงตัวเองให้นิ่งที่สุด แต่เมื่อรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆในระยะประชิดยิ่งสร้างความเร้าใจ ไรขนอ่อนลุกชูชัน
ทำไมเธอต้องรู้สึกอยากได้เขาขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอกันแน่
ปึ้ง
ชาวินท์ดึงประตูรถปิด และแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์
"แน่ใจว่าจะให้ฉันปล่อย เธอกำลังต้องการฉันอันดา"
นิ้วแกร่งลูบไล้ต้นขาขาวเนียนเบาๆ
"อื้อ...ปล่อยฉัน" เมื่อถูกสัมผัสเรียวขาทำเอาสติแตกกระเจิง เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับชาวินท์มาก่อน เธอจะไม่มีทางพลาดในสิ่งที่ชาวินท์กำลังทำ แต่ทำไมร่างกายไม่อยากออกห่าง กลางหว่างขากำลังปวดหนึบเหมือนเรียกร้องให้มีอะไรเข้าหา วูบวาบหน้าท้องลามไปจนถึงท้องน้อย
ทำไมร่างกายเธอตอบสนองการกระทำของเขาขนาดนี้
ดวงตากลมโตตวัดมองใบหน้าคมคาย และพยายามนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
"ในแก้วเหล้านั้นมีอะไร อื้อ..."
"นั่นสิ มีอะไรนะ" ใบหน้าคมคายโน้มเข้าไปใกล้ใบหน้าหวานและกระซิบเบาๆที่กกหูด้วยน้ำเสียงกระเส่า
"ชาวินท์ อื้อ...ร้อน ฉันร้อนข้างใน ร้อนแบบต้องการระบาย"
"ร้อนแล้วยังไงดีล่ะ มันควรระบายแบบไหน"
"นายใส่อะไรในแก้วเหล้านั้น ก่อนที่พนักงานจะมาเสิร์ฟนายแอบใส่อะไรในนั้น"
"หึ...เก่งนะที่เชื่อมโยงเรื่องราวได้ แต่โง่ไปก่อนแล้วสิ เธอนั่นแหละที่เป็นลูกไก่ในกำมือฉัน คนที่จะบีบเธอให้ตายคามือคือฉันคนเดียว"
- ผู้เขียน
